Ένα ερώτημα πλανάται πάνω από τι χώρα: Τι συνέβη και ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε 8 μονάδες, από τις ευρωεκλογές μέχρι τις εθνικές εκλογές; Όταν μάλιστα, στις μεν ευρωεκλογές κατέβηκε με συγκεκριμένο πρόγραμμα, ενώ αντίθετα, στις εθνικές στερούνταν εντελώς προγράμματος;
Όταν επί πλέον, το «πρόγραμμά» του στις ευρωεκλογές, ήτοι ο εκτός ορίων παλαιοκομματισμός των επιδομάτων, των προεκλογικών «τακτοποιήσεων» και των ρουσφετιών, ήταν και σαφές και ελκυστικό; Όπως επίσης ήταν ελκυστική, η «θεσμική αναισχυντία» να θεσμοθετήσουν μέχρι και μετεκλογικά επιδόματα;
Είναι προφανές ότι αυτό ακριβώς το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για μία κοινωνία «επιδοματούχων πληβείων», υπό την αγαπητική ηγεμονία μίας «φιλάνθρωπης» γραφειοκρατίας, είχε μερική μόνον επιτυχία στις ευρωεκλογές. Διότι, αυτό σημαίνει το ποσοστό του 23%.
Όμως, η «μονομανιακή» ταύτιση με τα επιδόματα, δεν επέτρεψε στους ταγούς του ΣΥΡΙΖΑ να εκπονήσουν ένα δεύτερο πρόγραμμα για τις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν. Οπότε, χωρίς πρόγραμμα, μία μόνον διέξοδο είχαν: Την τρομοκράτηση της κοινωνίας, για το πρόγραμμα των άλλων! Έτσι
εμφάνισαν τους αντιπάλους τους σαν τέρατα της κολάσεως, που ετοίμαζαν αίμα για την χώρα.
Και ήταν εύκολο να πείσουν. Διότι, όπως δίδαξαν και ολοκληρωτισμοί του μεσοπολέμου, για να είναι πειστικό το ψέμα, δεν πρέπει να είναι αληθοφανές. Πρέπει να είναι τερατώδες! Γι’ αυτό και είδαμε στις εθνικές εκλογές να προστρέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι και της ΝΔ, πεισμένοι από την προπαγάνδα ότι είτε θα απολυθούν, είτε θα δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα, είτε θα χάσουν τις συντάξεις τους, αν αλλάξει κυβέρνηση.
Έτσι προέκυψε το 31,5%, όχι ως θετική επιλογή των πολιτών για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αποκλειστικά ως θρίαμβος του ψέματός του, για την δαιμονική ύπαρξη των άλλων.
Πρόκειται όμως για «πύρρειο» επίτευγμα. Διότι, αν η σημερινή κυβέρνηση, προτάσσοντας την ηθική της ευθύνης έναντι οιουδήποτε ιδεολογήματος, φροντίσει πραγματικά για τους πολίτες της χώρας και όχι για την αναπαραγωγή της εξουσίας της, τότε, όλη η προπαγανδιστική τρομοκρατία που ζήσαμε, θα αποδειχθεί ως το «τελευταίο ψέμα». Το οποίο μάλιστα, μετά την έμπρακτη διάψευση, δεν θα βρίσκει και χώρο να επιστρέψει. Οπότε, θα είναι πραγματικά το τελευταίο ψέμα.