Η προεκλογική περίοδος έχει ήδη ξεκινήσει και τα πολιτικά διλλήματα, πραγματικά ή υποθετικά, γνήσια ή πλαστά τίθενται πλέον με ένταση. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στη ΔΕΘ, ο κ. Πρωθυπουργός, αναφερόμενος στην προοπτική σχηματισμού Κυβέρνησης μετά τις εκλογές με απλή αναλογική, χαρακτήρισε ως «πολιτική τερατογένεση» τη θεωρητική περίπτωση κυβερνητικής σύμπραξης μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και Μέρα 25. Πράγματι, μόνο ως πολιτική «δυσμορφία» θα μπορούσε να εκληφθεί μία τέτοια απίθανη σύμπραξη. Οπότε, γιατί χρειάστηκε να αναφερθεί σε αυτή ο κ. Πρωθυπουργός; Η εύκολη απάντηση είναι ότι η προοπτική «προοδευτικής συγκυβέρνησης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης» προβάλλεται (μόνο) από τον κ. Τσίπρα, επομένως, ο κ. Πρωθυπουργός όρισε εύκολα το δίπολο των εκλογών για να ξορκίσει τα «τέρατα» στην πολιτική κρίση -αλλά και μνήμη- των πολιτών. Θεωρεί ότι ένα τέτοιο δίπολο τον εξυπηρετεί προεκλογικά για να αναμετρηθεί «ένας απέναντι σε όλους» και να προβάλλει τη δική του κανονικότητα απέναντι σε μια αδιανόητη τερατογένεση. Επειδή η μάχη των εκλογών δίνεται στο κέντρο του πολιτικού φάσματος, το επιχείρημα αυτό, όσο κι αν φαίνεται βολικό, παραμένει απλουστευτικό και συνάμα λανθασμένο.
Ο κ. Πρωθυπουργός, ορίζοντας, από την πλευρά του, τον προεκλογικό χάρτη- και επιχειρώντας να ξεπεράσει τους κραδασμούς από τις παρακολουθήσεις- ενέταξε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε μία πολιτική «γειτονιά» στην οποία ούτε ανήκει, ούτε θέλει να ανήκει. Καθ’ υπέρβαση της ιστορικής και πολιτικής επίγνωσης, έδειξε να λησμονεί ότι το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος κόσμος της δημοκρατικής παράταξης συνέβαλαν αποφασιστικά και υπεύθυνα στα πέτρινα χρόνια -των «εκδοχών πολέμου» κατά τον Ευ. Βενιζέλο- στο να αντιμετωπισθούν, να απαξιωθούν και τελικά να απομονωθούν οι πολιτικές δυνάμεις της εθνικής διακινδύνευσης, του παράνομου δημοψηφίσματος, του αχρείαστου και επαχθούς μνημονίου, της χειραγώγησης των θεσμών και της σκευωρίας Novartis. Σε ποια πολιτική συνθήκη θα ήταν νοητή μια κυβερνητική σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ με αυτές τις δυνάμεις; Η απάντηση έχει δοθεί: σε καμία! Επομένως, το πρόβλημα δεν βρίσκεται ούτε στην ανύπαρκτη προοδευτική συγκυβέρνηση του κ. Τσίπρα, ούτε στην ανυπόθετη πολιτική τερατογένεση, που επικαλείται ο κ. Πρωθυπουργός. Το ουσιαστικό δίλλημα βρίσκεται στην απλή αναλογική και στους πολιτικούς συσχετισμούς που θα προκύψουν.
Στο δρόμο προς τις κάλπες με απλή αναλογική, σε μια απρόβλεπτη και πάντως δύσκολη οικονομική, κοινωνική και πολιτική συγκυρία, υπάρχουν εξ’ αντικειμένου τρεις βασικές πολιτικές δυνάμεις- πρωταγωνιστές της διακυβέρνησης. Εφόσον το Κέντρο ενδιαφέρει όλους, το πολιτικό παιγνίδι είναι τριπολικό, παρά τη στρατηγική της πόλωσης που επιχειρεί να επιβάλλει πλαστά δίπολα. Αναμφίβολα, από τις εκλογές με απλή αναλογική δεν θα προκύψει Κυβέρνηση. Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ το επεσήμαναν όταν καταψήφιζαν αυτό το εκλογικό σύστημα ως επικίνδυνο για την πολιτική σταθερότητα. Επομένως, σήμερα που το διακύβευμα της διακυβέρνησης υποβαθμίζεται σκόπιμα στο ψευδοδίλλημα «αυτοδυναμία ή χάος», δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κυρίαρχος λαός θα αποφασίσει τις κυβερνητικές αυτοδυναμίες ή τις συμμαχίες της σταθερότητας. Με την κρίση ως νέα κανονικότητα για την προοπτική της χώρας, είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη- και κατ’ αναλογία εξίσου λαϊκιστική- η προσφυγή στην όξυνση μίας ανεδαφικής πολιτικής χωροταξίας, αντί της αναζήτησης συναινέσεων πάνω σε ένα ξεκαθαρισμένο και με διαφανείς κανόνες πολιτικό τοπίο. Ας θυμόμαστε ότι ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει, από καιρό, ότι δεν πιστεύει σε τέρατα και δράκους.
Πηγή: www.tanea.gr