Εκλογές λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ, για την ανάδειξη προέδρου. Μάλιστα. Δηλαδή, πες μου τον ηγέτη σου, να σου πω ποιος είσαι. Άρα, υποψήφιε πρόεδρε, πες μας το σχέδιό σου, να σου πω αν θα σε ψηφίσω. Παρακαλώ, όχι τις παρατηρήσεις σου για τα στραβά του κόσμου, όχι ποιήματα για μια όμορφη αγγελική κοινωνία, όχι ποιος είναι ο εχθρός σου τον οποίο πρόκειται να συντρίψεις, όχι μόνο αυτά τουλάχιστον. Αν δεν συνοδεύονται από προτάσεις για κάθε θέμα που μας απασχολεί, ως κοινωνία, να ξέρεις, δεν έχει ψ. Αγαπητέ γκρεμιστή, ποιητή, οραματιστή, υποθέτω τις καλές σου προθέσεις και τις σέβομαι, αλλά δεν πρόκειται να σου δώσω λευκή επιταγή αν δεν ακούσω το πώς θα γίνουν όλα αυτά, με ποιο σχέδιο, με ποιες προτάσεις.

  Καλά καταλάβατε. Προτάσεις ακούμε από την Διαμαντοπούλου. Όχι μόνο τώρα που είναι υποψήφια, αλλά ανέκαθεν. Προτάσεις στις οποίες συνήθως συμφωνούμε, οπότε έχουμε κάθε λόγο να της δώσουμε την ψήφο μας. Πλην αν ακούσουμε καλύτερες.

  Παρατηρούμε όμως το εξής πρωτότυπο. Αρθρογραφίες στα μμε και αναρτήσεις στα μκδ που εστιάζουν την πολεμική τους στην Διαμαντοπούλου. Διαβάζουμε προσεχτικά, περιμένοντας να εκθειάσουν,  έστω να αναφέρουν, τις αντίστοιχες προτάσεις των υποψηφίων της προτίμησής τους, αλλά δεν.

  Ο Θ. Μαργαρίτης, πρώτος απ’ όλους, οπαδός ενός άλλου υποψήφιου, μας εξήγησε πως το θανάσιμο αμάρτημά της είναι ότι κάνει προτάσεις για διορθώσεις και συμπληρώσεις στην κυβερνητική πολιτική, στηλιτεύει τις ανισότητες που πρέπει να διορθωθούν, αλλά αλλά, δεν διακηρύσσει  σύγκρουση με τον … καπιταλισμό.  Οπότε, δεν φελάει.

  Ο Θοδωρής βέβαια, προέρχεται από την ανανεωτική αριστερά η οποία από τότε που ξέμεινε από στρατηγική, καθότι την έφαγε ο Λένιν και ο Στάλιν – αλλά την μαγείρεψε ο Μαρξ – βρίσκεται σε αμηχανία. Αυτή η αριστερά, έχει προσφέρει πολλά μεν στην κοινωνία, αλλά ουδέποτε πρόσφερε νέα στρατηγική για την οποία θα μπορούσε να συντάξει μια σαφή πολιτική.  Ένα μέρος της ασπάστηκε την λογική της σοσιαλδημοκρατίας, συμφιλιώθηκε με το πλεονέκτημα της ελεύθερης οικονομίας και έβαλε το βάρος της στην πλευρά των μεταρρυθμίσεων που υπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα και το σύνολο της κοινωνίας. Ένα άλλο μέρος, πελαγοδρομεί ακόμη στις παθογένειες των οραμάτων για ένα κράτος χωρίς επανάσταση, και ονειρεύεται να σφάξει την (καπιταλιστική) αγελάδα και μετά να την αρμέξει. Αν λοιπόν μπορεί να το πετύχει αυτό, ο Θοδωρής και ο ηγέτης που προτιμάει, εδώ είμαστε να ακούσουμε τις προτάσεις που θα υποστηρίξουν το θαύμα. Για την ώρα μας λέει «φρέσκες» ιδέες, ηλικίας ενάμιση αιώνα. Έωλες, καθότι άνευ σχεδίου. Τουλάχιστον, - να του δώσουμε έναν πόντο – παραδέχτηκε πως η Διαμαντοπούλου είναι εξαιρετικά συγκροτημένη.

  Ένα φίλος πάλι, στο φμπ, αφού γνωστοποίησε την ανάγκη για ολική ρήξη με τον Μητσοτάκη, έδωσε γραμμή να ψηφίσουμε κάποιον από τους έξι πλην της μίας (δεν είπε ούτε το όνομά της) επειδή αναλώνεται σε προτάσεις οι οποίες σημαίνουν συνδιαλλαγή.

  Ένας άλλος φίλος, σε άρθρο του στην ΕΦΣΥΝ με τίτλο «Ρεσάλτο της Άννας», ή κάπως έτσι, ανέλυσε «επιστημονικά» το δυσοίωνο φαινόμενο, Άννα. Μεγάλη διανοητική διαδρομή! Ο δεξιός Μπλερ, η πτώση της σοσιαλδημοκρατίας, η προδοσία στον Μπερνστάιν, κλπ διάφορα, που δεν τα καταλάβαμε όλα. Ένας αναγνώστης του, έγραψε, πως περίμενε να καταλήξει στο ερώτημα, «τι χρώμα έχουν τα τρόλεϊ». Εντάξει. Μη γινόμαστε κακοί. Περίμενα ωστόσο να προβάλλει το  άλλο σχέδιο που θα μας οδηγήσει στην πολυπόθητη ρήξη, για να μην τρίζουν τα κόκαλα του Μπερνστάιν. Αλλά δεν. Κατέληξε στην αγωνία να μείνουμε μακριά από την Άννα, επειδή μας ζαλίζει με προτάσεις και δεν βάζει στόχο να επιτεθεί ολοσχερώς στον Μητσοτάκη.

