Τώρα που επιτέλους επικράτησε το ένστικτο αυτοσυντήρησης, η λογική και ο ανθρωπισμός και χάρη σ’ έναν έντιμο συμβιβασμό σώθηκε η ζωή ενός ανθρώπου, μπορούμε πια να πάμε παραπέρα. Τελείωσε έν θρίλλερ και άνοιξε ένα επόμενο που μας αφορά όλους- εκτός βέβαια από αυτούς που έχουν κεφάλαια στο εξωτερικό και περιμένουν τη δραχμή για ν’ αγοράσουν την Ελλάδα φτηνά. Η κατάσταση είναι πάλι οριακή. Και για την οικονομία (κραχ στο Χρηματiστήριο χωρίς άμεση ελπίδα ανάκαμψης) και για τη θέση της χώρας μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, και για την επαπειλούμενη οπισθοχώρηση σε όλους τους τομείς, πολιτικό, πολιτιστικό, περιβαλλοντικό και δε συμμαζεύεται.

Γιατί και η ελληνική οικονομία κάνει απεργία πείνας, αλλά δε βλέπω η πολιτική τάξη να συνέρχεται και να ψηφίζει ομόφωνα κανέναν έντιμο συμβιβασμό για να της σώσουμε τη ζωή!

H Wall Street Journal έγραψε «Για άλλη μια φορά η ευρωζώνη είναι αντιμέτωπη με το πνεύμα των Χριστουγέννων του μέλλοντος. Είναι ένα φάντασμα που λέγεται Ελλάδα» («Once again, the eurozone is being confronted by the ghost of Christmas yet-to-come. It’s a specter called Greece.») Η παρομοίωση είναι παρμένη από τη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» του Ντίκενς : Ο πασίγνωστός μας Σκρούτζ ακολουθεί το τρομαχτικό πνεύμα των μελλοντικών Χριστουγέννων και αντικρύζει τον ίδιο του τον τάφο. Εκεί όπου πάει άκλαυτος, λησμονημένος από όλους. Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από την τσιγκουνιά της- το αντίθετο- κυνδύνεψε να καταστραφεί από την ασωτεία της, αλλά παρά τα μέτρα που πήρε με τα χίλια ζόρια, εξακολουθεί να πάσχει από την ίδια  έλλειψη αυτογνωσίας και την ίδια μιζέρια με του Σκρουτζ. Και αυτή τη φορά θα πάει άκλαυτη. Βέβαια το παραμύθι έχει καλό τέλος, ο Σκρούτζ συνέρχεται, καταλαβαίνει το νόημα της ζωής και επανορθώνει τα λάθη του. Το δικό μας παραμύθι τί τέλος θα έχει;