Το Ποτάμι δημιουργήθηκε για να καινοτομεί και να τολμά, να τολμά το διαφορετικό, το καινούριο, το αντισυμβατικό, το χρήσιμο, και αυτό το αποδεικνύει διαρκώς στην πορεία του από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του. Τολμά και ας γίνεται δυσάρεστο, τολμά για το καλό της χώρας και των πολιτών, για το όφελος των πολλών και όχι των λίγων, για το συμφέρον όλων και όχι όσων το ψηφίζουν. Τολμά για την κοινωνία και όχι για την επικοινωνία.
Τολμά εντός του κοινοβουλίου, σε κάθε νομοσχέδιο ασκεί εποικοδομητική κριτική και κάνει συγκεκριμένες προτάσεις αντί να υιοθετεί τη στείρα και επιφανειακή αντιπολίτευση των άλλων κομμάτων τα οποία αρκούνται σε κραυγές λαϊκισμού και επικοινωνιακές κορώνες. Προτάσεις τις οποίες οι υπόλοιποι δεν τολμούν να σκεφτούν, ούτε να κάνουν ούτε και να υιοθετήσουν.
Και αυτό το απέδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο με το τέλος του 2016, την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τον χωρικό σχεδιασμό όταν η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχε το θράσος, γιατί περί θράσους πρόκειται πια, να καταθέσει σε ένα νομοσχέδιο 17 άρθρων, 19 υπουργικές και 27 βουλευτικές άσχετες και εκπρόθεσμες τροπολογίες. Το Ποτάμι λοιπόν τόλμησε όχι μόνο να καταγγείλει αλλά και να αποχωρήσει από αυτόν τον επαναλαμβανόμενο εξευτελισμό των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, και να μη λάβει μέρος σε ένα θέατρο του παραλόγου. Από τη μία στον ΣΥΡΙΖΑ έβρεχε τροπολογίες αλλά η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά το δικαιολογούσε ότι έτσι είθισται στις γιορτές για το «καλό» του χρόνου, ενώ παράλληλα υποστήριζε ότι επί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έπεφταν καταιγίδες τροπολογιών! Πράγματι «δυνατό» επιχείρημα. Από την άλλη η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ με εμφανή την αμηχανία από την πρωτοβουλία του Ποταμιού και ευρισκόμενοι σε δύσκολη θέση, προσπάθησαν να παίξουν το επικοινωνιακό χαρτί, πετώντας κάποιοι «ενιστάμενοι», τα χαρτιά τους στον αέρα… Ένα πραγματικό θέατρο υποκρισίας, όταν στις συνολικά 38 τροπολογίες που έγιναν δεκτές, το «θυμωμένο» και «καταγγελτικό» ΠΑΣΟΚ ψήφισε ως εκ θαύματος τις μισές! Τροπολογίες πολλές εκ των οποίων ήταν ο ορισμός του ρουσφετιού και της εξυπηρέτησης του πελατειακού συστήματος.
Τελικά είναι προφανές, το χούι δεν βγαίνει και οι σκελετοί στις ντουλάπες κουνάνε και χέρια και πόδια.
Το Ποτάμι τολμά καθημερινά και στην κοινωνία, συνομιλεί απευθείας και ενημερώνει τους πολίτες. Με όσους λίγους πόρους διαθέτει τολμά να αναδεικνύει τα σοβαρά θέματα που απασχολούν τον κόσμο, για αυτό και τα φέρνει στον δημόσιο διάλογο. Πρόσφατα, μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, πραγματοποίησε μια σειρά επιτυχημένων εκδηλώσεων με θέματα τις σχέσεις της Ελλάδας με τις γείτονες χώρες και την Τουρκία, για την Παιδεία, για το μεγάλο θέμα το που πάνε τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου, αλλά και για την ανάγκη αναδιοργάνωσης του ελληνικού αθλητισμού.
Από την αρχή, το Ποτάμι τολμά να μιλά για μεταρρυθμίσεις, για πραγματικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, μεταρρυθμίσεις που για άλλα κόμματα είτε είναι ταμπού είτε απλώς μια λέξη στο λεξιλόγιό τους για να το παίζουν δήθεν προοδευτικοί. Άλλωστε αυτό φαίνεται στις πράξεις και θέλει μεγάλη τόλμη σε αυτήν τη χώρα για να τα βάλει κανείς με τον λαϊκισμό, το πελατειακό κράτος και το πάσης φύσης αλισβερίσι, και να μην υπολογίσει το πολιτικό κόστος. Αυτό το λεγόμενο πολιτικό κόστος που είναι η πεμπτουσία της διαχρονικής ατολμίας των υπόλοιπων κομμάτων στη χώρα, μιας ατολμίας τελικά για να πάει η χώρα μπροστά και να φύγει από τη μετριότητα.
Το Ποτάμι συνεχίζει να τολμά παρά τα διάφορα αναχώματα… να πηγαίνει αντίθετα στο ρεύμα μέχρι να καταφέρει να αλλάξει τον ρου της πολιτικής ζωής της χώρας.
Και επειδή στο τέλος κάθε χρόνου, πάντα γίνεται ένας απολογισμός, τη διετία αυτή το Ποτάμι τόλμησε και κατάφερε να κρατήσει τη χώρα εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόλμησε να πρωτοστατήσει σε αυτόν τον αγώνα και συνεχίζει να το κάνει.
Και παρά τις ατολμίες πολλών… «εντός», «εκτός» και «επί τα αυτά», ένα είναι σίγουρο… Στο τέλος ο τολμών νικά!