Σύμφωνα με την συνήθη ερμηνεία των ετυμολογικών λεξικών το παρακράτος δεν είναι παρά ομάδες ανθρώπων , των οποίων οι δραστηριότητες καθοδηγούνται μυστικά από κρατικές οντότητες  με την δράση όμως να εκφεύγει των αρμοδιοτήτων των κρατικών θεσμών. Οι παρακρατικές μεθοδεύσεις κατά κανόνα χρησιμοποιούν την βία , την συκοφάντηση η και την τρομοκράτηση των πολιτικών – συνήθως – αντιπάλων ώστε να μεγιστοποιήσουν το αποτέλεσμα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που παρακολουθούμε επεισόδια παρακρατικής προσωρινής κατίσχυσης . Ήδη από την αρχαιοελληνική γραμματεία και τις αφηγήσεις του Ξενοφώντος για την συνύπαρξη του Θηραμένη και του Κριτία , η δράση των παρακρατικών ώστε να σκοτώσουν τον πρώτο είναι ξεκάθαρη συνειδητή πράξη  με αυτουργό τον Κριτία κι ως έτσι αναφέρεται στην γραμματεία.

Διαφέρει  το παρακράτος  από την οικονομική διαφθορά , που αποτελεί αδίκημα με στόχους την οικονομική ιδιοτέλεια διά μέσου των θεσμών. Απουσιάζει το πολιτικό θεσμικό χαρακτηριστικό.

Στην Μεταπολίτευση υπήρξαν καταγγελίες τόσον για την περίοδο Παπανδρέου όσον και για την περίοδο Μητσοτάκη , στην βάση ενδείξεων που ποτέ δεν στάθηκαν ενώπιον δικαστηρίων μιάς και οι παραπέμπουσες κυβερνήσεις , απέσυραν τις καταγγελίες για τις υποκλοπές. Τότε με βάση είτε αφηγήσεις του Θ.Τόμπρα είτε  στοιχεία του Ν.Γρυλλάκη και του Χ.Μαυρίκη αναμειγνύονταν οι δύο κυρίαρχες παρατάξεις σε υποκλοπές παρακολούθησης της μίας από  την άλλη , δίχως  όμως το όποιο υλικό είχε μαζευτεί ακόμα κι αν ήταν αληθινό να στόχευε σε πολιτική τρομοκράτηση του αντιπάλου. Περισσότερο είχε την χροιά του Γουώτεργκέιτ , υπό κλίμακα φυσικά για τον έλεγχο των κινήσεων εξουσίας του κάθε κόμματος.

Η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ έδειχνε σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής πως είχε κύρια παραθεσμικά χαρακτηριστικά , ωστόσο ουδέποτε απεδείχθη πως οι αξιωματικοί στόχευαν διά των θεσμών στην κατάλυση τους , μάλλον επρόκειτο για το ανάποδο δηλ. για την αρχική εξόντωση του Παπανδρέου μέσω συμπαθούντων αξιωματικών δηλαδή είχαμε την οσμή σκευωρίας με ήπιες χρήσεις των δικαστικών θεσμών προς αποδυνάμωση πολιτικών αντιπάλων δια της συκοφαντήσεως.

Παρακρατικές επιτηδεύσεις είναι η δολοφονίες του Ίωνα Δραγούμη , του Γρηγόρη Λαμπράκη , του Γ.Τσαρουχά όπως και οι απόπειρες κατά του Ελ.Βενιζέλου .

