Τα τελευταία 24ωρα παρακολουθούμε «μεταγραφές» βουλευτών που δεν πείθουν ότι παίρνουν τις αποφάσεις τους με πολιτικούς/ιδεολογικούς όρους, αλλά, αντίθετα, δημιουργούν την εντύπωση ότι επιλέγουν με ιδιοτελή κίνητρα και βασικά με το άγχος της επανεκλογής. Το πλέον αρνητικό παράδειγμα είναι αυτό της Α. Γκερέκου, που ανακοίνωσε με βαρύγδουπη δήλωση την υποψηφιότητά της με το ΠΑΣΟΚ στην Κέρκυρα για να διαψεύσει τον εαυτό της δυο 24ωρα μετά, ανακοινώνοντας την μετακίνησή της στην ΝΔ, χωρίς μάλιστα να αναπτύξει κάποια πολιτική επιχειρηματολογία.
Σε μια συγκυρία βαθιάς κρίσης του κοινοβουλευτισμού και ελλείμματος εμπιστοσύνης στις σχέσεις πολιτών και πολιτικού συστήματος είναι κρίσιμο να αποφεύγεται και η διολίσθηση στη γελοιότητα (για παράδειγμα μια ξέφρενη πορεία από τους ΑΝΕΛ προς τον ΣΥΡΙΖΑ και από εκεί -παρά λίγο- στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ) αλλά και η επίδειξη τυχοδιωκτισμού και κυνισμού.
Τα αλισβερίσια και τα νταραβέρια, η καμαρίλα και τα παρασκηνιακά «ντιλάκια», ενισχύουν τον αντικομματισμό και τραυματίζουν ακόμη βαθύτερα μια δημοκρατία που στα χρόνια της κρίσης υπέστη πολλά.