Πολωνίζουμε ολοταχώς. Ποιος το έλεγε, Γιώργο Καραϊσκάκη, για την κατάντια μας αριστερών και δεξιών να δικαιολογούμε την απανθρωπιά δίχως να ερυθριάζουμε οι διακοσαετείς. Το Πέραμα δεν απέχει και πολύ από εκεί που μαρτύρησες μπροστά στον Κιουταχή. Την επικαιρότητα προσπερνώ. Φαρ Ουέστ και καμπόιδες. Στις απηχήσεις μένω και κραυγάζω: ένα και ένα κάνουν δύο.
Συνεπώς, κατά τον ορθό λόγο οι άνθρωποι είναι ίσοι. Το κράτος δημοκρατία προάγει την ισοπολιτεία και λειτουργεί υπό την υποχρέωση τού νόμου και όχι το άχθος τού φόβου. Περσινά όχι ξινά σταφύλια. Γιατί όμως ορισμένοι/ες μέθυσαν από το μίσος; Δε φταίνε τα σταφύλια του Διαφωτισμού. Η κακή μας μοίρα τής απανθρωπιάς μας φταίει.
Παρακολουθώ έντρομος την άοπλη (ακόμη;) Νέα Κίο, που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες. Οι Ρομά εμφανίζονται υπαίτιοι κάθε κακού. Ανταγωνίζονται πρόσφυγες, ξένους, μετανάστες και τις άλλες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Κερδίζουν ακόμη και τη διαχεόμενη ισλαμοφοβία. Μα πόσο τούς φοβόμαστε!
Και τους ζηλεύουμε! Αφηνόμαστε στη ρητορική τού μίσους. Τσουβαλιάζουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε γενικούς και υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Ενδιαφερόμαστε για τη γονιμότητά τους. Μας απειλεί, φαίνεται, η δυστυχία τους. Για αυτό και δεν κομψεύουμε τα λόγια μας. Ακόμη και οι «φιλελεύθεροι».
Στο όνομα της ελευθερίας, ιδού: ποδοπατούμε την ισοπολιτεία, αρνούμαστε την εξισωτική πολιτική και τις θετικές διακρίσεις, κλείνουμε το μάτι στην οπλοκατοχή και την αυτοδικία, υιοθετούμε ευγονικής έμπνευσης επιχειρήματα, αποστρεφόμαστε το ευρωπαϊκό πρότυπο και τις οδηγίες τής ΕΕ, λέμε ΞΑΝΑ ΟΧΙ. Ορισμένοι σε λίγο όπως πάει θα προτείνουν προγράμματα στείρωσης. Στο όνομα της λευτεριάς (τους).
Σίγουρα Πολωνίζουμε. Αριστεροί, δεξιοί κεντρώοι, απάνθρωποι, μισάνθρωποι και γενικώς. Τραμπ-ούκοι παντού. Εις βάρος τού αδύναμου. Για να νιώσουμε δυνατοί. Άρχοντες. Διωκόμενοι. Να γίνουμε μάρτυρες της μπαλαμής φύσης. Με προσδόκιμο ζωής σχεδόν κατά δυόμιση δεκαετίες υψηλότερο των Ρομά, αισθανόμαστε βαλλόμενοι!!! Αν αυτό δεν είναι αντινοηματοδότηση, σίγουρα είναι θρασυδειλία, ρατσισμός.
Στοπ! Εδώ δεν είναι Ουγγαρία (ελπίζω). Ούτε Λευκορωσία (ακόμη). Τελικά, πότε θα περάσουν οι μέρες του 1936; Γιατί, αυτές τού 2015 δεν περνούν με τίποτα. Κι ας περάσουν διακόσια χρόνια. Κι ας παρήλθε η αποτρόπαια Τριπολιτσά. Εισέτι!