Φαινομενικά το αδιέξοδο της καταλανικής κρίσης αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα της κάλπης. Κοινοβουλευτική πλειοψηφία των αποσχιστικών κομμάτων, κοινωνική πλειοψηφία των κομμάτων που στηρίζουν την αυτονομία εντός της Ισπανίας. Οι φανατικοί των δύο πλευρών μπορούν να πανηγυρίζουν για τις νίκες τους, τα μηνύματα της εκλογικής αναμέτρησης δεν αφήνουν ωστόσο τέτοια περιθώρια στους Καταλανούς που αγωνιούν και προβληματίζονται για το μέλλον της χώρας τους.

Η ήττα των πολιτικών που έχουν την κύρια ευθύνη για τις προκλήσεις που οδήγησαν την κρίση σε όξυνση και σε ακραίες καταστάσεις είναι καθαρή. Τόσο ο Κάρλος Πουτζδεμόντ που προχώρησε στην απερίσκεπτη «ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καταλονίας», όσο και ο Μαριάνο Ραχόι που θέλησε να καταστείλει με τη βία και τις διώξεις το αποσχιστικό κίνημα, είδαν τις δυνάμεις τους να μειώνονται ή και να εξαϋλώνονται.

Η ανοδική πορεία και η πρωτιά των Ciutadanos δείχνουν ότι η αποφασιστική στήριξη της ενότητας της Ισπανίας βρίσκει ανταπόκριση όταν θεμελιώνει με επιχειρήματα, μέσω του πολιτικού διαλόγου, την πεποίθηση ότι η απόσχιση της Καταλονίας από την Ισπανία – ουσιαστικά και από την Ευρώπη – δεν εξασφαλίζει σε καμιά περίπτωση την ευημερία και τα πλεονεκτήματα της αυτόνομης ισπανικής Καταλονίας.