Θα επιχειρήσω αμέσως παρακάτω να τοποθετήσω σε μία κάποια σειρά αυτά που βλέπω και τα αντιλαμβάνομαι με τον τρόπο μου και που αφορούν στις καινούργιες πολιτικές διαδρομές , μετά την ύφεση της πανδημίας.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ:  Η διακυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη χαρακτηρίζεται ως τώρα από σημαντικές στιγμές , οι διακυβεύσεις των οποίων αντιμετωπίστηκαν – όπως συχνά πανθομολογείται – με επιτυχία. Ωστόσο οι επιτυχίες αυτές , που εύκολα και άμεσα καταγράφονται αφορούν σε μείζονες δυσκολίες όπως μπορούν να αξιολογηθούν οι εξελίξεις στα εθνικά και στα υγειονομικά ζητήματα. Είναι στιγμές κρίσεων με εθνικά χαρακτηριστικά , που διατρέχουν οριζοντίως την κοινωνία πέραν των επί μέρους προτιμήσεων των μελών της. Θέλω να πω πως η υπεράσπιση των εδαφών της χώρας έναντι οποιασδήποτε απόπειρας εισβολής ή αμφισβητήσεως  εδάφους καθώς και η αντιμετώπιση μιάς διαρκούς πανδημίας πολλαπλών επιπτώσεων είναι μονόδρομος ως προς το δέον γενέσθαι από οποιονδήποτε κυβερνά μια χώρα , εκτός κι αν ανήκει είτε στην κατηγορία των αποκαλουμένων ως ψεκασμένων είτε ανήκει στην κατηγορία του ιδεοληπτικού δικαιωματισμού  δίχως όρια και ορισμούς.

Τώρα η πανδημία βρίσκεται σε προσωρινή επισφαλή ύφεση μέχρι νεοτέρας , παρά το ο, τι εδώ κι αλλού πολύ περισσότερο προοικονομούνται οι αναμενόμενες επανακάμψεις του επομένου κύματος με τις τοπικές υπευραυξήσεις των κρουσμάτων. Κι όσο αυτά πληθύνονται η απλώς υποδηλώνουν με την παρουσία , τους επερχόμενους – μετά δίμηνο ή τρίμηνο – κινδύνους , τόσο ξεθωριάζει η επανάληψη της πρώτης επιτυχίας αντιμετώπισης. Παρότι κατανοητοί οι λόγοι της διαρκούς υπόμνησης , που όλοι μας αναγνωρίζουμε , η πραγματικότητα αθροίζει καινούργιους κινδύνους  που υπερβαίνουν το τότε. Μάλιστα η ΠΘ της Ν.Ζηλανδίας  , που θεωρείται η κορυφή στην αντιμέτωπιση της πρώτης φάσης , μόλις ανακοινώθηκαν τα πρώτα πέντε νέα κρούσματα μέσω προληπτικού ελέγχου είπε από τηλεοράσεως , σε μια υπερβολή αίσθησης ευθύνης πως …ίσως και να αποτύχαμε. Με το κλέος νικών που περνάνε στον αδυσώπητο χρόνο δεν συντηρείται μια επιτυχία. Η ορθή ανάγνωση της επιτυχίας θα έπρεπε να έχει οδηγήσει τουλάχιστον σε μία Επιτροπή τύπου της αντίστοιχης Πισσαρίδη για την πλήρη αναμόρφωση του ΕΣΥ , που έτσι κι αλλιώς θα πάρει χρόνο. Άλλο οργανώνω από τώρα τις ΜΕΘ κι άλλο ανασυγκροτώ βήμα βήμα το σύστημα Υγείας , που πλέον με τις καινοτομίες που εμφανίζονται στις συνέργειες απαιτεί μεγάλη εφευρετικότητα. Άλλο σα να λέμε προασπίζω ακόμα και με ρόπαλο το σπίτι μου έναντι διαρρηκτών κι άλλο το ανακαινίζω. Δεν απαιτούμε κάτι άμεσο , παρά μόνον την αρχή ενός προγραμματισμού που από πολύ καιρό – και μεσούσης της έξαρσης – ανακοίνωσε ο ίδιος ο ΠΘ. Καταλαβαίνω την αναγκαιότητα  στον τουρισμό , την πρόσκαιρη ανάγκη για φέτος , του χρόνου , του παραχρόνου ωστόσο και μόνον η συνεχής παρότρυνση της χρήσης λεκτικής μεταφοράς …πως ο Τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία , εγκαθίσταται  αποτρεπτικά  στην αποκαθήλωση στερεοτύπων δεκαετιών για την φύση και την ανάπτυξη της χώρας.

