Η ΔΗΜΑΡ απέρριψε την πρόταση των 58 για την κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές υπό την ομπρέλα του ευρωπαϊκού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος όλων των κομμάτων, κινήσεων και προσώπων που πρόσκεινται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στον ορφανό πολιτικό χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρεί ότι μόνη της θα συγκροτήσει τον τρίτο πόλο, αφού ήδη αποκλείει το ΠΑΣΟΚ, με το επιχείρημα ότι συμμετέχει στην κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ, ενώ η χώρα χρειάζεται μια άλλη προοδευτική πολιτική. Φυσικά, το επιχείρημα αυτό δεν στέκει, αφού και η ΔΗΜΑΡ συμμετέσχε στην ίδια κυβέρνηση για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αίσθημα εθνικής ευθύνης, όπως διακήρυσσε τότε, προκειμένου να κυβερνηθεί η χώρα. Η αναγκαιότητα εξεύρεσης εναλλακτικών πολιτικών θα υπάρχει πάντα, όπως πάντα θα είναι δυνατός -ίσως και αναγκαίος- ο σχηματισμός κυβερνήσεων συνεργασίας.
Η ανακολουθία του επιχειρήματος της ΔΗΜΑΡ υπογραμμίζεται και από το γεγονός ότι προσβλέπει στην προσχώρηση στη σοσιαλδημοκρατική ομάδα της Ευρωβουλής και δηλώνει ήδη ότι οι βουλευτές που θα εκλεγούν υπό τη σημαία της θα κληθούν να συμμετάσχουν σ? αυτήν. Και δικαίως διερωτάται κανείς: πώς είναι δυνατό να αποκλείεις από μιαν εκλογική συνεργασία το κόμμα εκείνο το οποίο είναι ήδη μέλος της ευρύτερης πολιτικής οικογένειας στην οποία επιδιώκεις και εσύ να ενταχθείς; Προφανώς, η στάση της ΔΗΜΑΡ έχει άλλα πολιτικά κίνητρα. Στην καλύτερη περίπτωση υποκρύπτεται ο φόβος ηγεμονισμού ακόμα και αυτού του απομειωμένου ΠΑΣΟΚ. Το σύνθημα των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» το έχει πληρώσει η ανανεωτική Αριστερά στο παρελθόν και δικαίως της δημιουργεί αρνητικά αντανακλαστικά. Στη χειρότερη περίπτωση, η αρνητική αυτή στάση υποκρύπτει ίδια ηγεμονιστικά χαρακτηριστικά εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ, που μπορεί να θέλει να εκμεταλλευτεί την αποσύνθεση του ΠΑΣΟΚ και να πάρει τα ηνία της σύμπηξης του τρίτου πόλου.
Ως προς τον δικαιολογημένο φόβο, η ανακοίνωση των 58 της περασμένης εβδομάδας θα πρέπει να έχει δώσει πειστική απάντηση για την ανεξαρτησία του εγχειρήματος. Ως προς την ανομολόγητη επιδίωξη ηγεμονισμού, η μεγάλη Κεντροαριστερά ή θα υπάρξει ως σύνθεση της πολιτικής βούλησης υπεύθυνων πολιτών ή δεν θα υπάρξει καθόλου. Κανένας δεν μπορεί να δεχθεί, αλλά και κανένας δεν μπορεί να επιβάλει σήμερα το οποιοδήποτε καπέλωμα. Το στοίχημα των ευρωεκλογών είναι η εξασφάλιση ενός διψήφιου ποσοστού από το κεντροαριστερό σχήμα, πράγμα που θα ενισχύσει το αναγκαίο ευρωπαϊκό εθνικό μέτωπο, θα συμβάλει στην ποιοτική ενίσχυση της Ευρωβουλής και θα δημιουργήσει ανακατατάξεις στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, αφού κανείς -ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ- δεν θα μπορέσει να αγνοήσει το νέο αυτό δεδομένο. Και αυτό επιτυγχάνεται με ΜΙΑ Κεντροαριστερά! Οχι με δύο ούτε με περισσότερες. Ας το ξανασκεφτούν όλοι. Υπάρχει ακόμα καιρός.