Η συζήτηση γίνεται για μια ακόμη φορά επί της επικοινωνίας.

Καραϊβική, ιδιωτικό τζετ, Λιβανέζος (ύποπτος) επιχειρηματίας και άλλα τέτοια. Λες και ο Νίκος Παππάς είναι ο πρώτος – ή ο τελευταίος – προεδρικός παρακείμενος που εν όψει ή κατά την διάρκεια της εξουσίας επωφελείται των σχετικών… προνομίων. Ούτε και αποτελεί πρωτοτυπία της «πρώτη φορά» αριστεράς. Τα κόμματα της παραδοσιακής αριστεράς έχουν απολέσει το off-shore πλεονέκτημα από πολύ παλιά, στο όνομα της εμπορικής διεθνιστικής αλληλεγγύης που ερχόταν να καλύψει το «νόμιμο άρα ηθικό» αξίωμα των κυβερνητών της μεταπολίτευσης.

Συζήτηση επί της ουσίας δεν γίνεται, για μια ακόμα φορά, από τα λαλίστατα κατά τα άλλα κόμματα που ψηφίζουν ομόφωνα τις εξεταστικές τη μία μετά την άλλη με μοναδικό στόχο την (αναδρομική) εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων και όχι βέβαια την θεσμική εξάλειψη του μακροβιότερου φαινομένου της πολιτικής μας ζωής. Πράγματα σχετικά εύκολα όταν συνοδεύονται με την απούσα μέχρι στιγμής πολιτική βούληση.

Πλήρης διαφάνεια και διαρκής έλεγχος των οικονομικών των κομμάτων και των πολιτικών από ανεξάρτητη αρχή. Δεν μπορεί να είσαι κοινοβουλευτικό κόμμα αν δεν δέχεσαι έλεγχο στα οικονομικά σου και δεν μπορείς να έχεις άλλα έσοδα από τις συνδρομές και δωρεές – με συγκεκριμένο όριο – των μελών και φίλων σου καθώς και την κρατική επιχορήγηση. Και δεν μπορεί να είσαι εν ενεργεία πολιτικός και να πλουτίζεις κατά την διάρκεια που εξασκείς το λειτούργημά σου.