«..Οι Δον Κιχώτες πάνε ομπρός

και βλέπουνε ώς την άκρη του κονταριού

που εκρέμασαν σημαία τους την Ιδέα..»

Κ. Καρυωτάκης

Ολα τα σημάδια του νέου κύκλου αναταραχής έχουν εμφανιστεί μετά τις ευρωεκλογές. Και η κουβέντα γίνεται στο αν θα υπάρξει συμφωνία με την τρόικα ή αν νέοι φόροι εξωτικοί ή δάνεια μουδιασμένα, μπορούν να εισπραχθούν μέχρι τη συμφωνία. Κι αυτά βέβαια έχουν ημερομηνία λήξης.

Γιατί όποια κυβέρνηση κι αν σχηματιστεί, αυτοδύναμη ή όχι, θα βρεθεί μπροστά στα ίδια προβλήματα που βρέθηκε η Ελλάδα το 2012.

Και είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζουν οι πολιτικοί ότι είναι σε θέση να επαναφέρουν το σύστημα σε ισορροπία μόνο και μόνο επειδή (φαντάζονται) κατέχουν την αλήθεια και το δίκιο είναι με το μέρος τους. Το πότε θα συμβεί αυτό, παίζεται. Και εξαρτάται από τα αποθέματα των τραπεζών και τα κρατικά ταμεία.  

Η άλλη εκδοχή, αν όλα πάνε στραβά, είναι να υπάρξει κάποια συναινετική διαδικασία εξόδου μας από το ευρώ. Η έξοδος θα πραγματοποιηθεί με δική μας πρωτοβουλία. Και ο λόγος είναι σχετικά απλός.

Οι συντάξεις και οι μισθοί πρέπει να καταβάλλονται μήνα τον μήνα για να μην ηχήσουν οι κατσαρόλες. Και κάποια στιγμή, αν τα μπαλώματα στερέψουν, η λύση θα μπορεί να δοθεί μόνο εκτός ευρώ. Θα παρακαλάμε λοιπόν να βγούμε, κι ας ορκίζονται οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ότι η «έξοδος» δεν συζητιέται. Για να κόψουμε νόμισμα.

Αν όλα αυτά έχουν μια δόση αλήθειας, πιστεύω ότι οι πολιτικές δυνάμεις, παράλληλα με τον προεκλογικό τους αγώνα, θα πρέπει να προετοιμάζονται και για το χειρότερο. Και από κοινού. Η αυτιστική πολιτική προεκλογική αντιπαράθεση που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα, πρέπει να συνυπάρξει με μια υπεύθυνη, συνδιαλεγόμενη ομάδα εξισορρόπησης. Κάτι που ξέρω ότι σε κανέναν δεν αρέσει. Αλλά θα αρέσει πολύ λιγότερο, αν εξαιτίας της έλλειψης διαλόγου συμβεί το μεγάλο ατύχημα. Αυτό προέχει για τους επόμενους λίγους μήνες.

Μετά, και αν όλα πάνε καλά, θα υπάρχει ο χρόνος για απόδοση ευθυνών στο ποιος προκάλεσε την εξελισσόμενη εν μέσω εκλογών κρίση, και τη σύνταξη ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης για την ανάκαμψη. Που όλα αυτά τα χρόνια δεν έγινε. Και υποπτεύομαι ότι δεν κρύβεται σε κάποια κομματικά ντουλάπια.