Η προοδευτική Αριστερά, που σφράγισε την μεταπολεμική ιστορία και πρόοδο των κοινωνιών, αυτήν που η γενιά μου γνώρισε από τα χρόνια της νιότης της, ήταν και αποτελούσε τμήμα πολιτικής συλλογικότητας, που στόχευε σε ριζοσπαστικές αλλαγές και εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, στα πλαίσια της αστικής Δημοκρατίας δυτικού τύπου και της διεθνούς έννομης τάξης...

Δεν ήταν μια "μοναχική υπόθεση", αλλά απασχολούσε την πλειοψηφία των πλέον μορφωμένων ατόμων των κοινωνιών μας… Για αυτό και σφράγισε τις μεταπολεμικές εξελίξεις...

Δραστηριοποιήθηκε ως αρωγός στις προσπάθειες δημοκρατικής διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης και υποστήριξης των αδύναμων οικονομικών κατηγοριών πολιτών, στις "παρούσες", κάθε φορά, συνθήκες...

Σε αυτές τις διαδρομές συναντιόμαστε δημιουργικά, άλλες φορές με την "άλλη Αριστερά" και άλλες φορές με την φιλελεύθερη Δεξιά. Ακόμη και συναντήσεις με το σύνολο των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου ήταν επιβεβλημένες (αναπτύχθηκαν δράσεις και πρέπει να συνεχιστεί όπου χρειαστεί) όταν οι συνθήκες το απαιτούσαν (εθνικοί λόγοι, μέτωπο στο φασισμό, το ναζισμό, το ρατσισμό κλπ.).

Αυτή η συνθετική δύναμη και δυναμική, υπολείπεται των αναγκών, στις σημερινές συνθήκες, της χώρας μας...

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα μας, εξελίσσονται ως "αδύναμες", πρώτα και κύρια λόγω ακριβώς της απουσίας της "ηθικής τους νομιμοποίησης" από αυτήν την δύναμη πολιτικής παρέμβασης και κουλτούρας, ηθικής και δράσης...

Αυτό δεν είναι ευθύνη μόνον των όποιων ηγετών του χώρου ή των κομμάτων του…

Είναι πρωτίστως ευθύνη της κοινωνίας των Πολιτών…