Το ρετσινόλαδο, οι ατομικές ελευθερίες και ο ΣΥΡΙΖΑ

Ιωακείμ Γρυσπολάκης 16 Ιουλ 2021

Ποια είναι άραγε η σχέση μεταξύ ρετσινόλαδου, ατομικών ελευθεριών και του ΣΥΡΙΖΑ; 

Το ρετσινόλαδο μας φέρνει στη μνήμη τον περιβόητο Μανιαδάκη, υπουργό της δικτατορίας του Ι. Μεταξά. Μας το υπενθύμισε από το βήμα της Βουλής ο κ. Τσίπρας, ο οποίος χαρακτήρισε «ρετσινόλαδο» το μεγάλο επίτευγμα της επιστημονικής κοινότητας, δηλαδή το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού.

Οι ατομικές ελευθερίες στη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία μας είναι αυτές, που περιορίστηκαν λόγω της πανδημίας προκειμένου να διαφυλαχθεί δημόσια υγεία και οι οποίες σταδιακά αποδίδονται σε όλους τους πολίτες, που αξιοποιούν το μεγάλο επίτευγμα της επιστήμης, δηλαδή το δωρεάν παρεχόμενο από την Πολιτεία εμβόλιο, που αποτελεί το μόνο μέσο διάσωσης του πολυτιμότερου αγαθού της ζωής. Είναι απίστευτη θρασύτητα εκ μέρους του κ. Τσίπρα να προτρέπει τους πολίτες να εμβολιαστούν και την επόμενη στιγμή να παρομοιάζει το εμβόλιο με το μέσον βασανισμού (ρετσινόλαδο και πάγος) των αριστερών πολιτών, που χρησιμοποιούσε ο Μανιαδάκης το 1936-1938. Είχαν προηγηθεί φυσικά ο κ. Πολάκης, όταν δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί, διότι έτσι προάγονται τα συμφέροντα των πολυεθνικών, και ο κ. Κατρούγκαλος, ο οποίος ανέφερε ότι ο κ. Μητσοτάκης εισάγει ένα «απαρντχάϊντ» στην κοινωνία, όταν επαναφέρει την ελεύθερη πρόσβαση των εμβολιασμένων πολιτών στους κλειστούς χώρους ψυχαγωγίας, ενώ δεν επιτρέπει στους ανεμβολίαστους να έχουν πρόσβαση, προκειμένου να αποτραπεί η διάδοση των μεταλλάξεων του ιού. Η Πολιτεία δεν αποκλείει δια παντός την πρόσβαση στους κλειστούς χώρους, αλλά τους προτρέπει να εμβολιαστούν, προκειμένου να επανακτήσουν τις ατομικές τους ελευθερίες και να συμβάλουν και αυτοί στο επιδιωκόμενο τείχος ανοσίας της κοινωνίας.

Είναι αυταπόδεικτο πλέον ότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εντάσσονται σε μία Αριστερά, η οποία ουδέποτε αφομοίωσε ή είδε με συμπάθεια τα διδάγματα και τις αξίες εκείνων των αριστερών, που ενέπνευσαν πολλές γενιές πολιτών. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος Λεωνίδας Λουλούδης σε ένα κείμενο (Αριστεροί χωρίς Αριστερά: ο κύκλος που κλείνει, Athens Review of Books, τ. 1, 2009), αναφερόμενος στην απώλεια του Άγγελου Ελεφάντη, των Λευτέρη και Μιχάλη Παπαγιαννάκη και του Σπήλιου Παπασπηλιόπουλου, «Η υπαρκτή Αριστερά εγκλωβισμένη στα προπολεμικά και μετεμφυλιακά απωθημένα της, στον καιροσκοπισμό της ανέξοδης καταγγελίας και στη μεταφυσική του παράκλητου λαού, ανίκανη να ισορροπήσει το συναίσθημα με τη λογική, δεν άκουσε τους δικούς της ανθρώπους που της έδειχναν, ο καθένας από τη δική του καταγωγική φλέβα ιδεών, τη γλώσσα της Νέας Σύνθεσης. Δεν είναι απλά κρίμα αλλά έγκλημα ότι αυτός ο πλούτος των ιδεών δεν μπορεί να αποδοθεί σήμερα στην Αριστερά ως συλλογικό υποκείμενο, αλλά σε μεμονωμένα πρόσωπα τα οποία έδρασαν μια συγκεκριμένη εποχή στο όνομά της. Πρόσωπα τα οποία, αν ήδη όλα δεν έφυγαν, είναι πασιφανές ότι ανήκουν σε είδος προς εξαφάνιση».

Το μεγάλο στοίχημα, όμως, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί τον Σεπτέμβριο με την έναρξη της εκπαιδευτικής χρονιάς. Δεν τολμώ να φανταστώ ότι στην εποχή, που η χώρα μας έχει εξασφαλισμένα εμβόλια για την προστασία της υγείας όλων των πολιτών, θα υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι θα εισέρχονται καθημερινά στις σχολικές αίθουσες, στα αμφιθέατρα διδασκαλίας, στα εργαστήρια, στις αίθουσες συσκέψεων και θα είναι ανεμβολίαστοι. Ελπίζω ότι η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως θα επιδείξει την απαιτούμενη τόλμη, όπως την επέδειξε και στο πολύ επίκαιρο θέμα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, ώστε να αποτρέπεται η εγγραφή σε πανεπιστημιακές σχολές μαθητών, οι οποίοι απέσπασαν χαμηλή βαθμολογία και απέδειξαν ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν προγράμματα σπουδών πανεπιστημιακού επιπέδου. Για τους τελευταίους η Πολιτεία προσφέρει δωρεάν εκπαίδευση σε σχολές επαγγελματικής κατάρτισης σε περιζήτητα επαγγέλματα, που θα εξασφαλίσουν στους νέους μας μία αξιοπρεπή σταδιοδρομία.

Όσο για την συμπεριφορά του κ. Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καθημερινά αποδεικνύουν το χάος, που τους χωρίζει από την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό της κοινωνίας Αποδεικνύουν πλέον ότι βρίσκονται σε έναν συνεχή παρακμιακό λήθαργο. Αδυνατώ, όπως αντιλαμβάνεστε, να βάλω δίπλα στον τίτλο του κόμματός τους το εντελώς παραπλανητικό συνθετικό «Προοδευτική Συμμαχία».