Τ’ απομεινάρια μιας μέρας είναι ο τίτλος ενός λεπτοδουλεμένου και χαμηλόφωνου βιβλίου που εκδόθηκε το 1989 από τον συγγραφέα και κάτοχο του Νόμπελ Λογοτεχνίας Καζούο Ισιγκούρο.
Το βιβλίο αναφέρεται στη ζωή ενός Άγγλου μπάτλερ και έγινε ταινία από τον Τζέημς Άιβορυ. Στα απομεινάρια μιας μέρας ο Ισιγκούρο ξεκινάει ένα ταξίδι αυτογνωσίας, ματαίωσης και διαφυγής στον κόσμο του παρελθόντος και των προηγούμενων επιλογών του. Ο Ισιγκούρο όμως κάνει και κάτι ακόμα. Αποδομεί ένα συγκεκριμένο παρελθόν για να δείξει πόσο σημαντική είναι η ταύτιση των επόμενων γενεών με την Ιστορία, έτσι ώστε να καταφέρουν να προχωρήσουν προς ένα μέλλον που διαγράφεται διαφορετικό από το σβησμένο πια χτες.
1. Το Ποτάμι ξεκινά τώρα το δικό του ταξίδι στον άγριο κόσμο της πολιτικής, μετά την απόφασή του να πάρει μέρος στην ίδρυση του Κινήματος Αλλαγής και την συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη αρχηγού.
Αυτό είναι πρώτα από όλα, ένα ταξίδι αυτογνωσίας και δεν χρειάζεται καθόλου να μετατραπεί σε ταξίδι ματαίωσης και επιστροφής σε ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πια.
Η ίδρυσή του δημιούργησε ελπίδες και προσδοκίες για την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, την δημιουργία ενός πλειοψηφικού μεταρρυθμιστικού, ευρωπαϊκού ρεύματος ανάμεσα στον λαϊκίστικο Συριζα και τη ρετρό ΝΔ. Συγκέντρωσε ένα εξαιρετικό πολιτικό και διανοητικό κεφάλαιο που διεμβόλιζε τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και έθετε νέες, σύγχρονες διαχωριστικές γραμμές.
Ανεξάρτητα από την εκλογική καταγραφή η συμβολή του Ποταμιού υπήρξε καθοριστική και δεν πρέπει ούτε να σπαταληθεί, ούτε να συκοφαντηθεί από άστοχες επιλογές και ενέργειες. Η πολιτική του επιρροή -πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική του δύναμη -το καθιστά ακόμη και σήμερα περιζήτητο συνομιλητή. Ακόμη δηλαδή και αν δεν υπήρχε το Ποτάμι, θα έπρεπε να το εφεύρουμε. Μεγάλη δημοκρατική παράταξη χωρίς το Ποτάμι δεν μπορεί να υπάρξει. Μοιάζει ακρωτηριασμένη και φτωχή. Καρικατούρα του παλιού ένδοξου εαυτού της σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.
2. Όσο όμως η παράταξη χρειάζεται το Ποτάμι, άλλο τόσο και το Ποτάμι χρειάζεται την παράταξη. Αυτή εξάλλου είναι και η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών του, που παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες, επιμένουν με μεγάλη ωριμότητα στην παραμονή στο Κίνημα Αλλαγής. Δεν είναι μόνο η απουσία σοβαρής εναλλακτικής πρότασης, αλλά κυρίως η σταθερή πεποίθησή μας ότι η ευκαιρία για την επανίδρυση μιας μεγάλης, εκσυγχρονιστικής, μεταρρυθμιστικής παράταξης ,από το δημοκρατικό κέντρο μέχρι την ανανεωτική αριστερά και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, περνά μέσα από την ενδυνάμωση και την μετεξέλιξη του Κινήματος Αλλαγής.
Όσοι προσπαθούμε χρόνια τώρα για την ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων και τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού λόγου και όσοι συνιδρύσαμε και στηρίξαμε το Ποτάμι σε κρίσιμες στιγμές θα συνεχίσουμε μέχρι τέλους να στήνουμε προγεφυρώματα συνεννόησης και αλληλοσεβασμού. Γιατί δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στο σκοτεινό παρελθόν όπως ο ήρωας του Ισιγκούρο.