Ο αμετανόητος Μουσολίνι όταν έγινε, εκτός από δεύτερος μετά τον Χίτλερ και αποδιοπομπαίος από όσους τον είχαν στηρίξει, αποφάσισε να ιδρύσει έναν θύλακα εξοντωτικού φασισμού στην κωμόπολη Σαλό της Β. Ιταλίας, περί το 1945 με τον βαρύγδουπο τίτλο Κοινωνική Φασιστική Δημοκρατία του Σαλό.
Η συμβολική του Σαλό έγινε γνωστή με την ομώνυμη ταινία του Παζολίνι. Αμετανόητος λοιπόν ο πρώην αρχισυντάκτης της εφημερίδας AVANTI του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μουσολίνι, επιδίδεται σε αφανιστικούς βασανισμούς των δημοκρατών την ώρα , που οι ιθύνουσες τάξεις της ελεύθερης Ιταλίας σχηματίζουν τις πρώτες μη φασιστικές κυβερνήσεις τους.
Παρεμπιπτόντως τον Ντούτσε, όπως φυσικά τον Χίτλερ και τον ημέτερο Μεταξά, τους έβαλαν στο τραπέζι του ισότιμου συνομιλητή οι ανίκανες και χρεωκοπημένες αστικές πολιτικές δυνάμεις και τα όποια, μικρά ή μεγάλα οικονομικά τους συμφέροντα.
Προχτές ήταν οι δαρμένοι του Περάματος, χτές ο νεκρός Π. Φύσσας, παλιότερα μύριοι όσοι ταλαίπωροι μετανάστες, αύριο ίσως ο καθένας μας. Άλλωστε ο Φύσσας είναι ο καθένας μας. Κι εκεί στα ξεχασμένα προάστια του Πειραιά, στο Πέραμα , στην Αμφιάλη, στο Κερατσίνι μαθαίνουμε λίγο λίγο, πως κάτι που μοιάζει στο Σαλό εγκαθιδρύεται, κάτι που τρομάζει, αλλά πια δεν ξενίζει.
Κάτι, που παραπέμπει στις πρώιμες φονικές βιαιοπραγίες των μελανοχιτώνων, των Ταγμάτων Εφόδου και των Φαλαγγιτών του Ισπανού Φράνκο.
Και μάλιστα την ώρα, που κάποιοι έγκριτοι σχολιαστές παντός καιρού προτρέπουν πατρικά την Χ.Α. είτε να σοβαρευτεί για να συγκυβερνήσει είτε να προσέχει- τεχνηέντως λέω εγώ – τον λόγο και τις πράξεις της ώστε να μην εκτίθεται ( sic ) .
Eυτυχώς, για μας και δυστυχώς γι αυτούς τους περίεργους δημοσιολόγους η Λογική και η Φιλοσοφία απάντησαν προ πολλού στο ερώτημα τι είμαστε, είπαν δηλαδή πως είμαστε ό,τι είμαστε κι έτσι η Χ.Α δεν είναι σοβαρή ή αστεία, αυθάδης ή με καλλιέπεια, απλώς είναι μία ακραία φασιστική δολοφονική οργάνωση, από παλιά με τον Περίανδρο και τους άλλους και που η ανοχή της κατασυκοφαντημένης Δημοκρατίας της δίδει λόγο και βήμα.
Η ΝΔ έχασε δυό φορές την ευκαιρία να λειτουργήσει ταυτόχρονα θεσμικά και κατασταλτικά αρνούμενη τις προτάσεις Ρουπακιώτη και τις επισημάνσεις Βενιζέλου. Η ίδια η ζωή με αίματα και ζωές την διέψευσε. Το παλαιό οπλοστάσιο των Νόμων, μάλλον δεν άρκεσε . Ο καθένας μπορεί να έχει όποια άποψη θέλει για το γιγάντωμα του νεοφασισμού στην Ελλάδα. Αρκεί να μην παίζει δόλια παιχνίδια ενός επίκαιρου νέο- αντικομμουνισμού με τον ΣΥΡΙΖΑ, ως πρόσχημα ή να σκέφτεται το ξεχαρβάλωμα της ατελούς θεσμικά δημοκρατίας με όρους οικονομικών συμφερόντων και μεθοδεύσεις νεοφασιστικών πρακτικών .
Στις 8 το βράδυ καλείται η Χ. Α να σοβαρευτεί και στις 12 το κατορθώνει με μαχαιριές.
Αυτονοήτως τα όποια συμπεράσματα του σημειώματος αφορούν και όσους της αντικοινοβουλευτικής Αριστεράς υποδύονται παρομοίως τους Κόκκινους Χμέρ. ‘Όταν υπάρχουν θύματα το Συνταγματικό πολιτικό τόξο οφείλει να είναι ένα, συμπαγές, συνεκτικό και αποφασισμένο.
Αλλιώτικα ας μην απορήσουμε, αν η Αμφιάλη είναι το πρόπλασμα μιας καρικατούρας του Σαλό.