Αφού ακυρώθηκε στην πράξη το διχαστικό δίλημμα μνημόνιο/αντιμνημόνιο στο οποίο εγκλωβίστηκε η χώρα τα τελευταία πέντε χρόνια με βαριά την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Τσίπρας καλεί τώρα τους πολίτες να μην επιτρέψουν την παλινόρθωση του «παλιού». Ο ίδιος εντάσσει στο «νέο» τον Π. Καμμένο και τον Π. Χαϊκάλη των ΑΝΕΛ, όπως μέχρι πρόσφατα τον Π. Λαφαζάνη της δραχμής, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γ. Βαρουφάκη…
Η νέα διαίρεση που επιχειρεί να κατασκευάσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι προσβλητική για την ελληνική κοινωνία την οποία εξαπάτησε με την υπόσχεση μαγικών λύσεων. Για μια ακόμη φορά επενδύει στον ανορθολογισμό και το λαϊκισμό ταυτίζοντας αυθαίρετα το «νέο» με το κόμμα του και τους πολιτικούς του φίλους.
Το «νέο» αφορά νοοτροπίες και αντιλήψεις, τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, αισθητική και πολιτισμό. Δεν αφορά ηλικίες αλλά ιδέες.
Ο πολιτικαντισμός και ο πελατειασμός, για παράδειγμα, είναι «παλιά» – πολύ παλιά και πολύ οικεία στον νεομνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ που έχει πάρει το πιο «παλιό» από το «παλιό» και μάλιστα ενώ είναι πολύ «νέος» στην εξουσία.