Η κοινή συνέντευξη σήμερα του Σταύρου Θεοδωράκη με τον Σπύρο Λυκούδη, επιβεβαίωσε τη συνάντηση και τη συμπόρευση των δύο χώρων στις επερχόμενες εκλογές. Πολλοί όμως αναρωτήθηκαν γιατί έγινε αυτή η επιλογή ; Ποια στοιχεία βάρυναν για μια τέτοια συνεργασία ; Είναι μια συνεργασία με κάποια προοπτική ή απλά εξυπηρετεί την εκλογή κάποιων ΜΕΤΑρρυθμιστών ; Γιατί δεν έγινε η συνεργασία αυτή με την Ελιά-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΠΑΡ ; Τι ακριβώς είναι αυτή η συνεργασία;

Ποιο ήταν το βασικό στοιχείο μιας τέτοιας συνάντησης ;

Η συνεργασία ήταν μια αναγκαία επιλογή και για τους δύο χώρους. Το ΠΟΤΑΜΙ διαθέτει την φρεσκάδα, το νεωτερισμό. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές διαθέτουν την πολιτική εμπειρία, την πολιτική βαρύτητα και ένα βαρύ φορτίο της ανανεωτικής και μεταρρυθμιστικής αριστεράς, που έρχεται από πολύ παλιά. Τα δύο ρεύματα λειτουργούν συμπληρωματικά και πολλαπλασιαστικά.

Γιατί τέτοια βιασύνη, δεν μπορούσε να γίνει αργότερα ;

Το ΠΟΤΑΜΙ είχε συγκροτηθεί, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές ήταν σε μια διαδικασία πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησης. Ο πολιτικός χρόνος όμως αυτή την περίοδο ήταν πολύ συμπυκνωμένος. Έπρεπε να παρθούν αποφάσεις άμεσα. Η χώρα βαδίζει σε εθνικές εκλογές. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές μπορούσαν εύκολα να πουν, εντάξει δεν προλαβαίνουμε να συγκροτηθούμε, θα δούμε τα αποτελέσματα από το καναπέ του σπιτιού μας. Όμως σε μια τέτοια δύσκολη φάση, όπου θα κριθούν κρίσιμα θέματα για την πορεία της χώρας, δεν μπορούσαν να λείπουν. Οι σημερινές διαδικασίες καθορίζουν το μέλλον. Εάν οι ΜΕΤΑρρυθμιστές επέλεγαν τη θέση του θεατή των εξελίξεων, δεν θα ήταν μέσα στις αυριανές εξελίξεις. Δεν θα είχαν κανένα ρόλο. Δεν θα επηρέαζαν καμιά εξέλιξη. Ε, θα επιβεβαίωναν κάποιους που έλεγαν ότι δεν είχε κανένα νόημα η συγκρότησή τους. Εφόσον λοιπόν έχουν να πουν πράγματα στην ελληνική κοινωνία, επιβαλλόταν να δρουν ένα τρόπο να είναι παρόντες στις πολιτικές εξελίξεις. Και αύριο. Και αυτός ο τρόπος είναι η συμπόρευση με το ΠΟΤΑΜΙ. Και ασφαλώς μέσα από αυτή τη συνεργασία θα διασφαλιστεί και η εκλογή κάποιων στελεχών των ΜΕΤΑρρυθμιστών. Δεν βλέπω γιατί να είναι κακό αυτό. Ίσως κάποιους που δεν είδαν με καλό μάτι τους ΜΕΤΑρρυθμιστές από την πρώτη στιγμή, το γεγονός αυτό να τους εκνευρίζει λίγο. Θα τους περάσει.

Είναι η καλύτερη επιλογή το ΠΟΤΑΜΙ για τους ΜΕΤΑρρυμιστές;

