Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα παράγει δυσανάλογα πολλές ειδήσεις σε σχέση με το μέγεθός της. Ειδικά αυτή την περίοδο η επικαιρότητα είναι πλούσια σε γεγονότα, που αφορούν τις οικονομικές εξελίξεις, την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, τις τρομοκρατικές επιθέσεις, τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις της κρίσης κ.ά. Τα γεγονότα αυτά, εκτός από τον αντίκτυπο που έχουν στο διεθνές ακροατήριο, επηρεάζουν και τον τρόπο που η εγχώρια κοινή γνώμη αξιολογεί την υφιστάμενη κατάσταση και τους πρωταγωνιστές της. Σίγουρα κάθε γεγονός έχει την ιδιαίτερη σημασία του. Ωστόσο, δεν φαίνεται να επηρεάζουν όλα προς την ίδια κατεύθυνση και με την ίδια ένταση τις απόψεις των πολιτών και την πολιτική τους συμπεριφορά.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ποιοτικά ευρήματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων, φαίνεται πως οι εξελίξεις στον χώρο της οικονομίας εξακολουθούν να αποτελούν τη σημαντικότερη παράμετρο που καθορίζει τη στάση του εκλογικού σώματος απέναντι στα δημόσια πράγματα.
Στις αρχές του 2013, για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών πιστεύει πως η Ελλάδα τελικά θα τα καταφέρει, έστω και αν χρειαστούν ακόμα αρκετά χρόνια λιτότητας. Εως τώρα, οι περισσότεροι πίστευαν πως η χώρα μας δεν θα αποφύγει την οριστική χρεοκοπία.
Η απομάκρυνση της ενδεχόμενης χρεοκοπίας και δραχμοφοβίας ύστερα από μια μεγάλη περίοδο διαρκούς ανησυχίας για επικείμενη ολοκληρωτική καταστροφή βελτίωσε αισθητά τον δείκτη αισιοδοξίας και πίστωσε με πολύτιμο χρόνο την κυβέρνηση στην πιο δύσκολη στιγμή της. Οι μεταβολές στις τάσεις της εκλογικής συμπεριφοράς και στους δείκτες δημοφιλίας των πολιτικών αρχηγών επιβεβαιώνουν -δεδομένων των συνθηκών- μια αναπάντεχη κυβερνητική αντοχή. Η εικόνα μιας Ελλάδας που απομακρύνεται από το χείλος του γκρεμού αποδεικνύεται ισχυρότερη από τις περιπέτειες της λίστας Λαγκάρντ και την έξαρση της βίας. Στην ίδια όμως εικόνα φαίνεται και μια κοινωνία να ισορροπεί στα όριά της.
Το πρώτο τρίμηνο του 2013 είναι ένα κρίσιμο και ενδεικτικό διάστημα για τη συνέχεια των πραγμάτων. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα η βελτίωση της επί μακρόν καταρρακωμένης συλλογικής ψυχολογίας ή θα αποδειχθεί αντικατοπτρισμός μιας μικρής όασης που αφήνουμε πίσω μας συνεχίζοντας την πορεία μας στην έρημο;