Δεν ήταν ανάγκη να δοθεί στη δημοσιότητα το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ για να αντιληφθούμε πως η κατηγορία περί συγκάλυψης ήταν ένα συνειδητό ψέμα που ξεκίνησε ο πωλητής των επιστολών του Ιησού Χριστού και στη συνέχεια ακολούθησε το σύνολο της αντιπολίτευσης.
Στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, ο οποίος, να θυμίσουμε, δημιουργήθηκε μετά τα Τέμπη, αναφέρεται πως για τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα δεν υπήρχε Πρωτόκολλο διαχείρισης, περιγράφεται το αλαλούμ που επικράτησε επί τόπου, υποστηρίζεται πως εξαιτίας αυτού χάθηκαν στοιχεία αλλά πως δεν υπήρχε κεντρική κυβερνητική παρέμβαση/καθοδήγηση για τις σχετικές ενέργειες, άρα δεν υπήρξε και συγκάλυψη.
Βέβαια, η συγκάλυψη είναι δίδυμο αδελφάκι της κατηγορίας περί μπαζώματος. Για τον πωλητή κηραλοιφών και τους συμμάχους του σύμπασας της αντιπολίτευσης, το λεγόμενο μπάζωμα έγινε για να αποκρυβούν στοιχεία που την ενοχοποιούν. Κυρίως να μη βρεθεί το εύφλεκτο υλικό, το οποίο καταγγέλλεται εξ αρχής πως υπήρχε και αναζητήθηκε με... ιδιαίτερη φαντασία αλλά δε βρέθηκε ενώ από το περιβόητο ξυλόλιο περάσαμε, τελευταία, στην αιθυλική αλκοόλη!! Συγκάλυψη και μπάζωμα, λοιπόν, είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Είναι, μάλιστα, ενδιαφέρον πως όσον αφορά το λεγόμενο μπάζωμα, παρά τις επισημάνσεις του πορίσματος για την απώλεια στοιχείων εξαιτίας του επιχειρησιακού αλαλούμ, ο Πρόεδρος του Σιδηροδρομικού Τομέα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ κ. Παπαδημητρίου τόνισε πρόσφατα σε συνέντευξή του ότι σε περιπτώσεις όπως το δυστύχημα των Τεμπών «το πρώτο σου μέλημα είναι να σώσεις ό,τι σώζεται, όχι να σώσεις τα πειστήρια. Nα σώσεις ανθρώπους. Άρα, τα διαλύεις όλα αν είναι να σώσεις έστω και έναν άνθρωπο, και σε αυτό δεν υπάρχει κανείς που να αντιλέγει».
Οφείλω να ομολογήσω πως από την πρώτη στιγμή ήμουν έκπληκτος με τις κατηγορίες πως με τις ενέργειες στον τόπο του τραγικού δυστυχήματος ήταν δυνατό να εξαφανισθούν στοιχεία τα οποία θα αποδείκνυαν την υποτιθέμενη παρουσία κάποιου (παράνομου) εύφλεκτου υλικού στην εμπορική αμαξοστοιχία που προκάλεσαν τη φωτιά και την πυρόσφαιρα έπειτα από τη σύγκρουση.
Είναι δυνατό να υποστηρίζεται κάτι τέτοιο τη σημερινή εποχή με τις δυνατότητες που δίνει η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος και εξέλιξη;
Όταν μπορούν να βρεθούν στοιχεία για αντικείμενα και ευρήματα πριν από δεκάδες ή εκατοντάδες ή χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια είναι δυνατό μόνο ο τόπος του δυστυχήματος των Τεμπών να είναι terra incognita για τις εκ των υστέρων έρευνες;
Για παράδειγμα, ένα από τα πιο διάσημα ανθρωποειδή απολιθώματα που έχουν βρεθεί είναι η Λούσι. Βρέθηκε στην Αιθιοπία το 1974. Είναι το παλαιότερο, καθώς υπολογίσθηκε πως έζησε περίπου 3,2 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιώντας ποικίλες μεθόδους κατέληξαν σε ασφαλή συμπεράσματα για το φύλο, την ηλικία, το βάρος, τον εγκέφαλο, τον τρόπο κίνησής του.
Αν, λοιπόν, υπάρχουν επιστημονικές μέθοδοι που μπορούν να ερευνήσουν ευρήματα εκατομμυρίων ετών, αδυνατώ να αντιληφθώ πως ήταν δυνατό να καταστραφούν στοιχεία στο πεδίο του δυστυχήματος των Τεμπών, λόγω των εργασιών που έγιναν είτε στην προσπάθεια ανεύρεσης επιζώντων είτε αποκατάστασης της σιδηροδρομικής γραμμής.
Μην τρελαθούμε τελείως με αυτά που ακούμε.
Από ανάρτηση στο Facebook