Στο πρόσφατο συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΔΗ.ΣΥ.) συζητήθηκε το «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑ». Ένα πρόγραμμα που δεν έχει στόχο απλώς να περιγράψει ένα όραμα για το μέλλον. Ούτε φυσικά να εισάγει κυβερνητικό πρόγραμμα αποσπασματικών μέτρων, με την ταμπέλα του «προοδευτισμού», χωρίς συνοχή και αποτέλεσμα. Στόχος του είναι, η χώρα να υπερβεί την κρίση, και όχι απλώς να την παρακάμψει.

Βασικό χαρακτηριστικό του «Προγράμματος ΕΛΛΑΔΑ» είναι η ανάδειξη ενός συνόλου οργανικά συνδεδεμένων πολιτικών, στόχων και συγκεκριμένων βημάτων. Ώστε η χώρα να υπερβεί το υπάρχον πλαίσιο μακροχρόνιας ύφεσης και διαρκούς λιτότητας, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η δημοσιονομική σταθερότητα. Αλλά και να αποτραπεί η ανακύκλωση των πολιτικών, που μας οδήγησαν στην κρίση. Έτσι, το πρόγραμμα απευθύνεται σε όλες τις παραγωγικές, δημιουργικές και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της χώρας και στον κόσμο της εργασίας. Με σκοπό την οικοδόμηση μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης, που θα αγκαλιάζει όλη την κοινωνία, και όχι μόνο κάποιες «αντιπροσωπευτικές ελίτ».

Έμβλημα αυτής της νέας σχέσης είναι το τρίπτυχο: Εμπιστοσύνη – Συνέπεια – Καινοτομία. Πρώτιστο μέλημα της συμμαχίας που ευαγγελίζεται η ΔΗ.ΣΥ. είναι ένας νέος σχεδιασμός ανάπτυξης, εθνικός και περιφερειακός. Στο εθνικό επίπεδο, αξιοποιώντας πηγές παραγωγής νέου πλούτου και διαμορφώνοντας τις προϋποθέσεις θεσμικές, νομικές, νομοθετικές, οικονομικές, χωροταξικές, συνταγματικές, που ανατρέπουν τα αξεπέραστα μέχρι σήμερα εμπόδια. Στο περιφερειακό επίπεδο, προσδιορίζοντας, με βάση την ταυτότητα και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της κάθε Περιφέρειας, τους αναπτυξιακούς πόλους, γύρω από τους οποίους θα αρθρωθεί ο ολοκληρωμένος παραγωγικός ιστός.

Ουσιαστικά, όλα τα παραπάνω, συνθέτουν τον κεντρικό στόχο: Την εκ βάθρων «αλλαγή» της Ελλάδας! Αλλαγή μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αυτές θα στοχεύουν στην αύξηση της παραγωγικότητας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στη στοχευμένη αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, με πυρήνα την καινοτομία προς νέα προϊόντα και υπηρεσίες με υψηλή προστιθέμενη αξία, στη χωρίς χρονοτριβή υιοθέτηση βέλτιστων και καινοτόμων πρακτικών. Και φυσικά στην αύξηση της εσωτερικής αποταμίευσης σε συνδυασμό με την αύξηση των επενδύσεων.

Αυτή η αλλαγή της χώρας είναι η κύρια ευθύνη της ΔΗ.ΣΥ. και κάθε προοδευτικού και δημοκράτη Έλληνα πατριώτη! Η στράτευση σε ένα τέτοιο προοδευτικό, μεταρρυθμιστικό και δίκαιο σχέδιο, ή όχι, είναι το μόνο δίλημμα που τίθεται! Σε αυτό πρέπει να απαντήσουν ΣΥΡΙΖΑ & ΝΔ, αντί να θέτουν δικά τους ψευδεπίγραφα –κατά βάση κενά περιεχομένου– συνθηματολογικά & δογματικά διλήμματα.

Σε αυτό, το νέο πλαίσιο, πρέπει να διεξαχθεί και η συζήτηση για τον μεγάλο ασθενή… Δηλαδή το ελληνικό δημόσιο. Την μεγάλη πρόκληση… Δηλαδή, την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Και την μεγάλη ανάγκη… Δηλαδή, το σύγχρονο και αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος. Μια συζήτηση στην οποία …πρέπει να είμαστε ειλικρινής! Η νέα συμμαχία – το νέο κοινωνικό συμβόλαιο – πρέπει να βασιστεί σε ορισμένες αλήθειες:

