Η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ μονοπώλησε την πολιτική και παραπολιτική επικαιρότητα το τελευταίο διάστημα. Η πρωτοφανής σε ένταση προβολή ενός πρωτοεμφανιζόμενου πολιτικού αρχηγού οδήγησε αρκετούς αναλυτές και ακαδημαϊκούς να μιλήσουν για «φαινόμενο Κασσελάκη». Φαινόμενο ωστόσο, δεν αποτελεί ο ίδιος Κασσελάκης αφού άνθρωποι με ανάλογα «χόμπι» και πολιτικές φιλοδοξίες υπάρχουν πολλοί. Πραγματικό φαινόμενο, που κορυφώθηκε με την εκλογή του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελεί το γεγονός ότι ένα κόμμα που ιδρύθηκε για να εκπροσωπεί τις αξίες της Αριστεράς κατρακύλησε σε αυτό το σημείο της ιδεολογικής, πολιτικής και ηθικής απαξίωσης.
Αν οι επώδυνες συνέπειες των μνημονίων άφησαν βαθιά χαραγμένο το οικονομικό και κοινωνικό τους αποτύπωμα στην πορεία της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε το πολιτικό απότοκο της κρίσης. Η ραγδαία άνοδός του στην εξουσία, ως αποτέλεσμα κοινωνικού θυμού και αγανάκτησης, καθώς και ο τρόπος που κυβέρνησε την Ελλάδα διακινδυνεύοντας άμεσα την ευρωπαϊκή της προοπτική ανέδειξαν με τον πιο δραματικό τρόπο τους κινδύνους που παραμονεύουν όταν οι πολίτες εμπιστεύονται τις «σωτήριες» λύσεις που πλασάρει ο κάθε μορφής λαϊκισμός, όπως ακριβώς έγινε και με τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στην πορεία της σταδιακής μετάβασης προς την οικονομική και κοινωνική κανονικότητα η «Ριζοσπαστική Αριστερά» στερήθηκε του αντιμνημονιακού της αφηγήματος και οδηγήθηκε σε διαρκή συρρίκνωση και διαδοχικές ήττες. Η εκλογή Κασσελάκη και η πρόσφατη διάσπαση ήρθαν να επισφραγίσουν την πολιτική της αποδρομή.
Όπως ήταν φυσικό, η οικονομική κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστο το πολιτικό σκηνικό. Ο δικομματισμός ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία που επικράτησε κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου έδωσε τη θέση του στο νέο δικομματισμό Νέα Δημοκρατία-ΣΥΡΙΖΑ «επιβραβεύοντας» έτσι τα δύο κόμματα που καταψήφισαν μνημόνια, συνειδητοποιώντας αργότερα ότι η διάσωση της χώρας δεν συμβαδίζει με την εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων. Μαζί με την οικονομική κρίση ολοκλήρωσε τον κύκλο του και ο δικομματισμός αυτής της περιόδου. Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές ανέδειξαν ένα νέο πολιτικό σκηνικό, προβληματικό από την άποψη της λειτουργίας του. Η μπλε κυριαρχία του σήμερα εγκυμονεί κινδύνους αλαζονικών συμπεριφορών που, όπως φάνηκε ήδη, δεν μπορούν να κατευναστούν από τις διαβεβαιώσεις ότι «η κυβέρνηση θα αντιπολιτευτεί τον εαυτό της». Δρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ δεν χωρούν στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η σταθερή εκλογική άνοδος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ το τελευταίο διάστημα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την επιστροφή του σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα κόμμα που πλήρωσε πολύ ακριβά τη συνεπή του στάση κατά τη διάρκεια της κρίσης. Η διαπίστωση ότι δεν καρπώνεται παρά μικρό μόνο μέρος από την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί έκπληξη μιας και το εκλογικό κοινό της «πρώτη φορά Αριστερά» έχει να επιλέξει μεταξύ πολύ πιο συγγενικών γι ´αυτό πολιτικών προτάσεων. Το στοίχημα της δημοκρατικής παράταξης είναι η διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, ικανής να κερδίσει τους πολίτες που δυσανασχετούν με τη συσσώρευση των προβλημάτων και ανησυχούν για την καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων που επείγουν. Η εκπλήρωση του στόχου αυτού θα είναι ένα σημαντικό βήμα για την αποκατάσταση τόσο της πολιτικής κανονικότητας όσο και της αξιοπιστίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 25/11/2023
Πηγή: www.tanea.gr