Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποδεικνύονται πολύ μικρές μπροστά σε μια μεγάλη κρίση. Αυτή τη φορά το διακύβευμα δεν είναι η ευημερία αλλά η δημοκρατία. Το προσφυγικό θέτει σε δοκιμασία τις θεμελιώδεις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι φράχτες, τα τείχη και τα συρματοπλέγματα, ο ξενοφοβικός και εθνικιστικός λόγος που ενισχύεται, απλώς επιβεβαιώνουν ότι τα πράγματα μπορεί να πάρουν ακόμη πιο φοβερή τροπή.
Δεν συμφιλιωνόμαστε με τη φρίκη των πολύνεκρων ναυαγίων, ούτε συνηθίζουμε το δράμα των προσφύγων. Από την άλλη, δεν αρκούμαστε σε βερμπαλισμούς και δάκρυα τηλεοπτικής κατανάλωσης, ούτε απασπαζόμαστε την άποψη ότι ο ελληνικός λαός, σε αντίθεση με άλλους, έχει την ανθρωπιά στο DNA του.
Ζητάμε από την κυβέρνηση ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου στην ΕΕ, διασφάλιση συμμαχιών, κατάθεση εμπνευσμένων προτάσεων, συγκροτημένο σχέδιο για την εσωτερική διαχείριση του προβλήματος που προϋποθέτει υγιές κράτος, διοικητική επάρκεια και ικανότητα διακυβέρνησης. Τίποτα από αυτά δεν βλέπουμε. Ακούμε μόνο πολλά λόγια, που δεν τα χρειαζόμαστε και κυρίως δεν τα χρειάζονται οι πρόσφυγες.