Στην Ελλάδα, τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης και κοινωνικής αλλαγής έρχονται  με καθυστέρηση. Όταν όμως φτάσουν γίνονται ορμητικοί χείμαρροι, ενίοτε τυφώνες.  Κάπως έτσι συνέβη με τη συγκλονιστική δημόσια εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου, για τη σεξουαλική βία που ασκήθηκε εις βάρος της. Η πρώτη πανευρωπαϊκή καμπάνια του 1999 και πολλές άλλες που ακολούθησαν, με  σύνθημα «σπάστε τη σιωπή», βρήκαν ελάχιστες γυναίκες πρόθυμες να καταγγείλουν τους βιαστές τους. Το θάρρος όμως της Σοφίας έδωσε το έναυσμα σε πολλές άλλες γυναίκες να αποκαλύψουν τις δικές τους αποσιωπημένες ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας: στην πολιτική, στα πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ,  τους χώρους εργασίας. Ιδιαίτερα ο χώρος του αθλητισμού και των σπορ, πάντα υπήρξε θερμοκήπιο έντασης  και επιβεβαίωσης της αρρενωπότητας και της ψευδαίσθησης της  ανδρικής υπεροχής! Τα γήπεδα του ποδοσφαίρου και τα πεδία των σκληρών αναμετρήσεων είναι οι κατ? εξοχήν χώροι όπου υμνείται η μάτσο κουλτούρα, που ζητάει από τους άντρες να  είναι δυνατοί, επιθετικοί, πολυγαμικοί και σκληροί απέναντι στις γυναίκες.

Παραφράζοντας την Μπωβουάρ, ισχύει για το ανδρικό φύλο ό,τι ισχύει για τις γυναίκες: δεν γεννιέσαι άντρας, γίνεσαι! Αν όμως το  «κοινωνικό φύλο» κατασκευάζεται, μπορεί και να αλλάξει. Γι αυτό, θα περίμενε κανείς πως, έπειτα από τις  ανακατατάξεις που επέφερε το φεμινιστικό κίνημα, θα ξεκινούσε και από τη πλευρά των ανδρών, ένα αντίστοιχο κίνημα απελευθέρωσης από τις πιέσεις,  τους ψυχαναγκασμούς και τους περιορισμούς που επιβάλλουν η αρσενική ταυτότητα και τα πρότυπα αρρενωπότητας και  «ανδροπρέπειας». Για να επαινέσεις ένα άνδρα αρκεί να του πεις πόσο άνδρας είναι!  Αυτή η κουλτούρα ευθύνεται για τον συναισθηματικό ακρωτηριασμό, την έμφυλη βία και τη δυστυχία που συνεπάγεται το περίφημο  "οι άνδρες δεν κλαίνε".

Τα θέματα  αυτά στην Ελλάδα δεν αποτέλεσαν ποτέ αντικείμενο ενός σοβαρού και νηφάλιου δημόσιου διαλόγου, ούτε καν μέρος της εκπαίδευσης,  προκειμένου να βρεθούν οι νέες ισορροπίες στις σχέσεις των φύλων.  Αντιθέτως, στην παραδοσιακή κοινωνία μας, ακολουθείται η τακτική του κουκουλώματος και του «μη θίγετε τα κακώς κείμενα». Δείτε ανακοίνωση ΕΙΟ!  Η ανδρική βία,  ιδιαίτερα η ενδοοικογενειακή, φυλάσσεται σαν εφτασφράγιστο μυστικό, αφού η πατριαρχία και ο κοινωνικός καθωσπρεπισμός επιτάσσουν «τα εν οίκω, μη εν δήμω». 

Κορυφαίοι κοινωνικοί και θρησκευτικοί θεσμοί (Άβατο), σε πλήρη αντίθεση με τις αξίες της δημοκρατίας, αρνούνται ακόμη να αναγνωρίσουν την ίση αξία και αξιοπρέπεια των γυναικών. Η εχθρότητα προς την ισότητα πυροδοτεί τη συνεχώς εντεινόμενη βία.   Κύρια αιτία, προφανώς,  η άνιση κατανομή ισχύος μεταξύ των φύλων και οι δομές της ανδρικής κυριαρχίας.  Πρόκειται για σύστημα ελέγχου και εκμετάλλευσης που  συνιστά ανοιχτό πόλεμο κατά των γυναικών! Το κίνημα MeToo απαντά σε αυτόν τον πόλεμο.

 Ο ρόλος των ΜΜΕ παραμένει εξαιρετικά κρίσιμος.  Μπορεί το MeToo να ξεκίνησε  από την Αλαμπάμα, το 2006,  αλλά έγινε viral όταν, το 2017, οι «New York Times» αποκάλυψαν σειρά καταγγελιών για σεξουαλική παρενόχληση και βία, που οδήγησαν στην αποκαθήλωση πολλών επωνύμων ανδρών.  Η Ελλάδα, πάντως, με την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης (Ν.4531/2018), διαθέτει  ένα πολύ δυνατό θεσμικό πλαίσιο για την καταπολέμηση πάσης μορφής βίας κατά των γυναικών. Να το αξιοποιήσουμε! Το παλιό σύνθημα του φεμινιστικού κινήματος, «Το προσωπικό είναι πολιτικό», είναι πάντα επίκαιρο. Όπως και το «ΣΠΑΣΤΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ!».

Πηγή: www.tanea.gr