Τα όσα διαβάζουμε ετούτες τις ημέρες και που μένει να αποδειχθούν αποτελούν την επιτομή του αρχικού ορισμού. Με όχημα έναν αμφιλεγόμενο δικαστικό , που εθήτευσε και στις Μυστικές Υπηρεσίες , εμφανίζονται δουλείες που πρέπει να εκτελεστούν μέσω ολικής συκοφαντήσεως πολιτικών αντιπάλων. Εδώ η Δικαιοσύνη εκτρέπεται πλήρως του σκοπού της και με εντεταλμένο τρόπο επ΄αφορμή ενός γενικευμένου πολυετούς σκανδάλου που αφορούσε στον λειτουργικό ιστό των φαρμακευτικών εταιρειών , προγράφει την τύχη πολιτικών της αντιπάλων προτρέχοντας ακόμα και των πρώτων πορισμάτων της Δικαιοσύνης. Όσον αφελείς μπορούν να χαρακτηριστούν οι διαδόσεις για τροχήλατες βαλίτσες διά μέσου της Β.Σοφίας και με παραλήπτη  το τότε Μέγαρο Μαξίμου στις μία το μεσημέρι τόσον φρικωδώς είχε ακουστεί η δήλωση του τότε βουλευτή Κ.Δουζίνα – ΣΥΡΙΖΑ – προς τον απορημένο διερευνώμενο Ευ.Βενιζέλο. ΄΄ Εσας σας βάλαμε στην λίστα επειδή είστε ορκισμένος αντίπαλος της Κυβερνήσεως ΄΄ είπε ο Κ.Δουζίνας , γνωστός Πανεπιστημιακός με έδρα το Η.Β για να εισπράξει την κατάπληξη όλων όσων βρίσκονταν στην Κοιν.Επιτροπή , όπου λέχθηκε. Ήταν η πρώτη διαυγής κατάθεση ψυχής από τον καθ. Ανθρωπιστικών Σπουδών για την κατασκευή ενός συγκροτημένου  και δίχως όρια παρακρατικού θεσμικού κράτους. Η εξέλιξη ως τα σήμερα γκρίζαρε επικίνδυνα.

Γνωρίζαμε , ήταν κοινό μυστικό η παραθεσμική αλαζονεία του Π.Καμμένου , προχθές μάθαμε πως  τις μεθοδεύσεις και εντολές προς την Ελληνική Αστυνομία εναντίον παραγόντων του Τύπου τις έδινε απευθείας η σύζυγός του , παλιά συνομιλήτριά του στο πάνελ της Κυριακής στην ΖΟΥΓΚΛΑ , την εκπομπή των μεγάλων αποκαλύψεων , υποτίθεται , κάποτε που εν τω μεταξύ  ήταν η Διάπλασις των Παίδων για τον σχηματισμό των όχλων.

Χτες μάθαμε στα πλαίσια της ΝΟVARTIS μερικά πλοκάμια άλλου τύπου που απλώς αφορούν στους ίδιους ήρωες , όχι στην υπόθεση καθ΄εαυτήν. Η αργκό των διαλόγων που ακούστηκαν δεν αντέχει μήτε στην οικειότητα δύο κολλητών καρδιάς. Η απάθεια των δύο συνομιλητών είναι αποκρουστική , όμως εδώ ενδιαφέρει μόνον ο λόγος του ενός που στην 5ετία ήταν ο εξ απορρήτων του τότε ΠΘ. Έτσι ανερυθρίαστα ζητείται η σπίλωση πολιτών προκειμένου να τελειώσει η υπόθεση του επιχειρηματία , που δηλώνει πως ευρίσκεται εν αδίκω. Έτσι ανερυθρίαστα ακούγεται πως ο κ.Παπαγγελόπουλος δεν είναι παρά ένας εντεταλμένος υπεργολάβος σαν κι αυτούς των δημοσίων ή ιδιωτικών έργων που είναι χρήσιμος και που του είναι επιτρεπτό να έχει και το δικό τσιφλίκι οικονομικού δηλαδή οιονεί εκβιαστικού τύπου -  τι άλλο ; - μέσα στο μεγάλο μαγαζί που είναι το κόμμα κράτος. Κι όσο κάνει την βασική δουλειά έχει και το ακαταλόγιστο για τα οφέλη αυτού και της ομάδας του . Και το πλέον εμετικό είναι πως η ομάδα του αποτελείται από εντεταλμένους κρατικούς ή πιο ορθά θεσμικούς λειτουργούς , με παρακρατική δράση εκτελέσεως συμβολαίων.