Το θέμα δεν είναι αν είναι η καλύτερη επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Πρώτα πρέπει να απαντήσουμε εάν είναι καλή επιλογή για τον τόπο. Και αν συμφωνούμε ότι το ΠΟΤΑΜΙ και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι χρήσιμες δυνάμεις για τον τόπο, τότε ΝΑΙ, είναι καλή επιλογή για τον τόπο η συνάντηση αυτή. Αλλά και για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές είναι μια καλή επιλογή. Εάν συμφωνούμε ότι έπρεπε να είναι παρόντες οι ΜΕΤΑρρυθμιστές στις πολιτικές εξελίξεις, ποιες επιλογές υπήρχαν, για τις επερχόμενες εκλογές. Η πρώτη επιλογή ήταν να συγκροτήσει ψηφοδέλτια και να κατέβουν στις εκλογές, επιδιώκοντας όσο γίνεται ευρύτερα ψηφοδέλτια. Η ψυχρή λογική όμως λέει ότι ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν πολύ δύσκολο. Μάλλον αδύνατο. Και δεν είναι μόνο τα οικονομικά μέσα τα οποία είναι ανύπαρκτα. Αναφερόμαστε και σε μια σειρά άλλα θέματα, όπως ψηφοδέλτια σε όλη την επικράτεια (αν θέλεις να είσαι σοβαρός και όχι με ένα υποψήφιο σε κάθε εκλογική περιφέρεια), πολιτική παρουσία και άλλα προβλήματα που αφορούν και συνδέονται με μια εκλογική εκστρατεία, τα οποία δεν μπορούσαν να αντιμετωπισθούν στον διαθέσιμο χρόνο. Η δεύτερη επιλογή, ήταν να επιδιώξουμε μια συνεργασία με την ΕΛΙΑ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΠΑΡ. Η επιλογή αυτή ήταν μια πραγματική επιλογή και είχε πολλά στοιχεία τα οποία ενδεχομένως προβλημάτισαν τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Ο χώρος αυτός του ΠΑΣΟΚ, με μια ιστορική διαδρομή άνω των σαράντα ετών, με πάνω από είκοσι χρόνια στην διακυβέρνηση της χώρας, με θετικά και αρνητικά στις αποσκευές του, ήταν μια επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές, εκλογικής επιβίωσης. Δεν ήταν όμως μια επιλογή για το αύριο, για την προοπτική, για το μέλλον. Και το θέμα δεν είναι απλά ο Βαγγέλης Βενιζέλος, όπως επιφανειακά προσπαθούν να προσεγγίσουν κάποιες αναλύσεις το θέμα ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα είναι βαθύτερο και συνδέεται με την ανανέωση και την εξέλιξη αυτού του χώρου. Δεν είναι δυνατόν αυτός ο χώρος να θέλει να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή, μένοντας ουσιαστικά ο ίδιος. Δεν είναι δυνατόν οι πρωταγωνιστές του χτες να είναι και οι πρωταγωνιστές του αύριο. Ακόμη και αν ήταν οι καλύτεροι της περασμένης εποχής, που δεν ήταν. Τουλάχιστον αρκετά από τα στελέχη του-όσοι δεν βρήκαν πρόθυμη στέγη στο ΣΥΡΙΖΑ- ήταν οι χτεσινοί πρωταγωνιστές, στο πελατειακό σύστημα, στην αναξιοκρατία, στην εξυπηρέτηση των συντεχνιακών και ειδικών συμφερόντων. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που ποτέ δεν αποδόθηκαν. Γιατί δεν έκανε καμιά προσπάθεια ή ας είμαστε δίκαιοι έκανε ελάχιστες, ανανέωσης δομών και προσώπων. Δεν υπήρξε ποτέ ουσιαστική αυτοκριτική και αναθεώρηση, εκτός μεμονωμένων περιπτώσεων. Και με την περίπτωση της ΕΛΙΑΣ στις ευρωεκλογές το μοντέλο δεν ήταν καθόλου ελκυστικό στους προοδευτικούς ανθρώπους που αναζητούσαν κάτι νέο. Και αποδείχθηκε ότι η δύναμη ήταν και πάλι στους μηχανισμούς. Αλλά και το μοντέλο της ΔΗΠΑΡ, έτσι τουλάχιστον όπως εξελίσσεται δεν είναι καθόλου μα καθόλου ελκυστικό. Τι θα πει, “όποιος θέλει να έρθει, οι πόρτες είναι ανοικτές και τον περιμένουμε” ; Έτσι θα γίνει η μεγάλη συνάντηση, η σύνθεση η συμπόρευση, η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη ; Δεν νομίζω. Να μην αναφερθούμε στα πολλά ΠΑΣΟΚ, που εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο εδώ και τέσσερις περίπου μήνες με το επιχειρούμενο come back του Γιώργου Παπανδρέου. Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές δεν μπορούσαν να κάνουν αυτή την επιλογή, γιατί δεν έπειθε πρώτα απ’όλα τους ίδιους, παρότι με πολλά στελέχη της ΕΛΙΑΣ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολύ καλές σχέσεις, κοινές προσεγγίσεις και κοινές ανησυχίες για τον τόπο. Έτσι αντικειμενικά στη δύσκολη αυτή συγκυρία η επιλογή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, ήταν η καλύτερη επιλογή για τους ΜΕΤΑρρυθμιστές. Ένας νέος κόσμος χωρίς πολιτικά βαρίδια, με φρέσκιες ιδέες και όρεξη να κάνουν πράγματα για τη χώρα. Και με θέσεις μεταρρυθμιστικές στα πολλά και σοβαρά προβλήματα της χώρας, σχεδόν ταυτόσημες με αυτές των ΜΕΤΑρρυθμιστών. Η συνάντηση ήταν μια κίνηση Force, όπως λέμε στο σκάκι. Για το καλό όχι μόνο των ΜΕΤΑρρυθμιστών ή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, αλλά κυρίως της χώρας, γιατί μια μεγάλη πολιτική δύναμη, όπως θα ανδειχθεί στις επερχόμενες εκλογές, θα δράσει καταλυτικά και εξυγιαντικά στον κυοφορούμενο νέο δικομματισμό, στις δύσκολες μέρες που αναμένονται για τη χώρα το επόμενο διάστημα.