1. Η δημόσια διοίκηση δεν υφίσταται για να υπηρετεί τον δημόσιο υπάλληλο –συνδικαλιστή ή «πελάτη» της εκάστοτε Κυβέρνησης ή τις «συνεργαζόμενες» ελίτ– αλλά τον λαό! Δηλαδή, η κρατική λειτουργία και ο δημόσιος υπάλληλος να καταστεί «υπηρέτης» της χώρας, των θεσμών, των νόμων και της κοινωνίας. Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Δ.Υ. οφείλει να προσαρμόζει την επαγγελματική του ζωή στις παραγωγικές, κοινωνικές και λειτουργικές ανάγκες της κοινωνίας, που τον αμείβει. Στην βάση πάντα της νομιμότητας, της αξιοκρατίας και του εγκεκριμένου, από τον λαό και την Βουλή, πολιτικού σχεδίου της εκάστοτε Κυβέρνησης. Ο ρόλος των Δ.Υ. δεν είναι να δρουν πολιτικά και να συνδιοικούν, ιδεολογικά ή προγραμματικά, τον φορέα στον οποίο υπηρετούν. Αλλά να αξιοποιούν τις γνώσεις, το ταλέντο και τις δυνατότητες τους, εκεί που κάθε φορά -ορθολογικά & παραγωγικά- απαιτείται.
2. Στο επίκεντρο του νέου παραγωγικού μοντέλου, πρέπει να βρεθεί η ανάδειξη της τοπικότητας και η εξωστρέφεια. Η στροφή στην παραγωγική ανασυγκρότηση ξεκινά με τον προσδιορισμό των διαθέσιμων πηγών παραγωγής νέου πλούτου. Σε κάθε Περιφέρεια πρέπει να διαμορφωθεί ένα παραγωγικό σύμπλεγμα, που θα συνδέει τον πρωτογενή τομέα και τη μεταποίηση με τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, ιδιαίτερα τον τουρισμό και τον πολιτισμό. Αυτό πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε, να προσελκύει κεφάλαια, αλλά και να απευθύνεται σε αγορές από ολόκληρο τον κόσμο. Οι άμεσες ξένες και εγχώριες επενδύσεις, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, η στήριξη των εξαγωγών, η μεγέθυνση των επιχειρήσεων μέσω συνεταιριστικών κοινοπρακτικών φορέων, καθώς και νέων μορφών συνεργασιών και δικτυώσεων (clustering, κοινωνική οικονομία) αλλά και συγχωνεύσεων, & η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας είναι βασικές επιλογές. Η ανάδειξη αυτών των πλεονεκτημάτων δεν θα γίνει μόνο από την πολιτική εξουσία ή το κεντρικό κράτος. Αλλά κυρίως μέσα από τοπικές πρωτοβουλίες και συνέργειες, για τις οποίες το κράτος οφείλει να θεσπίσει συγκεκριμένους διαφανείς-λιτούς κανόνες και κίνητρα, αλλά και αντικίνητρα για αποφυγή κακών πρακτικών.
3. Οι διάφορες δημόσιες λειτουργίες, η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, η λειτουργία του κοινωνικού κράτους και η διασφάλιση ίσων ευκαιριών, δεν σημαίνει, αναγκαστικά, μια κρατική, πολλές φορές ‘μονοπωλιακή’ δομή, που λειτουργεί αποκλειστικά με δημόσιους υπαλλήλους. Αλλά συνέργεια/συναγωνισμό διάφορων δομών και σχημάτων, κρατικών, δημόσιων, ιδιωτικών, κοινωνικών, μικτών, κ.α. Φορέων, δηλαδή, που δομούνται με τέτοιο τρόπο ώστε, να έχουν, τα βέλτιστα, μετρήσιμα και ανταποδοτικά οφέλη, σε σχέση με τις προκλήσεις κάθε εποχής, τις ανάγκες της κοινωνίας, και το οικονομικό κόστος τους.

Ο γόνιμος διάλογος, που διεξάγεται, το τελευταίο διάστημα εντός της ΔΗ.ΣΥ. έχει ήδη οδηγήσει σε παραγωγικά αποτελέσματα. Σ’ αυτή την προσπάθεια, οι φορείς και τα πρόσωπα, που επηρεάζουν τον ευρύτερο δημοκρατικό & προοδευτικό σοσιαλδημοκρατικό χώρο, οφείλουν να έχουν στο μυαλό τους τις τέσσερις λέξεις, που έχουν σημαδέψει ιστορικά την ευρύτερη παράταξη! Αγώνας, Αλλαγή, Εκσυγχρονισμός και Μεταρρύθμιση!

Λέξεις, που εξέφρασαν βιωματικά, προγραμματικά (ή επικοινωνιακά), σε διαφορετικές εποχές, το αξιακό πλαίσιο: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Η παράταξη, με την μορφή που θα λάβει τους προσεχείς μήνες, οφείλει να δώσει, σε όλες αυτές τις έννοιες, ένα νέο απτό περιεχόμενο. Περιεχόμενο, που θα ανταποκρίνονται στις παγκόσμιες προκλήσεις του 21^ου αιώνα, αλλά και στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες.