Το πολιτικό σύστημα πέθανε – Ζήτω το πολιτικό σύστημα!
Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία η πολιτικοί μας αρχηγοί προσάρμοσαν ανερυθρίαστα τις… αρχές τους στα κομματικά τους συμφέροντα.
Ο Σαμαράς, που είχε αρνηθεί να κάνει ντιμπέιτ με τον Βενιζέλο, ζήτησε να το κάνει τώρα με τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας, που ήθελε να γίνει ντιμπέιτ μεταξύ όλων των αρχηγών, τώρα δέχεται να το κάνει μόνο με τον Σαμαρά, ενώ ο Βενιζέλος, που ζητούσε ντιμπέιτ μόνο με τον Σαμαρά, τώρα θέλει να γίνει με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς!
Το ίδιο εύκολα προσαρμόστηκε και το πολιτικό σύστημα στο νέο δικομματικό σκηνικό.
Από τη μια μεριά, μια ΝΔ που μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια σκληρή (ακρο)δεξιά παράταξη, η οποία, αφού επανεξέλεξε πανηγυρικά τους βουλευτές του ΛΑΟΣ, ολοκληρώνει τώρα την απορρόφησή του σε πρόσωπα και πολιτική ατζέντα, διεκδικώντας τις ψήφους της χρυσής αυγής.
Τσιμουδιά, φυσικά, από τον σαμαρικό Καραμανλή και την, μετά βαϊων και κλάδων επιστρέφουσα, φιλελεύθερη Ντόρα, που αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε συνεργασία με τα άκρα!
Ο Σαμαράς, με κομμένα τα φτερά από την ιστορική συντριβή τού κόμματος που ανέλαβε ν’ αναστήσει, προσπαθεί να εμφανιστεί σαν ο υπερασπιστής του ευρώ και της Ευρώπης, τη στιγμή που επί 2,5 χρόνια είχε επιδοθεί σ’ έναν αντιευρωπαϊκό λαϊκισμό, με τη σιγουριά ότι άλλος θα βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά…
Από την άλλη μεριά, ένας παραζαλισμένος από τον τριπλασιασμό των ποσοστών του, ΣΥΡΙΖΑ, με μια ακαταλόγιστη συνθηματολογία, καταγγέλλει μονομερώς, κρατικοποιεί, φορολογεί, δημεύει, δωρεάν φυσικά, μια και ονειρεύεται να κυβερνήσει την… αντιπολίτευση!
Ο Τσίπρας, νέος αστέρας του δικομματικού συστήματος, έρχεται σαν σύγχρονος Ανδρέας να βάλει -και να βγάλει- από τα χρονοντούλαπα της ιστορίας, με απύθμενη αλαζονεία, ό,τι τον βολεύει, απολαμβάνοντας μια πρωτοφανή μιντιακή προβολή και ασυλία!
Ποιός αριστερός αρχηγός θα μπορούσε, πριν από λίγο, να ισχυριστεί ότι θα στηριχτεί στις ψήφους ενός ακροδεξιού, εθνικιστικού και ρατσιστικού κόμματος για να κυβερνήσει και θα άντεχε έστω και μια μέρα;
Ποιός αριστερός αρχηγός θα μπορούσε, πριν από λίγο, να προτείνει τον Αρσένη για υπηρεσιακό πρωθυπουργό – βγάζοντας και την υποχρέωση για τη μονοεδρική της Κεφαλλονιάς (τυχαίο; δε νομίζω) – και δεν θα συναντούσε τη γενική κατακραυγή;
Όπως σωστά ειπώθηκε, ο νέος, σύγχρονος δικομματισμός, δεν είναι παρά μια καρικατούρα, μια σύγκρουση στην ουσία ανάμεσα στο δεξιό – επικίνδυνο- και τον αριστερό -ανεύθυνο- λαϊκισμό!
Το ΠΑΣΟΚ φέρει μεγάλη ευθύνη, διαμεταπολιτευτική, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας και δίκαια κατέρρευσε.
Προσωποπαγές, απ’ την αρχή ως το τέλος του, χωρίς ιδεολογικό στίγμα, δεν έγινε ποτέ το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που είχε -και έχει- ανάγκη η Ελλάδα. Συσπειρώθηκε, όλα αυτά τα χρόνια, με μόνο κίνητρο την εξουσία ή την προσμονή της.
Ο νέος του πρόεδρος φρόντισε να κλωτσήσει αμέσως την παραμικρή ευκαιρία που μπορεί να είχε για αυτοκριτική και ριζική ανασυγκρότηση, δίνοντας στίγμα με τις πρώτες, συμβολικές έστω, κινήσεις του.
Έκκληση παραμονής στον Παναγιωτακόπουλο, τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά ως εκπροσώπου τύπου και επιλογή του Πύρρου Δήμα ως επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας…
Το όλον ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε να έχει διαφορετική τύχη!
Και η Δημοκρατική Αριστερά; Φάνηκε αρχικά να συγκεντρώνει τις ελπίδες ενός σημαντικού αριθμού πολιτών, στη συνέχεια, όμως, έχασε το επικοινωνιακό παιχνίδι από την άδεια ρουκέτα της «κυβέρνησης της αριστεράς» και μετά και την ευκαιρία ν’ αποδείξει το «κυβερνώσα», που όμως, μέσα στην πόλωση και το λαϊκισμό, ήταν μάλλον βαρύ κι επικίνδυνο φορτίο για να το σηκώσει.
Η απόφαση της ΔΗΜΑΡ για συγκρότηση τρίτου πόλου απέναντι στο νέο δικομματισμό που μας πλασσάρεται, αποτελεί δυναμική και ρεαλιστική απάντηση.
Η ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης, η συσπείρωση όλων των αριστερών και σοσιαλιστικών μεταρρυθμιστικών απόψεων και η ανασύνταξη της φιλοευρωπαϊκής κεντροαριστεράς του τόπου, πρέπει να προχωρήσει άμεσα.
Χρειάζεται, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες ήττας του ΠΑΣΟΚ, ν’ αναλάβει η ΔΗΜΑΡ τις πολιτικές πρωτοβουλίες που θα συμβάλλουν στην υλοποίηση του μεγάλου αυτού στόχου. Και που, ταυτόχρονα, θα αξιοποιηθούν και στην επίτευξη ενός εκλογικού αποτελέσματος, που θα οδηγήσει την επόμενη διακυβέρνηση της χώρας σε όσο γίνεται πιο προοδευτική κατεύθυνση!