Είναι εμφανές ότι η χώρα κινείται σε ένα περιβάλλον με πολλά ακόμα ασαφή στοιχεία. Τελειώνει τυπικά η «μνημονιακή περίοδος», χωρίς να έχει… τελειώσει, με πολλά κενά και ερωτηματικά για το «πρόγραμμα» και την εξελικτική συνέχειά του και η «μετα-μνημονιακή» εποχή είναι εν πολλοίς «αχαρτογράφητη». Πολιτικές ιδέες και σκέψεις, τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και από πλευράς αντιπολίτευσης, υπάρχουν και έχουν σε ένα «γενικό πλαίσιο» διατυπωθεί, αλλά τίποτα προς το παρόν περισσότερο…

Σε αυτό το πλαίσιο εξελίξεων υπάρχει το θέμα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, που εάν δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία των 180 βουλευτών, η χώρα οδηγείται σε εκλογές. Αυτονόητη η σημασία.

Είναι ένα στοιχείο που δημιουργεί ένα ενδεχόμενο «αλλαγής» της σημερινής κυβερνητικής πλειοψηφίας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Υπό τον φόβο ενός τέτοιου ενδεχόμενου, η κυβέρνηση και πολλοί άλλοι κύκλοι εξουσίας άρχισαν μια πρόωρη συζήτηση με λάθος τρόπο (πετώντας υποψήφια πρόσωπα στον αέρα και «μετρώντας» βουλευτές) για την εξασφάλιση της προεδρικής εκλογής. Το πρόβλημα δεν είναι κυρίως η «θεσμική αταξία» μιας πρόωρης τέτοιας συζήτησης, έξω από τα χρονικά όριά της που συνταγματικά καθορίζονται.

Το κύριο θέμα είναι ότι λείπει ακόμα το σαφές «πολιτικό πλαίσιο» μέσα στο οποίο θα συγκροτηθεί ή όχι μια προεδρική πλειοψηφία. Δηλαδή η κατάληξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και η έκταση και το περιεχόμενο της επανατοποθέτησης του ελληνικού προβλήματος. Προεδρική πλειοψηφία σε «τυφλό πολιτικό περιβάλλον» όχι μόνο δεν συγκροτείται, αλλά δεν πείθει ούτε την κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Φαίνεται ότι αυτό αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι κυβερνητικοί παράγοντες και να περνούν σε δεύτερη μοίρα οι επιπόλαιες «μετρήσεις» και οι «αφελείς» πρώιμες προεξοφλήσεις ή δημόσιες αυτοδεσμεύσεις βουλευτών.

Αλλο πράγμα η θέση των κομμάτων περί ανάγκης ή όχι εκλογών και άλλο η διαμόρφωση περιβάλλοντος προεδρικής εκλογής. Δεν ταυτίζονται απολύτως… Αρα προηγείται της προεδρικής εκλογής η περαιτέρω αποσαφήνιση του οικονομικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.

Αυτό είναι το πραγματικό «στοίχημα»!