Ο υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος είναι καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εκλέγεται στην Α’ Πειραιά. Αποτελεί σύμπτωση ίσως το γεγονός ότι από την κινητικότητα των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ εξαιρέθηκαν τόσο το Πάντειο όσο και το Πανεπιστήμιο Πειραιά.

Ο πρύτανης Αθηνών κ. Θ. Πελεγρίνης έχει συζητήσει με το ΣΥΡΙΖΑ το ενδεχόμενο να συμπεριληφθεί σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος. Προφανώς σε σύμπτωση πρέπει να αποδωθεί το γεγονός ότι ο πρύτανης των κλειστών Πανεπιστημίων αφήνει τη φοιτητική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ να τον υποκαθιστά στο λειτούργημά του, εφαρμόζοντας την πολιτική του κόμματος για γενική αναστάτωση με στόχο την ανατροπή της “μνημονιακής κυβέρνησης”.

Πολλοί καθηγητές στα Πανεπιστήμια έχουν διορίσει θυγατέρες και λοιπούς συγγενείς ως διοικητικούς συνεργάτες τους. Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των συνωνυμιών. Η ένοχη και απαθής έως φοβική στάση των καθηγητών στα φαινόμενα καταλήψεων από τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων τους μάλλον σε σύμπτωση επίσης θα οφείλεται.

Εκείνο που σίγουρα δεν οφείλεται σε σύμπτωση είναι ότι οι φοιτητές χάνουν ακόμα ένα εξάμηνο από τις σπουδές και τη ζωή τους. Γιατί ζουν απλά σε μια κοινωνία φαύλων πολιτικών, ανίκανων και ιδιοτελών δασκάλων (που δυστυχώς δίνουν το τόνο στο πανεπιστημιακό σύστημα έναντι των έντιμων συναδέλφων τους) και ανερμάτιστων μπαχαλάκηδων – που, άλλωστε, λίγο ενδιαφέρον έχουν για τις σπουδές και την πρόοδό τους.

Το γεγονός ότι οι πρωτοετείς δεν έχουν περάσει ακόμα το κατώφλι των σχολών τους και ότι η πλειοψηφία των φοιτητών θέλουν να δώσουν εξετάσεις -έχουν σοβαρούς λόγους να δώσουν εξετάσεις – αλλά εμποδίζονται από τις οργανωμένες δυναμικές αριστερίστικες μειοψηφίες των Πανεπιστημίων σε συμμαχία με τους… διοικητικούς υπαλλήλους, είναι μια δευτερεύουσα παράμετρος στις πολιτικάντικες διαπραγματεύσεις Αρβανιτόπουλου- πρυτάνεων. Αυτές αφορούν κυρίως στην τακτοποίηση των ισορροπιών τους και την επιβίωσή τους, ως παράγοντες εξελίξεων, σε ένα άθλιο σύστημα συνδιαλλαγής και μικροσυμφερόντων.