Σε όλα πάντοτε, πρέπει να μας διακατέχει μια υπερβολή, ίσως γιατί με αυτόν τον τρόπο και μόνον, μπορεί να γινόμαστε πιστευτοί ή και δημιουργούμε εντύπωση στο θεατή, αναγνωστη, ακροατή
Δίπλα μας, με βάση τα δημοσιεύματα, πρέπει να πέφτουν κορμιά, να χύνεται αίμα. Κι όμως, όπως σε όλες τις δύσκολες περιπτώσεις, καταπιεστικών, ολοκληρωτικών καθεστώτων, το γέλιο έρχεται να αλαφρύνει την ατμόσφαιρα, έτσι και στην περίπτωσή μας, δίπλα έχουν αρχίσει τα καλαμπούρια, μετά την απαίτηση του Ερντογάν να πάνε να βάλουν στις τράπεζες ότι ξένο νόμισμα έχουν, ότι τιμαλφή κουβαλάνε και φυσικά τα ανέκδοτα δίνουν και παίρνουν. Κάποια απ αυτά, δύσκολα κατανοητά για τα ελληνικά, όπως, για παράδειγμα « θα βάλω το παπούτσι μου (paputs )» που είναι γενικά μια έκφραση κοροϊδίας, ή «θα βάλω τις κάλτσες μου στο θησαυροφυλάκιο» και πάει λέγοντας.
Είναι δε περίοδος διακοπών και σε όλα τα μέρη του παραθερισμού, γίνεται το έλα να δεις, από Τούρκους, δεν μιλάμε μόνον για τον αλλοδαπό τουρισμό.
Και μάλιστα δημιουργεί εντύπωση, γιατί, για το μπαϊράμι που ξεκινάει μεθαύριο, έχουν ήδη αρχίσει οι θυσίες των ζώων, και φαίνεται ότι όλα πάνε μια χαρά. Δηλαδή, παντού, τουλάχιστον στην παραλία, αλλά σίγουρα και στην Πόλη, έχουν στηθεί τα υπαίθρια σφαγεία και προχωρούν στις θυσίες.
Από ότι μου έλεγε μάλιστα, φίλος, είναι τρομερό το πώς η κυβέρνηση έχει προσεταιριστεί, αρκετά ονόματα της οικονομικής ολιγαρχίας, με τελευταίο επίτευγμα την παρουσία της κυρίας Sabanci, που επιχειρηματολογούσε, με τρόπο ανενδοίαστα προκλητικό, για τους ίδιους τους συνεργάτες της, για την ευστροφία και τις σοβαρές πολιτικές λύσεις, που προτείνει ο γαμπρός, Υπουργός Οικονομικών και ανθίσταται σαυτές, σύμπασα η οικονομική κοινότητα.
Δεν είναι τυχαίο, ότι κανένας από τον όμιλο Koc, δεν παρευρέθηκε στην παρωδία παρουσίασης πολιτικών λύσεων, ενώ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, εξολοκλήρου σχεδόν, έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό.
Ειλικρινά μου έκανε εντύπωση, προσωπικά εμένα, που γνωρίζω καλά πρόσωπα και πράγματα στην εταιρία αυτή, πώς η ΕΝΚΑ, ένας κατασκευαστικός κολοσσός αλλά και όμιλος ενεργειακός, που πέρσι πανηγύρισε, γιατί σαν όμιλος ήταν πρώτη στη λίστα, αυτών που πληρώνουν τους περισσότερους φόρους, για το Τούρκικο κράτος, φέτος δεν έχει κρατήσει ούτε μισό έργο, στην Τουρκία. Έχει μεταφέρει εκτός χώρας, το σύνολο των δραστηριοτήτων της.
Σαν το βιολί του χότζα, που ακούγεται την υστεραία, έτσι και η άθλια επίθεση κατά της εθνικής οικονομίας, με στόχο τον πλήρη έλεγχό της, από τον Ερντογάν και το επιτελείο του, έχει τρομάξει την παγκόσμια οικονομία, η οποία βασίζεται και κρύβεται πίσω από το παιχνίδι των κανόνων της δημοκρατίας, οπότε εδώ, τα έχουμε όλα μαζεμένα και τίποτε δεν μας τρομάζει, αφού θα συνεχίσουν να μας έχουν στα όπα-όπα.
Σε μία τέτοια συνθήκη η εξωτερική πολιτική των γειτόνων που αισθάνονται κάποια ισχύ, θα έπρεπε να έχει διαφοροποιηθεί πλήρως και να κινείται σε άλλη βάση και τελείως άλλον προσανατολισμό. Και η Ελλάδα αντ’ αυτού ασκεί εξωτερική πολιτική προς την Τουρκία, με τις αθλιότητες Καμένου και την ανυπαρξία της όποιας πρωτοβουλίας, θα δημιουργούσε ένα ανάχωμα, τουλάχιστον για τις δυνάμεις εκείνες, που στοχεύουν στην Ευρωπαϊκή στήριξη και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Και δεν είναι ανάγκη, όλα αυτά που λέμε τώρα, να εντάσσονται στις προτεραιότητες και της ύψιστης πολιτικής σημασίας θέματα, που χρήζουν πολιτικής διαφοροποίησης. Γιατί παράκληση θερμή, μην ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα μεγέθη της τούρκικης οικονομίας , πλην της ισοτιμίας της λίρας, και ποια είναι η άμεση σχέση τους με τη δική μας οικονομία και τις εξαρτήσεις της.