Τα βάζω με τον εαυτό μου! Η βασανιστική μου έγνοια είναι να δημοσιεύσω τη συλλογιστική μου για τα αίτια και τις συνάφειες του εθνολαϊκισμού, να εισαγάγω τον τεχνικό όρο πολιτική τρομοκρατία για να διαχωρίσω τα εθνολαϊκιστικά κόμματα αριστεράς και δεξιάς από τις ακραίες εκφάνσεις της πολιτικής εκπροσώπησης των ορθολογιστικών κινημάτων και ιδεών. Θα μπορούσα να το θέσω αλλιώς: καίγομαι να μιλήσω για τον προφήτη Φουκουγιάμα, το λοιδορημένο στην Ελλάδα. Έλα όμως που η επικαιρότητα στην τελευταία επιτάσσει ένα και μόνο σχόλιο: Το τέλος της αυτοδιοίκησης.
Συμμετέχουμε (και ο υπογραφόμενος υπό τον Κωστή Σιμιτσή στην Ανατ. Μακεδονία και Θράκη) στις αυτοδιοικητικές εκλογές με κεκτημένη ταχύτητα και ήθη άλλων εκλογικών αναμετρήσεων επιλέγοντας υπό το βάρος της αντιπαράθεσης και της προσέγγισης ψηφοφόρων να αγνοούμε, να αποσιωπούμε ή να παρερμηνεύουμε την ουσία των συγκαιρινών εκλογών της αυτοδιοίκησης. Ο Κλεισθένης των Συριζαυγιτών δεν μας πηγαίνει πίσω (ακόμη και από το 1994). Η ουσιώδης του συνεισφορά στην πολιτειακή μας ταυτότητα είναι η μετατροπή της αυτοδιοίκησης σε Βουλή των Εφήβων, διοίκησης κατ’ όνομα, χάους, κυκεώνα, με άλλα λόγια σε βορά της αυθαιρεσίας των κυβερνώντων και των υπάρχων του τοπικού και τοπικιστικού φεουδαλισμού. Δεν θα το αναλύσω, είναι σαφές γιατί. Αισθάνομαι παραπλήσια με το 2015: συμμετέχω σε μια τύποις δημοκρατική διαδικασία που εν τέλει θα καταργήσει τη λαϊκή κυριαρχία και θα νομιμοποιήσει τις εξαρτήσεις. Οι οπαδοί του Παππουλάκου και οι λυσσώδεις μαχητές της Βανδέας ωχριούν σε φαντασία μπροστά στους απογόνους τους στην Ελλάδα τού σήμερα.
Ενδέχεται να πρόκειται για ένα προμήνυμα κατάλυσης της καθεαυτήν δημοκρατίας μας, ένας όρνιο που προλέγει ότι κάλπες θα στηθούν το φθινόπωρο, όχι όμως ακριβώς για τις κοινοβουλευτικές εκλογές που περιμένουμε.
Μας αφορά όλους: τα μέλη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης οφείλαν να καταψηφίσουν την τροπολογία της 13ης σύνταξης, καλής, κακής, πλουσιοπάροχης ή τσιγκουνεμένης. Η προσχώρηση στη θεματολογία του ΣΥΡΙΖΑ, η απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα (όχι μόνο τη δημοσιονομική), η αλαζονεία, η μικρόνοια, η αυτοκατάφαση, ο πρότυπος λαϊκισμός, η μικροπολιτική έναν και μόνο συμφέρουν: τον οφιούχο κορμό, κοινωνικό και πολιτικό, της συμμαχίας των πολιτικών τρομοκρατών, που ετοιμάζουν από κοινού με τα δικαστήρια της δικαίωσης πασών των κοινωνικών δημοσιοαπομυζουσών ομάδων ένα καλοκαίρι του 2015 μες το φθινόπωρο του ’19. Τότε εκείνοι θα ζητήσουν να υπερασπιστούν τη Δημοκρατία (τον εαυτό τους δηλαδή) εις βάρος της ίδιας (των πολιτών, των κατοίκων, των αδύναμων, των μειονεκτούντων, της κοινής λογικής, της κοινωνίας ολόκληρης).
Μέρες του ’36 που ζούμε είναι τολμηρό ατόπημα η σκέψη και ο λόγος: μας βασανίζουν, μας σιγοτρώνε, μας καταθλίβουν. Η συνείδησή μας αιμάσσει: Ελευθερία Δικαιοσύνη!