Η υπόθεση της σύντομης ψηφιακής αναμόρφωσης και ο ωφέλιμος  βολονταρισμός  στην αλλαγή του ενεργειακού μοτίβου της χώρας πρέπει να συνοδεύεται και από επικοινωνιακή καταιγίδα για το πώς πρέπει να κινηθούμε από σήμερα κιόλας.

Κι αν οι  επιτυχίες που ανέφερα έχουν ένα μεγάλο βαθμό καθολικότητας ως προς την αποδοχή των χρηστών- πολιτών, καθώς αφορούν τους πάντες δίχως εξαιρέσεις ,οι αβελτηρίες και οι καθηλώσεις σε τομείς θεσμικών μεταρρυθμίσεων , που ανέκαθεν υποδήλωναν την τερατώδη σύγκρουση συμφερόντων ανάμεσα σε παρασιτικές και ανώφελες κρατικιστικές αντιλήψεις και στις αναγκαίες πλέον πλατφόρμες αναγκών όπως η Παιδεία , το Ασφαλιστικό , η Εργασία υποβαθμίζουν καθ΄εαυτές τις ανάγκες. Δεν γίνεται καμμιά κουβέντα για το τρίτο πυλώνα στην Ασφάλιση καθώς δεν συγκινεί τα σκοτεινά ακίνητα  υπόγεια όντα του οριζόντιου συντηρητισμού , οι αλλαγές στην Παιδεία αλλού ορθά επικαιροποιούν παλαιότερες εκσυγχρονιστικές κατακτήσεις κι αλλού φορούν προσωπεία απλώς , σε συντηρητικές αναχρονιστικές μεθοδεύσεις. Επί πλέον εδώ η αποσπασματικότητα της κατασκευής συστημάτων αντί του ολιστικού μοντέλου , που μόνον ο Νόμος της Άννας Διαμαντοπούλου εφάρμοσε στην πλήρη ενδελέχεια είναι ο χρυσός κανόνας της μετριοκρατίας των στοχεύσεων. Άλλωστε το επιτελικό κράτος είναι η πρώτη πεμπτουσία του ολιστικού σχεδιασμού που όμως δεν γίνεται στην επί μέρους διακυβέρνηση. Ακούμε για το αθόρυβο έργο του μεγάλου μεταρρυθμιστή , του σιωπηλού εκσυγχρονιστή Υπουργού των Υποδομών την στιγμή , που δεν υπάρχει παρά μικρός αριθμός μεσαιομεγάλων υποδομών εν κατασκευαστική λειτουργία , ενώ το διευρωπαϊκό πρόγραμμα μεταφορών και εναλλακτικών εμπορικών οδών διά των  σιδηροδρόμων παραμένει σε αγρανάπαυση από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μητσοτάκης έχει προνομιακή αποδοχή και θα πρέπει να συγκρουστεί προς όφελος της ωφέλιμης καινοτομίας κάθε μορφής , θεσμικής και άλλης. Την ώρα που η πρωτεύουσα ταλανίζεται από τους καταυλισμούς των μεταναστών , που όλο και διευρύνονται με άξονα την Βικτώρια είναι αρνητική υπερβολή η έναρξη του Μεγάλου Περιπάτου εδώ και τώρα, επί τη βάσει ενός προχωρημένου μεν , μοντέλου δε  κι όχι μελέτης κατά την κείμενη νομοθεσία με εγκρίσεις , αναθέσεις , αυτεπιστασίες , παραλαβές , διορθώσεις .

Το στοίχημα είναι μεγάλο και δεν αρκούν ως προαπαιτήσεις του μέλλοντος οι επιτυχίες του προσφάτου παρελθόντος για τις οποίες δεν διστάζουμε να ήμαστε πάντα ευγνώμονες.

