Τελικά παρ’ ημίν εγεννήθη «Νέα Αριστερά». Το νέο κόμμα, προς τιμή του, σε μια εποχή που επικρατούν οι σειρήνες της κατάργησης της διάκρισης Αριστερά- Δεξιά, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερό.
Υπάρχει κοινό γι’ αυτό το κόμμα πέραν του αριστερών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ; Αναυτό το κόμμα επιδιώξει να γίνει «η Αριστερά της καρδιάς μας», το κόμμα συνέχειας του τέλειου «μεγάλου ηγέτη»Τσίπρα,το κόμμα μόνο της «ριζοσπαστικής Αριστεράς»,να διεκδικεί τη χαμένη ταυτότητα της «Καλής Αριστεράς», να συνεχίζει με κοινοτοπίες περί «νεοφιλελευθερισμού» και «κακής Δεξιάς», περί αριστερών ηθικών πλεονεκτημάτων, να διεκδικεί την «επιστροφή στις ρίζες», το κοινό του θα είναι συρρικνωμένο και το μέλλον του σύντομο.
Μάλλον δεν θα έχει καθόλου μέλλον. Αυτό χρειάζεται ν’ απευθυνθεί και προς όλους όσοι αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί ή και σοσιαλδημοκράτες; Αυτοί από την πλευρά τους ας αφήσουν τη μεμψιμοιρία κι ας περιμένουν να δουν αν η «Νέα Αριστερά» τους κλείσει το μάτι. Δεν αναφέρομαι εδώ στις μέχρι σήμερα αναφορές περί «αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας». Ακούστηκε κι αυτό. Η σοσιαλδημοκρατία είναι Αριστερά, έτσι κι αλλιώς. Μόνο που σ’ αυτήν υπάρχουν αριστερές, κεντρώες και δεξιότερες τάσεις που όλες όμως στρέφονται στα κέντρα των κοινωνιών.
Αν η Νέα Αριστερά γίνει το κόμμα της συνάντησης της ριζοσπαστικής και Ανανεωτικής Αριστεράς με τα πράσινα αιτήματα και τη σοσιαλδημοκρατία, αυτό δηλαδή που γίνεται σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο από τις αρχές του 21ου αιώνα, τότε ίσως ν’ αποτελέσει το καταφύγιο όλων των άστεγων σοσιαλδημοκρατών των τελευταίων ετών. Ακόμη και αυτών που βρίσκονται στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ με μισή καρδιά, μια που αυτό μόνο αναμηρυκάζει σοσιαλδημοκρατικά συνθήματα και παραδείγματα από την υπόλοιπη Ευρώπη, χωρίς να παράγει τίποτα σοσιαλδημοκρατικό δικό του. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ του κ. Ανδρουλάκη φαίνεται ν’ αδιαφορεί για τις ιδέες. Υπάρχει κίνδυνος να μετατραπεί σ’ ένα καθαρά διαχειριστικό κόμμα που δεν θα εμπνέει παρά μόνο τους παλαιούς ηρωικούς ψηφοφόρους του που δεν το εγκατέλειψαν ποτέ και αυτούς που «συρίζισαν» για την εξουσία και τώρα «ξαναπασοκίζουν» πάλι λόγω εξουσίας.
Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για το νέο κόμμα. Να μιλήσει τόσο με τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, τα οποία δεν μπορούν χωρίς κρατική βοήθεια να παρακολουθήσουν τους ρυθμούς της αγοράς, όσο και μετα νέα δυναμικά στρώματα του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αλλά πρωτίστως να επιδιώξει να εκπροσωπήσει τη συμμαχία του κόσμου της εργασίας με τον κόσμο των ιδεών και της διανόησης, γιατί έτσι μόνο κτίζεται η ηγεμονία ενός κόμματος, μιας παράταξης. Αυτό σημαίνει πως αυτό το κόμμα καλείται ναυποστηρίζει την τιθάσευση και τον έλεγχο του μεγάλου πλούτου, κυρίως του τραπεζικού και χρηματιστηριακού,χωρίς όμως να αγνοεί την αγορά. Τότε αυτό το κόμμα – υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις- θα έχει μεγάλες πιθανότητες ν’ αποτελέσει το νέο σπίτι όλων των απογοητευμένων αριστερών της Ανανεωτικής Αριστεράςκαι των σοσιαλδημοκρατών από το 2015μέχρι σήμερα. Γι’ αυτή την εξέλιξη υπάρχουν ευήκοα ώτα και πρόθυμες ψήφοι.
Πηγή: www.tanea.gr