Λογικές οι αμφισβητήσεις και οι σοβαρές επιφυλάξεις. Τί είναι εκείνο που μας πείθει ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, ότι η ελπίδα για μια ενιαία και ισχυρή προοδευτική παράταξη δεν θα αφήσει ξανά την ίδια πικρή γεύση σε όσους την οραματίζονται;  Εγγυήσεις στην πολιτική δεν υπάρχουν, υπάρχουν όμως κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις για να προχωρήσει ένα εγχείρημα. Και η πιο σημαντική είναι να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη που οδήγησαν στην αποτυχία. Η όποια κριτική των εμπειριών του παρελθόντος έχει αξία μόνον όταν γίνεται μέρος των διδαγμάτων για το μέλλον.

Η καινούργια προσπάθεια για κάτι νέο και μεγάλο στον μεσαίο προοδευτκό χώρο μπορεί αυτή τη φορά να καρποφορήσει αν νικήσουμε όλα αυτά που μας νίκησαν μέχρι σήμερα. Να χτίσουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας, να αφήσουμε πίσω τις προσωπικές και μικροκομματικές κουτοπονηριές, να αναδείξουμε έναν καινούργιο συλλογικό εγωισμό-τον εγωισμό της μεγάλης πλειοψηφικής προοδευτικής παράταξης που διεκδικεί το δικαίωμά της να συμβάλλει αποφασιστικά στην πορεία εξόδου της χώρας από την κρίση.

Η κατρακύλα της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής πρέπει να σταματήσει. Η αλαζονεία της εξουσίας, η προκλητική οικοδόμηση του δικού της κράτους, η επίθεση στα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος της έκφρασης και ο χειρότερος λαϊκισμός μιας αλλοπρόσαλλης κυβέρνησης που έβγαλε τη γραβάτα για να είσπράξει φόρους από τους γραβατωμένους δεν μπορούν να συνεχιστούν.

Δεν πρέπει ωστόσο να επιτρέψουμε στη συντηρητική παράταξη να αποτελέσει την εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση της χώρας. Η παραδοσιακή «δεξιά του Κυρίου» δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να εγγυηθεί τις μεγάλες δημοκρατικές και προοδευτικές θεσμικές αλλαγές που επείγει να γίνουν, για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της.

Μια ενιαία  και ισχυρή προοδευτική παράταξη με ένα αξιόπιστο σχέδιο ανασυγκρότησης του πολιτικού συστήματος και της οικονομίας της χώρας, πρέπει να απευθυνθεί άμεσα στην κοινωνία και να ζητήσει την εμπιστοσύνη της. Μια μεταρρυθμιστική συμμαχία αποφασισμένη να σηκώσει το πολιτικό κόστος των επιλογών της. Στο κάτω-κάτω κανένα πολιτικό κόστος δεν είναι πιο βαρύ από το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που βαραίνει όλο και περισσότερο τους πολίτες.

Η στήριξη των πολιτών θα κρίνει τελικά και την τύχη της νέας προσπάθειας που μόλις ξεκίνησε.