ΣΥΡΙΖΑ: Ο τυχαίος επιτυχημένος κάποτε αρχηγισμός του ΣΥΡΙΖΑ , είναι φανερό πως επί μακρόν δεν εμπνέει ώστε να τον επανακατατάξει ως δυνάμει διακυβέρνηση οψέποτε ήθελε απαιτηθεί. Οι ευρηματικότητες ,που μόνον άδολο γέλωτα προκαλούν ,  άλλοτε με το ήθος  που σηματοδοτεί το περιουσιολόγιο  των κορυφαίων στελεχών , άλλοτε με την επιστράτευση συνταξιούχων του ΠΑΣΟΚ ώστε να δικαιολογηθεί η αλλαγή του λογοτύπου της ονομασίας κι άλλοτε με την – καθ΄υπόδειξιν – συγγραφή μανιφέστων σοσιαλιστικού παιδευτικού λογισμού από βετεράνους της επιτροπής οργανωτικού και της επιτροπής κινητοποιήσεων του πάλαι ΠΑΣΟΚ – στενοτάτων έως εσχατιάς φίλων και συνεργατών του Άκη Τσοχατζόπουλου – δεν μπορούν να κρύψουν τις αδυναμίες ένταξης του κόμματος αυτού σ΄έναν κανονικό χώρο του δυτικού αστισμού στην χώρα μας. Αναβιώνει στις πιο πολλές τοποθετήσεις η ανερμάτιστη και μη συνεκτική αντιπολίτευση του όχι , χωρίς καμμιά προσέγγιση στα νέα πολιτικά επεισόδια , όχι μόνον εδώ μα πλανητικά . Ενώ ο ευρισκόμενος σε μικρή ύπνωση εθνολαϊκισμός ανασύρεται ως επιθυμία και βούληση από αισθητικούς συμβολισμούς όπως η συντροφιά Πολάκη Καμμένου ή πολιτικούς τέτοιους όπως η δεξιότατη συνιστώσα πρώην φιλοβασιλικών που την βάφτισαν για τις ανάγκες Κέντρο με την Έ.Κουντουρά , τον Β.Κόκκαλη , τον Θ.Παπαχριστόπουλο κ.ά. Κι εδώ αναδεικνύεται και βαθύτερο μεσοχρόνιο ζήτημα για τους φορείς της εναλλαγής διακυβερνήσεως στην χώρα. Παρά τις αδυναμίες της η κυβέρνηση , στηριγμένη στο άστρο του Κ.Μητσοτάκη και των προθέσεων του , απορροφά όμορφα και συντεταγμένα τον χώρο του παλαιού Κεντροαριστερού Κέντρου , καθώς είναι προτιμητέος πέραν πάσης αμφιβολίας πχ. Ο Κικίλιας του Πολάκη ή ο Νίκος Παναγιωτόπουλος του Π.Καμμένου. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει εξαιτίας αδυναμιών , απαιδευσίας , λατρείας των όχλων , σημαντικό υπαρξιακό ζήτημα , που θα εντείνεται καθ΄εαυτό , ανεξάρτητα δηλαδή των επιδόσεων της παρούσας διακυβέρνησης, με την πάροδο του χρόνου.

ΚΙΝΑΛ: Εδώ τίποτα δεν θυμίζει τα απομεινάρια , έστω, της αίγλης του κομματικού προδρόμου του  που κυβέρνησε για πολλά χρόνια άλλοτε επιτυχώς , άλλοτε με θετική ουδετερότητα κι άλλοτε με ήττες. Ωστόσο υπήρξε το μεγάλο μισό της Μεταπολίτευσης. Ακόμα κι αν υπάρχουν θετικές προτάσεις αυτές αφανίζονται μέσα στην αχλύ των λιλιπούτειων πρωταγωνιστών του και στην τιμωρητική  διάθεση της πολιτικής φύσης , που δεν αναπλήρωσε επουδενί τις στοχευμένες απομακρύνσεις των φωτεινών στελεχών , των οποίων η λάμψη έδινε και στο μικρό κόμμα αχτίδες φωτεινότητας. Τα καλύτερα μυαλά ιδιωτεύουν ή αποτελούν ξεχωριστούς εκσυγχρονιστικούς πόλους εντός της κυβ.Κ.Μητσοτάκη. Προφανής και ανεπίστρεπτη η αναζήτηση στο ΚΙΝΑΛ της όποιας δυνατότητας για εναλλακτικότητα  της εξουσίας. Νομοτελειακά δεν θα υπάρξει έτσι για πολύ , καθώς  είτε οι κραδασμοι θα το μικρύνουν κι άλλο εντός της φυσικής φθοράς των κομμάτων κατά το μοντέλο του περίφημου κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθ. Βενιζέλου είτε θα το σμπαραλιάσουν ως θύμα της ωστικής κρουστικής δυνάμεως , με τα επιζώντα πολιτικά θραύσματα να επιδιώκουν αλλοιώτικες μορφές πολιτικής ανάδειξης του μεσαίου χώρου , ώστε ο τελευταίος για το μακροπρόθεσμο καλό των κοινοβουλευτικών ηθών και πρακτικών να μην αρκείται στις εκσυγχρονιστικές τάσεις της ΝΔ , που συντάσσονται προσώρας με τον Κεντρώο Μητσοτάκη , όμως μεθαύριο ίσως δυσκολευτούν με μιαν άλλη ηγεσία στο κόμμα , στο Κεντροδεξιό κόμμα που χάριν του ΠΘ διανύει μια περίοδο μακράς Κεντρο-ποίησης.