Κακό χωριό τα λίγα σπίτια! Μια παροιμία που παραμένει περισσότερο από επίκαιρη. Το διαπιστώνουμε με τα όσα συμβαίνουν στο Κίνημα Αλλαγής. Οι αψιμαχίες, η μιζέρια, οι σκιαμαχίες, περισσεύουν. Το τραγικό είναι πως η ηγεσία του διεκδικεί τη σπουδαία κληρονομιά της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς και κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός αυτό δεν προσβάλλει μονάχα την ιστορία και την προσφορά ενός πολυδύναμου και πρωτοπόρου κόμματος. Συνιστά κορυφαία ύβρη.
Η αρχηγός του ΚΙΝΑΛ κάθε άλλο παρά σέβεται την αξία του. Ουδεμία σχέση έχει με τον ιδεολογικοπολιτικό του πλούτο. Ο τρόπος που πολιτεύεται το επιβεβαιώνει. Προκειμένου να εξυπηρετήσει τις προσωπικές και ευτελείς επιδιώξεις της, απαξιώνει το πιο σύγχρονο και προοδευτικό προϊόν της Μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ. Μετά την απρέπεια που έκανε σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, εξοστράκισε τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Τώρα σειρά πήρε ο Ανδρέας Λοβέρδος. Τον μόνο που δεν καθαίρεσε ακόμη είναι ο… Ανδρέας Παπανδρέου!
Αντιμετωπίζοντας το Κίνημα Αλλαγής σαν ιδιότυπο προσωπικό της σχήμα, η κυρία Γεννηματά αδιαφορεί για τη συνεχώς συρρικνούμενη απήχησή του. Προτιμά ένα μικρό και ελεγχόμενο κόμμα που θα της επιτρέπει να παραμένει επικεφαλής, καλύπτοντας το ηγετικό της έλλειμμα. Κι αν χρειαστεί, να γίνει πρόσθετη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, ο δημόσιος λόγος της ταυτίζεται με εκείνον της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επί της ουσίας δεν έχει την παραμικρή διαφορά.
Τα στρατηγήματα τα οποία ακολουθεί χαρακτηρίζονται από μικροπολιτική αγωνία και αχαλίνωτη ψηφοθηρία. Φαίνεται να αγνοεί κάτι ουσιαστικό: Η αξία στην πολιτική δεν χαρίζεται. Δεν κληρονομείται. Ούτε κατακτιέται με την ασύστολη πλειοδοσία ανεδαφικών αιτημάτων. Και ασφαλώς χωρίς πολιτική αξία δεν υφίστανται απήχηση και επιρροή. Πολύ περισσότερο μέλλον.
Απόδειξη της υπαρξιακής κρίσης του ΚΙΝΑΛ είναι ο διχασμός ανάμεσα στην εκλογική του βάση και στην ηγεσία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για βαθύ ρήγμα. Όπως καταδεικνύουν όλες οι δημοσκοπήσεις, περίπου τα 2/3 των ψηφοφόρων του επιβραβεύουν την κυβερνητική πολιτική σε καίριους τομείς. Ενώ την ίδια ώρα η αρχηγός του Κινήματος Αλλαγής υιοθετεί τον ακραίο και ανεπίκαιρο καταγγελτικό λόγο. Μάλιστα, παρατηρείται και ένα επιπλέον παράδοξο. Το 68% των εκλογέων του προκρίνει για πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τα παραπάνω δημοσκοπικά στοιχεία δεν δείχνουν πρόθεση μεταπήδησης των προοδευτικών πολιτών στη Νέα Δημοκρατία. Απλώς, αποτυπώνουν τα αδιέξοδα σημαντικού τμήματός τους εξαιτίας των ανερμάτιστων πολιτικών της κυρίας Γεννηματά.
Η δυσαρμονία είναι υπαρκτή και έντονη. Το κενό εκπροσώπησης, τεράστιο. Αναμφίβολα, υπάρχει ζωτικός χώρος για έναν κομματικό σχηματισμό, ο οποίος θα αποπνέει φρεσκάδα αντί για πολιτική σκουριά. Αρκεί, βέβαια, να καλύπτονται οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις. Ο επικεφαλής του να έχει την απαιτούμενη ηγετικότητα. Να είναι φορέας νέων ιδεών. Και να μπορεί να συνθέσει και να εκφράσει μια στρατηγική πρόταση των προοδευτικών δυνάμεων.