1– Η αναζήτηση της καθημερινότητας, τα χρόνια της κρίσης έχει γίνει μόνιμη φροντίδα , προσχηματική ή μή, για το σύνολο των μμε αλλά και των επαγγελμάτων της πολιτικής. Από την υπερφόρτωση της πολιτικοποίησης του 80, στην ρεαλιστική στροφή του 90, και στην καταναλωτική ανεμελιά του 2000, ο βασικός πυρήνας της δημαγωγίας μετακινήθηκε σταδιακά απ τα μεγάλα –εθνοπατριωτικά –οράματα, στις ατομικές αφηγήσεις. Γιγαντιαία αποστράτευση, μειωμένες –συλλογικές -προσδοκίες, ατομικοί δίαυλοι ανόδου, το μέλλον των παιδιών σαν επιβεβαίωση των πατέρων, σταδιακή, υπόγεια υποκατάσταση ενός ήθους κοινής μοίρας με αξίες τρέχουσας ανταλλαγής. Το τελευταίο σπάραγμα μιας συνολικής στάσης, το αντιμνημονιακό μέτωπο, κατέρρευσε παταγωδώς με το δημοψήφισμα του 15 και την κυβέρνηση συριζανέλ. Ένας ασφυκτικός οικονομισμός έχει επικαθήσει στην επικράτεια, συνοδευμένος από μια τρομολαγνεία συνεχώς πυροδοτούμενη, μια αδυσσώπητη μετρολογία, με πολεμικά ανακοινωθέντα, με νεκρούς και τραυματίες της κάθε μέρας. Πόσα είναι αρκετά;
2- Η χώρα, αλλά και ο κόσμος όλος βρίσκεται ήδη σε μια νέα εποχή. Βεβαιότητες καταρρέουν, ένας πολυκεντρισμός αναδύεται, η Ευρώπη παραπατάει, ο κόσμος της εργασίας αλλάζει ραγδαία, ο χρηματοπιστωτισμός και οι γιγαντιαίες εταιρίες κυριαρχούν, πρόσφυγες προσπαθούν να μεταναστεύσουν, το Διαδίκτυο φέρνει ένα νέο διαφωτισμό, η μετανεωτερικότητα είναι εδώ. Ετσι δεν ηταν πάντα; Η δική μας ιδιαιτερότητα σαν χώρου και χώρας, ήταν η αναζήτηση νοήματος ύπαρξης απ τις πηγές, απ το βάθος μιας παράδοσης που συνεχώς αναδύεται, μιας μακράς και μεγάλης πνευματικότητας. Που δεν εξαντλείται στην τρέχουσα μετάβαση, που αρνείται να αρκεσθεί στο εφήμερο, στο ασήμαντο, στο πρόσκαιρο, στο κοστολογημένο, στο συμβολαιακό. Διαδρομές υπόγειες διαπερνούν τον νεώτερο βίο και παρά τον διάχυτο ατομικισμό και τον επαγγελματικό κατατεμαχισμό, χιλιάδες άνθρωποι δημιουργούν, συχνά σιωπηλά, δοκιμάζουν πρακτικές καλλιέργειας σχέσεων, στην διαμόρφωση προσώπο, σε αναζητήσεις έξω απ τις συμβάσεις και την χρησιμοθηρία. Αλήθειες στέρεες ως μη λήθη, αισθήματα αυθεντικά χωρίς ψυχαναλυτική διαχείρηση, συμπεριφορές ρέουσες και αυθόρμητες, χωρίς διατεταγμένο συμπεριφορισμό.Το οδυνηρό πέρασμα απ τον εθνοπατριωτισμό του Παλαμά, στην γενηά της αυτογνωσίας του 30 και τον Σεφέρη, τα τραύματα του εμφυλίου και το κοινωνικό και πολιτισμικό ξέσπασμα του 60 και 70, είναι τέτοιες αλήθειες. Ποιά ευκολία και πια ευημερία τα δημιούργησε όλα αυτά, ποιοι κληρονόμοι και ποιοι τζαμπατζήδες, ποιοι καιροσκόποι και ποιοι ιδιοτελείς; Η τόσο δυσανάλογη με το μέγεθος της χώρας αναζήτηση και ακτινοβολία στην ποίηση στην μουσική και στην παιδεία, η αίσθηση της ιστορικότητας, το διαρκές σταυροδρόμι, έκαναν δυνατή την μεγάλη πορεία της Μεταπολίτευσης. Ας λένε οι διανοούμενοι της δημοσιότητας, ας ακυρώνουν κι ας υποτιμούν, όλα είναι εδώ…
3- Είναι αυτή η αναζήτηση σήμερα πέρα από την εκτεχνίκευση και την αλλοτρίωση, την ενσωμάτωση και την εξουδετέρωση, είναι αυτή η πορεία ενός ολόκληρου κόσμου που με διαυγή συνείδηση και ενσυναίσθηση οδηγεί σε έναν άλλο τρόπο, σε ένα άλλο νόημα. Και είναι η πρόκληση μιας νέας πολιτικής με έναν ορίζοντα που δεν θα παγιδεύεται στα νούμερα των διαρκως προαπαιτούμενων και στο φετίχ μιας κατασκευασμένης εν πολλοίς καθημερινότητας, να εκφράσει αυτήν την άλλη στάση και να συναντήσει αυτόν, τον άλλο κόσμο