Καταπληκτικό! Φοβερό! Ευφάνταστο! Απίστευτο!
Ας μη χρονοτριβούμε· Ο επιφανής Πέτρος Κωστόπουλος (ένας είναι ο αστέρας…) ταΐζει «στο στόμα» ένα μπέργκερ τον Γιώργο Λιάγκα (κι αυτός, ένας είναι…)! Ναι, καλά το διαβάσατε. Στο στόμα! Ειλικρινά σας μιλάω, αν με βλέπατε, έχει σηκωθεί η τρίχα μου στο έπακρο από τη συγκινητική και συγκλονιστική αυτή στιγμή, η οποία θα έχει ασφαλώς προκαλέσει έντονη συναισθηματική… ταραχή και στο πανελλήνιο! Για του λόγου το αληθές σας παραθέτω και το ντοκουμέντο: https://www.mywebook.com/#!/app/home  για να πειστείτε πως ναι, έτσι συνέβη, και το μεγάλο γεγονός κρίθηκε τόσο ενδιαφέρον από το iefimerida.gr που το ανέβασε στο site της, στις 17/9/18.
Έτσι είναι· κι όλο ένα θα πυκνώνουν οι αναφορές σε καλλιτεχνικά (?) γεγονότα, οποτεδήποτε αυτά θεωρηθούν σημαντικά από τους υπεύθυνους κάποιων ΜΜΕ, ή συμβάντα τής επικαιρότητας πάντα φιλτραρισμένα από το προσωπικό συμφέρον. Άργησα να σχολιάσω το… σπουδαίο αυτό γεγονός, αλλά, τι να πρωτοπρολάβει κανείς με τόσες παράλληλες ειδήσεις πρώτης επιλογής;

Δεν μπορώ να γνωρίζω πώς το έχετε εκλάβει εσείς το… γεγονός, αλλά για να το ανεβάσει η internetική εφημερίδα, σημαίνει πως αξιολογεί το θέμα των δυο τηλεοπτικών ανδρών (που ο ένας αστέρας ταΐζει τον άλλον αστέρα στο στόμα) ως θέμα που θα ενδιαφέρει τον κόσμο που διαβάζει – παρακολουθεί – την εφημερίδα, ενημερώνεται και πληροφορείται απ’ αυτήν…
Είμαι τύπος ο οποίος έχει την κακιά συνήθεια να ρίχνει μια ματιά στον καθημερινό Τύπο για να μάθει τα σπουδαία. Ενίοτε, στέκομαι με τη δέουσα προσοχή σε ό,τι θεωρώ πως αξίζει να γνωρίζω σε βάθος. Έχω επίσης και την… διαστροφή να ταυτίζω την ποιότητα των ειδήσεων ή των «ειδήσεων» με την ποιότητα της εφημερίδας. Σκέφτομαι δηλαδή πως δεν είναι άμοιρη ευθυνών μια εφημερίδα κάθε φορά που δημοσιεύει κάτι ποταπό ή λαϊκίστικο ή κίτρινο, μόνο και μόνο επειδή το αξιολογεί ως χρήσιμο και σπουδαίο για τον αναγνώστη.
Στην προκειμένη περίπτωση, οι δυο αστέρες, Κωστόπουλος και Λιάγκας, μας απασχολούν χρόνια τώρα, στον χώρο που, για να συνεννοούμαστε, ονομάζουμε «ελαφρά» (ελαφρότατη, θα έλεγα εγώ) δημοσιογραφία ή ως παρουσιαστές εκπομπών οι οποίες απευθύνονται στους συμπατριώτες μας που… πλήττουν. Ο όρος και η ουσία τού lifestyle έχει βγάλει ρίζες και παραφυάδες στη χώρα μας από τις δράσεις και τις συμπεριφορές αυτών των επαγγελματιών τού Τύπου και των τηλεοπτικών μέσων, αφού ενήργησαν ως πιστοί ακόλουθοι της ελαφρότητας στην επί πολλά χρόνια καριέρα τους. Η συνεχής επαφή τους με τα τηλεοπτικά θεάματα, οι δράσεις τους, όπως και ο «τρόπος» ζωής που πρότειναν στο κοινό, ως εκδότες (Κωστόπουλος) ή ως παρουσιαστές (αμφότεροι) σε χαμηλότατου επιπέδου θεάματα (με βασική «κουλτούρα» τα σεξιστικά αστειάκια του στιλ στερημένων από την τεστοστερόνη εφήβων) και με αισθητική την οποία «κατάφεραν», με την αμέριστη συμπαράσταση πολλών ΜΜΕ, να προβάλλουν και να επιβάλλουν ως ένα βαθμό αυτή την απεχθή «αισθητική» σε μεγάλο μέρος της τυφλά καταναλωτικής κοινωνίας…