Αν μιλούσαμε για παραδοσιακό κόμμα σαν τα δυό μεγάλα του παρελθόντος με σφιχτές οργανωτικές δομές και άριστα οργανωμένα βιλαέτια των προυχόντων τότε ο ΠΘ μπορεί και να μην ήξερε ή τουλάχιστον όσα έπρεπε για να δράσει. Όμως μιλάμε για ένα κόμμα άναρχο όπου ο Αρχηγός είναι οι άλλοι και οι άλλοι ο Αρχηγός. Και τουλάχιστον έμαθε επισήμως από την ΕΥΠ για τον Π.Καμμένο, από το 17. Και τι συνέβη μετά ; Ο Καμμένος μετά Βαϊων και Κλάδων έγινε ακόμα πιο αλαζών και ισχυρός για άλλα δύο χρόνια , ως ότου φύγει – δήθεν για την Β.Μακεδονία – το 19.

Παρεμφερή παραδείγματα σε άλλες χώρες , παρακρατικών  χρήσεων του Θεσμικού Κράτους , συναντάμε σε όλα τα βιβλία που μιλάνε για τον εθνολαϊκισμό όπου όσο πιο πολλά τόσα πιο μπασμένος στην κοινωνία είναι ο εθνολαϊκισμός. Μοιάζουν πολύ με τις ύποπτες χρήσεις των Θεσμών από τον πρώιμο Μουσολίνι ως τον Στάλιν , τον Μπέρια και τον Βισίνσκι. Βλέπετε το μοντελάκι είναι ένα , το χρώμα αλλάζει.

Το ρεσάλτο των επιτήδειων με όχημα τον όχλο ήταν μια πολιτική μπίζνα καθυποτάξεως  των πάντων… Πολιτικών , Επιχειρηματιών , Τραπεζών  μα κυρίως Θεσμών σε ένα υπαίθριο πάγκο λαϊκής που αίφνης έγινε μονοπώλιο παραγωγής και πώλησης παρακρατικών προϊόντων με μόνη διακύβευση την διά βίου παραμονή στην εξουσία μέσω αλλοιώσεως αυτών των ίδιων  θεσμών , όπως ακριβώς κάνουν κι ο Τράμπ ή ο Μπολσονάρου ή ο Όρμπαν.

Το χτύπημα στην θεσμικότητα είναι πολλαπλό καθώς διακυβεύεται η λειτουργική αντιπολίτευση , έχοντας ως μείζονα συνιστώσα  στην κατάταξη το κόμμα της καταλύσεως των Θεσμών , το Κόμμα που ήθελε να γίνει ολοκληρωτισμός , συντεχνιακός θεσμός μέσα από λειτουργούσες δημοκρατικές δομές όπως οι κάλπες.

Η μελλοντική αποτυχία μαζί με την τιμωρία είναι η θέση όλων ημών των άλλων , των φίλων μιας ευνομούμενης κατά το δυνατόν Πολιτείας.

Τα υπόλοιπα είναι της Δικαιοσύνης δίχως όμως τον δωσιλογισμό , που ακόμα ενυπάρχει μέσα της . Και βέβαια ο παγκόσμιος ηγέτης κατά τα στελέχη του δεν διάλεξε τυχαία έναν παλαιοδεξιό για την υπεργολαβία της Δικαιοσύνης. Και στις υπεργολαβίες πάντα υπάρχει το κάτι τις σαν αμοιβή για τις προσφερόμενες υπηρεσίες , όπως και στον κόσμο των αφανισμών πάντα υπάρχει το μεγάλο κάτι τις για τον εκτελεστή.Είναι οι ώρες , όπου ο πολιτικός πολιτισμός θα υστερήσει έναντι της ακριβοδίκαιης θέσμιας Δικαιοσύνης.