Κόπωση και Αποτυχία από τη μία πλευρά | Ελπίδα και Αισιοδοξία από την άλλη
Τη στιγμή που στην Ευρώπη καταγράφεται εκλογικά μια συνεχής συντηρητικοποίηση και αύξηση της επιρροής των ακραίων πολιτικά δυνάμεων, η σαρωτική εκλογική νίκη των Εργατικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, δίνει μια νότα αισιοδοξίας αλλά και μια κατεύθυνση σε σχέση με τις επιλογές που πρέπει να κάνουν οι προοδευτικές δυνάμεις, προκειμένου να κυριαρχήσουν.
Πολλοί μπορεί να ισχυριστούν πως το αποτέλεσμα είναι περισσότερο ήττα των Συντηρητικών και λιγότερο νίκη των Εργατικών: οι πρώτοι έχασαν 20 ποσοστιαίες μονάδες ενώ οι δεύτεροι κέρδισαν λίγο λιγότερο από 2. Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία στην οποία θα στηρίζεται η νέα κυβέρνηση είναι η μεγαλύτερη που έχει επιτευχθεί από το 1832.
Και βέβαια οι Συντηρητικοί έχασαν λόγω κόπωσης του εκλογικού σώματος μετά από 14 χρόνια και 5 πρωθυπουργούς, λανθασμένες επιλογές στην οικονομία και τη διαχείριση της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας, την καθημερινότητα και την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Και βέβαια, και στο ΗΒ, υπήρξε μετατόπιση του εκλογικού σώματος σε πιο ακραίες, σχεδόν εθνικολαϊκιστικές επιλογές.
Όμως, αυτό που έδωσε τη δυνατότητα να αποτελέσουν οι Εργατικοί την επιλογή για την κυβερνητική αλλαγή και να μην κυριαρχήσουν ο ανορθολογισμός και οι ακραίες φωνές, ήταν η ηγεσία τους.
Το 2019 το εργατικό κόμμα υπέστη μια συντριπτική ήττα, υπό την ηγεσία του Jeremy Corbyn. Παρά τις παλινωδίες και την έλλειψη στρατηγικής των Συντηρητικών υπό την ηγεσία της Theresa May, το ακραίο πολιτικό πρόγραμμα, οι εξαγγελίες για επαναφορά των κρατικοποιήσεων, η αβέβαιη και αμφίσημη στάση του κόμματος γύρω από το Brexit και η διχαστική προσωπικότητα του Corbyn, τρόμαξαν τους Βρετανούς.
Επρεπε να έρθει η επιλογή του Sir Keir Starmer στην ηγεσία του κόμματος και η υιοθέτηση ενός μετρημένου, σοβαρού, μετριοπαθούς αλλά και σαφώς μεταρρυθμιστικού πολιτικού λόγου και προεκλογικού προγράμματος, για να μπορέσουν οι Βρετανοί να αισθανθούν άνετοι στη σκέψη μιας κυβερνητικής αλλαγής και να εμπιστευτούν τους Εργατικούς. Ενός ηγέτη που δε δίστασε, 5 μέρες πριν από τις εκλογές και παρά την πίεση της συνεχιζόμενης απεργίας των νέων γιατρών στο NHS, να δηλώσει προς τους απεργούς πως «δεν υπάρχει περίπτωση η Κυβέρνηση των Εργατικών να σας δώσει την αύξηση που ζητάτε»!
Μετριοπαθής, σοβαρή προσωπικότητα αρχηγού σε συνδυασμό με προσγειωμένο, συγκεκριμένο και ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα, χωρίς εμμονές, χωρίς ακρότητες, χωρίς ακατάσχετη παροχολογία που απαντά στα πραγματικά καθημερινά προβλήματα των πολιτών με σύγχρονο και αποτελεσματικό τρόπο. Οι Βρετανοί ψηφοφόροι έδειξαν πως, απέναντι σε μια αποτυχημένη συντηρητική κυβέρνηση, υπάρχει προοδευτική εναλλακτική λύση.
