Μια ακόμα συνάντηση, η τελευταία ίσως υπό την εποπτεία του ΟΗΕ όπως αφήνει να εννοηθεί ο ΓΓ του ΟΗΕ, γίνεται σήμερα στο Βερολίνο για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό. Θα μπορούσε να πάρει και «πανηγυρικό» χαρακτήρα δεδομένου ότι συμπληρώνονται 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή στο νησί, 45 χρόνια άκαρπων προσπαθειών και χαμένων ευκαιριών για μια βιώσιμη και αξιόπιστη λύση.

Η τελευταία σοβαρή προσπάθεια έγινε πριν 2,5 περίπου χρόνια στην Ελβετία και διεκόπη άδοξα τη στιγμή που είχε διαφανεί κοινός τόπος για τον τρόπο διακυβέρνησης και είχαν κατατεθεί για πρώτη φορά χάρτες διαμόρφωσης των ορίων των δύο κοινοτήτων. Η κοινή αυτή βάση δεν μπορεί να αγνοηθεί φυσικά από εκείνους που προσέρχονται στη σημερινή συζήτηση, εφ’ όσον θέλουν να προχωρήσουν ουσιαστικά οι διαπραγματεύσεις και όχι να βρεθεί απλά ένα ακόμα πρόσχημα για το ναυάγιό τους.

Η επιλογή του Βερολίνου για την σημερινή νέα προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού έχει και έναν έντονο συμβολισμό. Μετά την πτώση του τείχους, πριν 30 ακριβώς χρόνια, δεν έμεινε στην Ευρώπη όρθιο παρά το «τείχος» της πράσινης γραμμής στη Λευκωσία. Ας ελπίσουμε ότι οι τρεις πλευρές της συνάντησης θα δώσουν το πρώτο χτύπημα για την οριστική κατεδάφισή του και ακόμα ότι ο Κύπριος Πρόεδρος που ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που στήριξε τότε το σχέδιο Ανάν δεν θα θελήσει να συνδέσει το όνομά του με τον ενταφιασμό κάθε προοπτικής για μια ενιαία Ευρωπαϊκή Κύπρο.