Και οι δυο αστέρες ξεκίνησαν ως δημοσιογράφοι και καταλήξανε σε μια ιδιότυπη μιντιακή επίδειξη παρουσιαστή με χαρακτηριστικά… «γκόμενου» γειτονιάς βορείων και νοτίων προαστείων. Ο Κωστόπουλος, με την παρελθούσα «αριστερή» του πολιτική ενασχόληση (κατά δήλωσή του), συνδέθηκε, κατά τη δεκαετία τού ’80, με σημαντικά στελέχη τού πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και από τότε απέκτησε μιντιακή δύναμη, ασχολούμενος με διεύθυνση μοδάτων περιοδικών αντίστοιχης κουλτούρας, πάντοτε με την lifestyle αντίληψη, προβάλλοντας ακατάπαυστα φτηνή και ασήμαντη «ιδεολογία» και αισθητική.
Ο άλλος, από τα δελτία ειδήσεων, πέρασε σε παιχνίδια και show με αστειάκια και χαριεντισμούς ανώριμου εφήβου…
Σε τι να σταθούμε λοιπόν για να αποκτήσει αυτό το κειμενάκι μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια, όταν τα δυο πρόσωπα, με τα οποία ασχολούμαι, είναι κατώτερα των περιστάσεων; Σε ποια σοβαρή πτυχή να… ακουμπήσω, με το παράδειγμα του σάντουϊτς, για να αναφερθώ σε δυο ανθρώπους οι οποίοι είναι περίπου σαφές πως ακόμα και η τηλεοπτική σαχλαμάρα, τους εξέβρασε θεωρώντας τους ξεπερασμένους…
Δεν λέω. Πάντα θα υπάρχουν οι αντικαταστάτες, πρόθυμοι να μην αφήσουν κενό σε αυτή τη χοντρή και αειθαλή μπίζνα του lifestyle, η οποία – για να μη ξεχνιόμαστε – βασιλεύει σε όλο το ευρωπαϊκό και αμερικανικό φάσμα τής αθεράπευτης τηλε-αιχμαλωσίας… Οι δυο προαναφερόμενοι αστέρες, θα είναι το μοντέλο (πρότυπο) που έχει ήδη δημιουργηθεί και θα επαναλαμβάνεται ούτως ώστε η τηλεσαχλαμάρα να απλώνεται, να διευρύνεται, να εισβάλει όλο και πιο βαθιά στο κοινωνικό υποσυνείδητο.

Ας το σοβαρέψω λοιπόν.
Δεν θα ήθελα να αφήσω υπονοούμενα πως η οικογένεια των δημοσιογράφων κατακλύζεται από τέτοια φθαρμένα πρόσωπα, τα οποία, βεβαίως, φανερώνουν τα στοιχεία κρίσης και απαξίωσης του κλάδου και του μέσου. Τέτοια χειροπιαστά παραδείγματα απαξίωσης έχουμε σε μεγάλο βαθμό και στο χώρο τού ελληνικού τραγουδιού! Αντιθέτως, η μαχόμενη δημοσιογραφία έχει να επιδείξει σοβαρά πρόσωπα και πρότυπα.
Μάλιστα η ΕΣΗΕΑ φρόντισε στις 27/01/2018  να οργανώσει Ημερίδα με τίτλο: «Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα οφείλει άμεσα να ανακτήσει την αξιοπιστία της». Από τον τίτλο και μόνο, αντιλαμβανόμαστε πως κάποια «αξιοπιστία» έχει εξασθενήσει ή έχει χαθεί…
Σε αυτή την Ημερίδα ο συγγραφέας Λευτέρης Σκιαδάς, ανέφερε ότι «εδώ και χρόνια παρακολουθούμε την επερχόμενη καταστροφή του Τύπου.» Μίλησε για ένα δεκαετές πλάνο στήριξης του Τύπου«για το οποίο πρέπει να ληφθεί η βοήθεια και του πνευματικού κόσμου, καθώς η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα με εκπαιδευτικές διαστάσεις.»

Ο δημοσιογράφος του »Πρώτου Θέματος» Γιώργος Παπαγεωργίου, μίλησε και αυτός για «τα μεγαθήρια που θα επηρεάσουν τον χώρο, όπως η Google και η Amazon, η οποία έχει βάλει ακόμα και ρομποτάκια να γράφουν μικρότερης αναγνωσιμότητας άρθρα. Η ανάγκη του κοινού για ενημέρωση, τόνισε ο κ. Παπαγεωργίου είναι βασική – και πάντα η καλή-ποιοτική ενημέρωση θα ξεχωρίζει ανάμεσα στον ορυμαγδό των fake news και της trash ειδησεογραφίας.»
(Για την περισσότερη ανάγνωση της Ημερίδας διαβάστε στο: http://pelop.gr/?page=article&DocID=433679

Τέλος, η αφορμή για σκέψεις από το… σάντουϊτς των Κωστόπουλου – Λιάγκα, δεν εξαντλείται σε αυτό το σχολιάκι, διότι η τηλεοπτική κακοδαιμονία και απαξίωση συμπεριλαμβάνει πολλά ακόμα πρόσωπα, δημοφιλή ή και άγνωστα στο πλατύ κοινό, τα οποία στήριξαν απόλυτα την πολιτιστική και αισθητική φθορά τής εποχής μας. Η εποχή και το μοντέλο του παλαίμαχου Νίκου Μαστοράκη (αλήθεια, τον θυμάστε;) γέννησε αντίγραφα και απομιμήσεις, κρατώντας τη «φιλοσοφία» του μιντιακού κιτς σε υψηλότατες προδιαγραφές…
Ας μην παραλείψουμε βέβαια, σε όλη αυτή την κρίση, τα κανάλια (τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά) που φιλοξενούν «ευχαρίστως» τέτοιους πρωταγωνιστές τού  λαϊκισμού και του lifestyle. Είναι αυτά τα κανάλια που ευνοούν την πνευματική εξαθλίωση και προβάλλουν τους εκπροσώπους τής κενότητας και της ματαιοδοξίας…