Ίσως η πιο κουραστική ως εξοργιστική αναφορά της κυβέρνησης είναι η επιμονή στην αντιπαραβολή μεταξύ «Παλιού» και «Νέου». Αυτό είναι κατανοητό για μία κυβέρνηση όταν διεκδικεί το ρόλο του νέου, μόνο ως προς το πρώτο του σκέλος. Κανείς στην Ελλάδα δεν μπορεί να θεωρεί το «παλιό» πετυχημένο στη διαχείριση των «κοινών». Όταν, όμως, το «νέο» εκφράζουν τα πρόσωπα που κάθονται σήμερα στο υπουργικό συμβούλιο, έχουμε μία σημειολογική ασυνέχεια τόσο ως προς τα βιολογικά όσο και ως προς τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Οι υπουργοί και οι λοιποί φορείς εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως «γέροι» και οπωσδήποτε ιδεολογικά, αλλά ακόμη και μορφωτικά, αναχρονιστικοί. Εκτός ελαχίστων, ίσως, εξαιρέσεων, που εγώ, ακόμη, δεν έχω βρει, όσοι δεν είναι γέροι ηλικιακά είναι ξεπερασμένοι ιδεολογικά και, σίγουρα, άσχετοι με το σύγχρονο «γίγνεσθαι».
Με αυτό το υλικό, συνεπώς, η χώρα δεν μπορεί να σταθεί σε ένα διεθνές περιβάλλον που «εκρήγνυται» γύρω της, ιδίως όταν μπαίνει στη μάχη εξαντλημένη και άοπλη. Αυτό πρώτοι από όλους γνωρίζουν καλά οι «δανειστές», όπως έχουμε μάθει να τους λέμε. Παρακολουθούν τα πάντα, μιλούν με όλους και προφανώς ανησυχούν όταν η χώρα – σύνορο με το προσφυγικό κύμα διαλύεται «εις τα εξ ων συνετέθη» κυριολεκτικά. Το ζήτημα είναι τι και αν θα κάνουν για να λύσουν το «πρόβλημα».
Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η κυβέρνηση «δυσκολεύεται» να συνεχίσει να «πουλάει» το μύθο «πρώτη φορά αριστερά» που όλα τα κάνει σωστά και όχι όπως «οι κακοί παλιοί». Όλο και περισσότερο αναγκάζεται να νομοθετήσει, αλλά και να υλοποιήσει μέτρα που δεν ήθελε ούτε να συζητήσει παλιότερα. Ταυτόχρονα, για να κρατήσει την εκλογική της βάση όσο γίνεται ποιο συμπαγή, επιδίδεται σε αναχρονιστικές ακροβασίες όπως η επιστροφή της Παιδείας στο 1982 και οι ρουσφετολογικές πελατειακές τοποθετήσεις σε θέσεις με «εκλογική» επιρροή όπως τα νοσοκομεία. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μοιάζουν όλο και περισσότερο με το «παλιό» στη χειρότερη εκδοχή του. Και ίσως γι’ αυτό χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο, πρόσωπα «από τα παλιά», δηλαδή από το «πρώιμο ΠΑΣΟΚ».
Όπως προσφυώς έγραψε τελευταίος, αλλά όχι μόνο, ο Στάθης Καλύβας, οι «ξένοι» πάντα επηρέαζαν αν δεν καθόριζαν την τύχη της χώρας, τουλάχιστον στα σοβαρά γεωπολιτικά ή υπαρξιακά ζητήματα. Σήμερα, η χώρα είναι σε θέση απόλυτης εξάρτησης. Στο βαθμό που είναι σε θέση να το κάνουν, θα επιδιώξουν ως πρώτο μέτρο την αλλαγή κυβέρνησης. Το εκλογικό σώμα θα πρέπει να κάνει τις σωστές επιλογές «εναλλακτικών λύσεων», αρχής γενομένης με την εκλογή Προέδρου στη Ν.Δ. Ας ελπίσουμε ο ότι «σοφός λαός» θα επιβεβαιώσει για μία, έστω, φορά το χαρακτηρισμό, αποφεύγοντας τη λαϊκιστική και προτιμώντας την εκσυγχρονιστική ευρωπαϊκή εκδοχή.
Δημοσιεύτηκε στην Athens Voice