Χωρίς περιστροφές, μιζέριες και γκρίνιες.
Κυβέρνηση και δικαιοσύνη κινήθηκαν γρήγορα και αποτελεσματικά, πετυχαίνοντας να εξαρθρώσουν μια εγκληματική νεοναζιστική οργάνωση που κατάφερε να εξασφαλίσει την ανοχή και τη στήριξη ενός κομματιού της κοινωνίας και να… παρεισφρύσει ακόμα και στην ελληνική Βουλή!
Δεν είναι τυχαίο, ούτε και πρέπει να ξεχνάμε, ότι η επιτυχία αυτή σημειώθηκε από μια κυβέρνηση συνεργασίας, γεγονός που δεν μειώνει ούτε το ρόλο του πρωθυπουργού και των αρμόδιων υπουργών, αλλά ούτε και την αποφασιστική στάση που κράτησαν στο θέμα αυτό εξ αρχής, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΔΗΜΑΡ κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην κυβέρνηση αλλά και μετά την αποχώρησή της από αυτήν.
Η επιδοκιμασία, η ανακούφιση στην ουσία, με την οποία δέχθηκε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τις καταιγιστικές εξελίξεις έθεσαν, μετά από καιρό, στη σωστή τους βάση την διαχωριστική γραμμή, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των θεσμών της, στην αναμέτρησή τους με τη φασιστική θηριωδία.
Και η γραμμή αυτή ξεπερνάει, προς στιγμήν, τόσο τις υπαρκτές διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα στη δεξιά και την αριστερα, ανάμεσα στις προοδευτικές και συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, όσο και τις γραμμές… εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα καταρρίφτηκαν, τόσο η θεωρία της εξομοίωσης των δύο άκρων, όσο και η θεωρία του διαχωρισμού σε μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις, θεωρίες που – και οι δύο – συνέβαλαν αντικειμενικά στην ανοχή, τη συγκάληψη και τον συμψηφισμό της εγκληματικής δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας.
Γιατί, βέβαια, άλλο πράγμα η καταδίκη – και η τιμωρία – της βίας, απ? όπου κι αν προέρχεται και άλλο πράγμα η εξομοίωση – απενοχοποίηση της φασιστικής «ιδεολογίας» που από τη φύση της γεννά τη βία.
Το ίδιο και η θεωρία που θέλει τον φασισμό σαν… φυσιολογική εξέλιξη της φτώχειας. Εκατομμύρια άνθρωποι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν στον αγώνα κατά της φτώχειας και της αδικίας, για τα ιδανικά τους, χωρίς να γίνουν φασίστες…
Τον φασισμό τον έθρεψε ο αχαλίνωτος μεταπολιτευτικός λαϊκισμός που οδήγησε στο διεφθαρμένο πελατειακό κράτος και σε φαινόμενα όπως η όσμωση της πάνω και της κάτω πλατείας…
Οι σοβαρές εξελίξεις των τελευταίων ημερών και τα αισθήματα ανακούφισης που τις ακολούθησαν, κινδυνεύουν να μείνουν, ωστόσο, χωρίς συνέχεια αν δεν κοιταχτούμε κατάματα στον καθρέφτη μας κι αν δεν ξεριζώσουμε τις αιτίες που μας οδήγησαν ως εδώ.
Αν δεν το πράξουμε – και μάλιστα με μεγάλη αποφασιστικότητα – μια άλλη χρυσαυγήτικη… μαύρη νύχτα θα ξεπηδήσει σύντομα.
Απ? αυτή τη σκοπιά, μόνο σιγουριά και ασφάλεια δεν μπορεί να μας εμπνεύσει η δήλωση του πρωθυπουργού ότι «σε μια δημοκρατία διώκονται οι πράξεις και όχι το φρόνημα». Στην ουσία, η δήλωση αυτή αντιφάσκει ακόμα και με τις δηλώσεις που έκανε φτάνοντας στη Νέα Υόρκη, ότι «δεν έχεις το δικαίωμα να μισείς τον άλλο, να πιστεύεις στη βία, να είσαι ρατσιστής…».
Για ποιό πολιτικό «φρόνημα» μιλάμε κ. Σαμαρά; μιλάμε για το «φρόνημα» του ρατσισμού, του νεοναζισμού και του φασισμού, για το φρόνημα του μίσους!
Μα αυτό το φρόνημα είναι σύμφυτο με τη βία και το έγκλημα και όσο θα του… επιτρέπεται να κυκλοφορεί ελεύθερο, βία και έγκλημα θα γεννάει καθημερινά.
Ας βγάλετε επιτέλους τα αναγκαία συμπεράσματα από αυτή την επιτυχία, για να πάμε στο βάθος και να ξεριζώσουμε το κακό.
Για να γυρίσουμε πανηγυρικά, όλοι μαζί, τη νεά σελίδα της σύγχρονης Ελλάδας, ψηφίζοντας στη Βουλή, με 282 ψήφους, ένα ισχυρό αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που θα θέτει εκτός των δημοκρατικών ορίων της πολιτείας μας το «φρόνημα» και την «ιδεολογία» του φασισμού!
Κι από την επομένη, ας κονταροχτυπηθούμε ξανά -με τις ιδεολογικές και τις πολιτικές απόψεις μας – στο δημοκρατικό στίβο για το μέλλον αυτού του τόπου.