Ολοι αυτοί που οργίζονται με τη δήλωση του Γερμανού υφυπουργού έχουν επισκεφθεί ποτέ ελληνικό δημαρχείο; Ή απλώς η «ιερή αγανάκτηση» των τραμπούκων της ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει νεκρώσει τα εγκεφαλικά κύτταρα της χώρας; Δεν έχουμε εξοργιστεί όλοι μας από τις υπηρεσίες που δεν προσφέρουν οι δήμοι; Οχι τώρα, που είμαστε σε κρίση, αλλά πριν από το 2009. Εμείς δεν συζητούσαμε για τους χιλιάδες που προσλαμβάνονταν ως οδοκαθαριστές και κατέληγαν σε διάφορα απίθανα γραφεία για να κάθονται; Δεν είχαμε πριν από το 2009 δύο φορές τον χρόνο (Χριστούγεννα και Πάσχα) φεστιβάλ σκουπιδιών στις πόλεις; Δεν ξέρουμε για τα ρουσφέτια του πολιτικού συστήματος, είτε στις προσλήψεις άσχετων, είτε στις εσωτερικές μεταθέσεις; Δεν ακούσαμε ποτέ για τους συνδικαλιστές που πληρώνονται για να μην δουλεύουν; Γιατί εθελοτυφλούμε; Επειδή κατά τη συνήθειά της η Αριστερά κάνει το άσπρο-μαύρο κι εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να πιστεύουμε τον κ. Στρατούλη;

Εντάξει! Μπορεί να έκανε λάθος στο μέτρημα ο κ. Χανς Γιόαχιμ Φούχτελ. Σύμφωνα με τις μετρήσεις του ΟΟΣΑ η παραγωγικότητα ανά ώρα εργασίας στη Γερμανία είναι διπλάσια από εκείνη της Ελλάδος. Αρα τη δουλειά που κάνουν 2.000 εργαζόμενοι σε ένα ελληνικό δήμο την κάνουν 1.000 σε ένα γερμανικό. Αυτό δεν οφείλεται κατ’ ανάγκη στη θρυλούμενη «τεμπελιά» των Ελλήνων. Ακόμη και στο βαθύ Δημόσιο (που είναι χειρότερο από τους δήμους) υπάρχουν άξιοι κι εργατικοί υπάλληλοι που με επιπλέον κόπο καλύπτουν και μέρος της δουλειάς που έπρεπε να κάνουν οι κομματικοί εγκάθετοι, αυτοί που τριγυρνούν στους διαδρόμους των δημόσιων υπηρεσιών με τον φραπέ και το τσιγάρο στο χέρι. Το έλλειμμα παραγωγικότητας οφείλεται κυρίως στο ότι οι διορισμένοι κομματικοί μουσάτοι εκβιάζουν τους δημάρχους και την κοινωνία ότι θα τα κάνουν λαμπόγυαλο· είτε πνίγοντας τις πόλεις στα σκουπίδια (αυτή ήταν η «επαναστατική» πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δημοτικό συμβούλιο Αθηναίων: «Τα όπλα μας είναι τα σκουπίδια. Καλούμε τα συνδικάτα να γεμίσει η Αθήνα σκουπίδια. Επανάσταση!»), είτε τραμπουκίζοντας ξένους διπλωμάτες. Καλώς ή κακώς η παραγωγικότητα είναι το κλάσμα εκείνων που πληρώνονται με το έργο που παράγουν. Και μπορεί οι 1.000 που πραγματικά δουλεύουν σε ένα ελληνικό δήμο να παράγουν ισόποσο έργο με 1.000 Γερμανούς.

Μόνο που στην Ελλάδα πληρώνονται 2.000 και αυτούς τους υπόλοιπους άεργους (συνδικαλιστές και κομματικούς), που μειώνουν τον δείκτη παραγωγικότητας, υπερασπίζονται οι διάφοροι πάτρωνες της Προόδου.