Νιώθω την ανάγκη να επιστρέψω στην επικαιρότητα, ώστε, έστω και μετά τις γιορτινές μέρες, να σχολιάσω την περίπτωση του αξιόλογου διανοητή και συγγραφέα Νίκου Δήμου που στο άψε-σβήσε, μπήκε-βγήκε στο Ποτάμι, μόνο και μόνο επειδή τόλμησε να αρθρώσει πολιτικό λόγο με τον τρόπο του και με τη δική του δυναμική.

Θα πρέπει να έχετε διαβάσει τη γνώμη που εξέφρασε γύρω από το θέμα τής Ελληνικής Επανάστασης του 1821, καθώς και για το θέμα με το Άγιο Φως! Έγινε ο σχετικός σάλος από τα Μ.Μ.Ε και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δεν αφήνουν τέτοιες «ευκαιρίες» να χαθούν, βγήκαν «μαχαίρια και πιστόλια» από την πάντα «ευαίσθητη» και «θυμωμένη» κοινωνία των πολιτών, περί τα της χριστιανοσύνης θέματα. Η γνώμη τού Δήμου υποστηρίζει πως: «Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς»

Τι είπε ο άνθρωπος; Εξέφρασε την προσωπική του γνώμη σε μια κοινωνία που δεν χάνει την ευκαιρία να εκδηλώνει με πάθος και με βίαιο λόγο την αντίθεσή της, ακόμα και με απειλές, μόνο και μόνο γιατί διατύπωσε κάποιος ριζοσπαστικό λόγο απέναντι σε πάγιες και αμετακίνητες ιστορικές αντιλήψεις, γύρω από συμβάντα που στιγμάτισαν την κοινωνική εξέλιξη. Ο Νίκος Δήμου με τις παρεμβάσεις του, πάντα διατύπωνε λόγο ανατρεπτικό. Είναι η περίπτωση του μοναχικού πνευματικού ανθρώπου ο οποίος κρατούσε πάντα αποστάσεις από την κομματική και πολιτειακή εξουσία. Μάλιστα, η συνεργασία του με το Ποτάμι εξέπληξε όλο τον κόσμο τής πολιτικής και θεωρήθηκε «επιτυχία» τού Σταύρου Θεοδωράκη που του ζήτησε (και αυτός αποδέχτηκε) τη συνεργασία του.

Το αντιφατικό όμως (και το απαράδεχτο κατ’ εμέ) είναι η αποδοχή τού Θεοδωράκη της παραίτησης του Δήμου. Το γεγονός αυτό εκθέτει ανεπανόρθωτα τον αρχηγό τού Ποταμιού. Ήταν η «ευκαιρία» να ενισχυθούν έμπρακτα οι ρηξικέλευθες-ανατρεπτικές και ουσιαστικές ιδέες και απόψεις στον νέο και άφθαρτο πολιτικό χώρο! Ο Θεοδωράκης έκανε στρατηγικό ατόπημα, προφανώς μην αντέχοντας να σηκώσει το βάρος μιας «διαφορετικής ματιάς» γύρω από την θολή ιστορία και την εκκλησιαστική παράδοση.

Έτσι είναι. Η πολιτική, για να είναι μάχιμη και πατριωτική θα πρέπει να εμπεριέχει το «νέο» και το ανανεωτικό, και το «άδειασμα» Δήμου από το νέο πολιτικό σχηματισμό , θολώνει τις προθέσεις ενός νέου κόμματος που διαλαλεί τις κοινωνικές ανατροπές,την υπεράσπιση ιδανικών, το σάρωμα αραχνιασμένων πρακτικών και άλλες… προοδευτικές υποσχέσεις.

Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο, σε έναν τόσο μικρό χώρο που έχω ορίσει για τα Σχολιάκια μου. Η πορεία των πραγμάτων, μου λέει πως θα επανέλθω ώστε να κατανοήσω επιτέλους τα αντιφατικά γλιστρήματα του επικεφαλής τού Ποταμιού…