Ξεκαθαρίζω ευθύς εξαρχής ότι η θέση των δικαστών και των ενώσεών τους στο θέμα του Πόθεν Εσχες ήταν, κατά τη γνώμη μου, ατυχής. Διότι δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν θέλουν να ελέγχεται, όπως όλων των άλλων υποχρέων ή να ελέγχεται από επιτροπή, στην οποία τον πρώτο λόγο θα έχουν ομότεχνοί τους. Αυτό είναι το λάθος τους και, ίσως, πρέπει να βρουν τρόπο να το διορθώσουν
Oμως, η επικριτική στάση του υπουργού Δικαιοσύνης, η οποία προκάλεσε την αντιδικία με τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεν ελαύνεται από αγαθά κίνητρα. Κάθε άλλο. Ο Κοντονής –και σύμπασα η κυβέρνηση– άλλο έχουν στο νου τους. Εκτός από τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας(αυτόν τον επιδιώκουν όλες οι κυβερνήσεις), ειδικά η σημερινή κυβέρνηση θέλει να διασφαλίσει ότι οι δικαστές θα στέρξουν στη σκανδαλολογία, που έχει ήδη μπει σε κίνηση και θα ενταθεί όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές. Το εξήγησε πολύ καλά ένας γνώστης των τεκταινομένων στο χώρο, ως πρώην λειτουργός της Δικαιοσύνης, ο εισαγγελέας Β. Μαρκής (ακούστε τον εδώ από το 12ο λεπτό και μετά).
Αλλά αυτό είναι απλώς η επιβεβαίωση. Η ίδια η κυβέρνηση, δια των υπουργών της (και δεν εννοούμε τον ανεκδιήγητο Πολάκη, που ξημεροβραδιάζεται στο Facebook βρίζοντας) έχει φροντίσει να καταστήσει σαφές τι σχεδιάζει και τι προσδοκά. Πρόσφατα ο αναπληρωτής του Κοντονή προανήγγειλε ότι έρχεται «εντυπωσιακή κάθαρση» (εδώ). Πού το ξέρει; Πρώτον, το επιθυμεί, ανεξάρτητα από το τι εννοεί καθένας με τον όρο «κάθαρση». Δεύτερον, ως πρώην εισαγγελέας όλο και κάτι θα ξέρει. Και, τρίτον, ως «καθαρσιολόγος» υπουργός, όλο και κάτι θα σχεδιάζει για όσους θεωρεί αντιπάλους.
Βέβαια ο νυν αναπληρωτής (και επί της καθάρσεως) υπουργός, όταν ήταν εν ενεργεία εισαγγελέας, είχε καταστήσει τον όρο «κάθαρση» συνώνυμο του ανεκδότου. Οι περισσότερες από τις υποθέσεις που είχε χειριστεί είχαν καταλήξει στο αρχείο (εδώ). Σήμερα φιλοδοξεί να γίνει… αρχάγγελος της κάθαρσης από την υπουργική του θέση.
Ολη η κυβέρνηση, του Πρωθυπουργού προεξάρχοντος, θέλουν να καταστήσουν αυτό το θέμα κυρίαρχο όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές. Με αυτό, δηλαδή με τη σκανδαλολογία, θέλουν να πάνε στις εκλογές. Εννοείται με τη σκανδαλολογία των άλλων, διότι τη δική τους φροντίζουν να την σβήνουν, όπως έγινε με την υπόθεση των βλημάτων στη Σαουδική Αραβία και τον μεσάζοντα του Καμμένου (εδώ).
Και γιατί χρειάζονται τη σκανδαλολογία; Διότι το αριστερό success story δεν είναι αρκετό. Οσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν γίνουν (η αριστερή «Αυγή» έφτασε στο σημείο να εκστασιάζεται με την Deutsche Bank!), δεν θα τσιμπήσουν πολλοί. Διότι η «έξοδος από τα Μνημόνια», το νέο ιερό αφήγημα, δεν μπορεί να αναπληρώσει την ανεργία, την «εργασία» για 200 ευρώ, τη φοροκαταιγίδα, τις μειώσεις των συντάξεων.
Χρειάζεται κάτι ακόμα. Είναι η «κάθαρση» που προαναγγέλλει ο Παπαγγελόπουλος. Και, για να είναι «εντυπωσιακή» (έτσι τη θέλει ο ίδιος), δεν πρέπει να βρεθεί κάποιος δικαστής να πει «δεν υπάρχουν στοιχεία, δεν παραπέμπω, δεν καταδικάζω». Και για να μη συμβεί αυτό, ο Κοντονής και οι λοιποί του σιναφιού πρέπει να «προειδοποιήσουν» με «πόθεν έσχες» και τα παρόμοια.
Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται στο θέμα αυτό. Μόνο που οι σκανδαλοθήρες της κυβέρνησης πρέπει να έχουν κατά νου ότι καμία φορά αυτά γίνονται μπούμερανγκ. Και όσοι είναι και θεοσεβούμενοι ας προσέξουν αυτήν την περικοπή της Γραφής: «Οστις σκάπτει λάκκον θέλει πέσει είναι αυτόν…». Σε απλά ελληνικά, ας προσέξουν μήπως πέσουν οι ίδιοι στο λάκκο που ετοιμάζουν για τους άλλους.
protagon.gr