  Είναι αρκετοί οι «ελεύθεροι» σκοπευτές που σημαδεύουν την Διαμαντοπούλου, αλλά δεν βγάζει νόημα να αναφέρουμε κι άλλους.

  Ρήξη λοιπόν. Ρήξη με την δεξιά του Μητσοτάκη. Αυτό ζητάει ένα μέρος των φίλων της παράταξης από τους υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ; Γνώμη μας είναι πως η κοινωνία ασχολείται μόνο με την ρήξη συνδέσμων, τένοντα, χιαστών κλπ, στον αθλητισμό. Πως περιμένει απαντήσεις στα ερωτήματα για την προκοπή της, και έργα. Αλλά, ας υποθέσουμε πως  δεν ξέρει ούτε ο λαός ούτε εμείς το συμφέρον μας. Εν τοιαύτη περιπτώσει, περιμένουμε με αγωνία τις προτάσεις που θα υλοποιήσουν τη ρήξη και θα γεμίσουν τη γαλομέτρα μας, γάλα. Στο τραπέζι παρακαλώ. Να τις δούμε, να τις ακούσουμε. Αν δεν τις ακούσουμε και μείνουμε στο μπούγιο της ιδέας για γκρέμισμα, που ντοπάρει συναισθηματικά χωρίς λογικό αντίκρισμα, κάποιος θα μας έχει εξαπατήσει. Πλην αν αυτό επιθυμούμε διακαώς, για οπαδικούς λόγους που αφορούν τον εγωισμό μας. Να είμαστε δηλαδή σπουδαίοι γκρεμιστάδες. Να αισθανόμαστε διαφορετικοί και ανώτεροι. Αλλά αυτό το ελάττωμα, χωρίζει τον κακό πολίτη από την πολιτική. Χωρίζει το εγώ από το εμείς. Ωστόσο έχουμε υπομονή να μας ξεναγήσουν στο παλάτι των ανατρεπτικών ιδεών, το οποίο βεβαίως θα εκτιμήσουμε, μόνο εφ’ όσον είναι χτισμένο με προτάσεις. Και θα το περιηγηθούμε καλοπροαίρετα. Σκέτες ιδεούμπες, πουλάνε πολλά μαγαζιά, με περισσότερο ταλέντο στον κούφιο λαϊκισμό και μάλλον σε καλύτερη τιμή από την δική μας. ΣΥΡΙΖΑ, Βελόπουλος, ΚΚΕ κλπ. Λέτε να τους πάρουμε την πελατεία;

  Να εξηγηθούμε, ωστόσο. Υπάρχουν πολιτικές για γκρέμισμα κι αυτές τις εξηγεί η Διαμαντοπούλου κάνοντας προτάσεις, με νηφαλιότητα. Όπως εξηγεί και τις πολιτικές που συμπληρώνουν ένα δεδομένο έργο. Όπως εξηγεί τις παραλείψεις και τις ελλείψεις, πάντα κάνοντας προτάσεις.

  Τι περιμένουμε αγαπητοί γκρεμιστές από έναν υποψήφιο πρόεδρο; Σίγουρα, να μας δώσει πχ τις συντεταγμένες αναβάθμισης του ΕΣΥ που πάσχει. Ή τις προδιαγραφές ενός σχεδίου αύξησης της παραγωγικότητας. Ή μια σαρωτική αλλαγή στην Δημόσια Διοίκηση ώστε να ανταποκρίνονται οι υπηρεσίες της στις προσδοκίες των εργοδοτών τους, των φορολογούμενων πολιτών. Όχι αοριστίες. Προτάσεις που να βγάζουν νόημα. Να πείθουν και να δεσμεύουν τον πρόεδρο που θα έρθει.

  Τι άλλο; Τι θέλετε; Τι προτιμάτε; Να καταγγείλει την κυβέρνηση επειδή κατέβασε την ανεργία σε μονοψήφιο αριθμό, ή να βάλει στόχο να την κάνει μικρότερη; Να κρατικοποιήσει από την αρχή τα Ναυπηγεία, υπονομεύοντας τους εργαζόμενους που ψήφισαν ομόφωνα το σχέδιο ιδιωτικοποίησης , υπονομεύοντας  και την οικονομία της χώρας, ή να επεκτείνει μια τέτοια πολιτική και σε άλλους τομείς, που αδρανούν σε κρατικό ύπνο; Να πάρει πίσω την ψηφιοποίηση του κράτους ή να την επεκτείνει; Να ακυρώσει την αγορά των Ραφάλ και των F35 που εξασφαλίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας, ή να ζητήσει ανταποδοτικά οφέλη και επέκταση της πολεμικής μας βιομηχανίας;

  Φτάνει με τα παραδείγματα ή να πούμε κι άλλα;

  Ασφαλώς, σεβόμαστε κάθε υποψήφιο όσο και κάθε οπαδό του. Πιστεύουμε πως δεν θα βρεθεί ούτε ένας, εκ των ανιδιοτελών, που δεν θα θέλει να ξέρει τον οδικό χάρτη της πορείας που υπόσχεται ο επίδοξος αρχηγός. Με όλους θα παραμείνουμε φίλοι και στο ίδιο μετερίζι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, αφού τον ίδιο σκοπό έχουμε στο νου μας: Να γίνει το καλύτερο για το κόμμα προκειμένου να γίνει το καλύτερο για την χώρα και τους χωρικούς της.