Το Ποτάμι, ο Λυκούδης και το κοντινό μεθαύριο

Δημήτρης Σεβαστάκης 29 Δεκ 2014

Ανεξαρτήτως των προεκλογικών εντάσεων, που δεν επιτρέπουν πάντα ακριβή αποτίμηση, η ένταξη του Σπύρου Λυκούδη στο Ποτάμι δίνει μεγαλύτερη ευκρίνεια στο εύπλαστο κόμμα. Η εν γένει πολιτική θέση του Λυκούδη είναι ότι η συμπρακτική σχέση της Αριστεράς με τον αστικό κομματικό χώρο μπορεί να εισαγάγει κάποια στοιχεία από την κλίμακα και την αριστερή αναλυτική.

Δηλαδή, κατά τον ίδιο, η Αριστερά μπορεί να γίνει, εν μέρει, εμπράγματη, μόνο με τη συνάρθρωσή της με δυνάμεις του αστικού χώρου που είναι ευλύγιστες και διαθέσιμες να εμβολιαστούν. Βέβαια, η κυβερνητική σύμπραξη με τη Νέα Δημοκρατία και το μετα-ΠΑΣΟΚ που κατασκεύασε ο Γ. Παπανδρέου και εμπέδωσε ο Ευ. Βενιζέλος διαψεύδουν αυτή την προσδοκία εισοδισμού, αφού το πείραμα απέτυχε, σε βάρος μάλιστα της αριστερής συνιστώσας. Εντούτοις, το Ποτάμι έχει τα προβλήματα αυτού που προσπαθεί να είναι ό,τι αφήνουν ακάλυπτο οι άλλοι, κυρίως να δείξει ό,τι δεν διαφαίνεται στους άλλους. Θέλει να φαίνεται ως ο ενάρετος κεντρώος κύκλος, αλλά δεσμεύεται από την προσπάθεια να απεκδυθεί την αμαρτία των προκατόχων, χωρίς ν΄ αλλάξει την ιδιόλεκτο και τα σινιάλα που εγκατέστησαν.

Η μέριμνα αρετής και παρθενίας (όχι η ίδια η παρθενία, αλλά η μέριμνα προβολής και διακήρυξής της) δεν θεμελιώνει αναπότρεπτη πολιτική αναγκαιότητα και παρεκτοπίζει την αναζήτηση πολιτικής ταυτότητας, σε απλή υιοθέτηση ρητορικής τεχνικής. Αυτός ο ενδιάθετος φορμαλισμός και η μέριμνα του Ποταμιού συχνά το κάνει ρηχό στις θέσεις του, με επιχειρηματολογία που συγχέει το αυτονόητο με την προφάνεια. Νομίζω λοιπόν, ότι μπορεί να εισφέρει ο Λυκούδης κάποιες πιο πυκνές και αποσαφηνισμένες εννοιοδοτήσεις, μια εμβάθυνση στην πολιτική γλώσσα. Το Ποτάμι είναι το ακατάτακτο περιθώριο του μετά το ΄90, ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτό ακριβώς σημαίνει ότι έχει κληρονομημένη την προσαρμοστικότητα. Διά του Λυκούδη και των Μεταρρυθμιστών μπορεί να αποκτήσει πιο λόγιες πολιτικές εγγραφές, να αποκτήσει -άρα και να διαθέσει- μεγαλύτερες πολιτικές δυνατότητες.

Νομίζω λοιπόν ότι μια ευκρινέστερη «πολιτική ενδοχώρα» μπορεί να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να διαπλατύνει τις κυβερνητικές του δυνατότητες. Και αυτό θα δημιουργήσει μια μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων και μια ανακουφιστική δίοδο στο αριστερό κόμμα και το σύνθετο διάβημα που αποπειράται. Πέρα από τις εντάσεις της προεκλογικής περιόδου, τις καχυποψίες και με δεδομένη την εγκυμοσύνη των ημερών, πρέπει να βλέπουμε τολμηρά το κοντινό μεθαύριο.