Προς φίλους και φίλες, που τους/τις κατεβάζει το ποτάμι, σιγά-σιγά.
H χώρα έχει κυβέρνηση, αυτήν που επέλεξε να έχει.Το ΠΟΤΑΜΙ έχει κοινοβουλευτική παρουσία, που για τις συνθήκες που την απόκτησε, αξίζουν συγχαρητήρια, σε όλους και όλες που το παίδεψαν και το προσπάθησαν.
Τώρα όμως, δυστυχώς για όλους και όλες , αρχίζουν τα δύσκολα.
Δεν ήθελα προεκλογικά, ούτε αμέσως μετά τις εκλογές, να χωθώ, σε μία κουβέντα, η οποία θέλω να πιστεύω , ότι έχει τελειώσει και δεν θα επανέρχεται, από τα παράθυρα ή τους φεγγίτες.
Και τι εννοώ.
Κάποιοι, θέλοντας να εξαγνίσουν εαυτούς, θεωρούν συλλήβδην, όσους ασχολήθηκαν, με την πολιτική τα προηγούμενα χρόνια ως , βέβηλους που πρέπει να περάσουν από καραντίνα.
Είμαι 59 χρονών και οργανώθηκα το ‘ 71, στα 15 μου, στην παρανομία.
Από τότε ασχολούμαι με την πολιτική..
Το θεωρώ τιμή μου, το ότι ασχολήθηκα, θεωρώ τιμή, επίσης, το ότι προέρχομαι από οικογένεια, που ασχολήθηκε ενεργά και ασχολείται, με την πολιτική,
Όπως επίσης, τιμώ ιδιαίτερα, τον δάσκαλό μου, Μάνεση, που επιστρέφοντας από την υπερωρία , εξόριστος ων στην Εσπερία, μας μίλησε για τον Αριστοτελικό όρο του χρηστού και αχρείου πολίτη.
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ, διόλου, επομένως με αυτή την συζήτηση, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος, να απασχολεί τον οποιοδήποτε, το 2015.
Από δω και μπρος, υπάρχουν δύο τρόποι δράσης και λειτουργίας, κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Ο ένας, είναι αυτός των κομμάτων, του σημερινού πολιτικού συστήματος, όπου ο ρόλος του οργανωμένου πολίτη περιορίζεται είτε σε έναν άσκοπο ακτιβισμό , είτε συμμετοχή, σε νυσταλέες συζητήσεις και κουβεντολόι, άνευ λόγου και αιτίας.
Πιστεύω πως το σύγχρονο κόμμα, στον 21ο αιώνα, πρέπει να είναι μια βεντάλια που ανοίγει και κλίνει, ανάλογα με τη δάση και το περιεχόμενο του έργου, που μπορούν και παράγουν, ομάδες πρωτοβουλίας σε κάθε περιοχή.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει ο χρόνος, στον σύγχρονο πολίτη, που να του επιτρέπει να αφιερώνει, στην πολιτική δράση, περισσότερο από ένα δυο απογεύματα εβδομαδιαίως.
Όπως επίσης, το 2015, αποκλείεται όλους, ανεξαιρέτως, να μας ενδιαφέρουν τα πάντα, και να θέλουμε να εκφράζουμε γνώμη, επί παντός του επιστητού.
Πολύ δε περισσότερο, που ο ρόλος του μέλους σε ένα σύγχρονο κόμμα, περισσότερο θα πρέπει να προσανατολίζεται προς τη δράση και την ανάληψη πρωτοβουλιών, που κινητοποιούν την κοινωνία μας, για την επίλυση των προβλημάτων.
Μια τέτοια συζήτηση θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, και κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλο θα ήταν να την ανοίξουμε, όσο γίνεται πιο σύντομα…
Όσο πιο γρήγορα, τόσο πιο εύκολα, θα συνειδητοποιήσουμε ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες, που γεννιούνται για το ΠΟΤΑΜΙ στη σημερινή συγκυρία.
Περιμένω τη συνέχεια.