Υπάρχουν διαφορές με το ΠΟΤΑΜΙ και πως θα ξεπεραστούν ;

Ασφαλώς δεν ταυτιζόμαστε σε όλα τα θέματα με το ΠΟΤΑΜΙ. Υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σε ορισμένα θέματα. Στα μεγάλα όμως θέματα της πολιτικής σήμερα ουσιαστικά ταυτιζόμαστε. Υπάρχουν και κάποια θέματα, που ίσως να υπάρχει μια διαφορετική νοοτροπία, αντίληψη, κουλτούρα λειτουργίας και συμπεριφοράς. Δεν είναι θέμα ποιά είναι η σωστή και ποια είναι η λάθος. Το βασικό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι ότι είμαστε διαφορετικοί και πρέπει αυτό κυρίως να σεβαστούμε. Αλλά και εκεί που έχουμε πραγματικές διαφορές, θα μάθουμε να συνθέτουμε. Κανένας δεν είναι κάτοχος της απόλυτης αλήθειας. Θα πρέπει να μάθουμε όλοι να σεβόμαστε τη διαφορετική άποψη και να ακούμε. Και όταν ακούει κάποιος μαθαίνει. Και αλλάζει. Δεν πρέπει να φοβηθούμε να αλλάξουμε, αν πρέπει να αλλάξουμε σε κάτι. Σίγουρα θα βρούμε στην συνάντηση αυτή ενδιαφέροντες ανθρώπους και ενδιαφέρουσες απόψεις. Ελπίζουμε το ίδιο να αισθανθούν και οι φίλοι του ΠΟΤΑΜΙΟΥ. Προπαντός δεν πρέπει να υπάρξει προκατάληψη. Εμείς και αυτοί. Πλέον είμαστε εμείς. Και ο σκοπός κοινός. Το ΠΟΤΑΜΙ να μετεξελιχθεί σε μια μεγάλη συμμαχία όλων των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου.

Και ο στόχος των ΜΕΤΑρρυθμιστών για την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη  ;

 Ο στόχος παραμένει επίκαιρος και ζωντανός. Και η συμπόρευση με το ΠΟΤΑΜΙ είναι ένα πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή. Μα το ΠΟΤΑΜΙ δεν θέλει συνάντηση με τις παλιές πολιτικές δυνάμεις, ο αντίλογος. Πως θα γίνει η μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη ; Ήδη όμως η συμπόρευση των ΜΕΤΑρρυθμιστών με το ΠΟΤΑΜΙ, δεν αποτελεί μια απόδειξη ότι έχουμε ήδη ένα θετικό αποτέλεσμα στην κατεύθυνση αυτή ; Η συμμετοχή των ΜΕΤΑρρυθμιστών στο ΠΟΤΑΜΙ δεν είναι ένα πρώτο βήμα ; Το ΠΟΤΑΜΙ αλλά και οι ΜΕΤΑρρυθμιστές δεν έχουν στις γραμμές τους “παλιές“ πολιτικές δυνάμεις ; Ασφαλώς έχουν, γιατί στις παλιές πολιτικές δυνάμεις υπάρχουν και αξιόλογοι πολιτικοί, που έδωσαν δείγματα γραφής στο παρελθόν και τους έχουμε ανάγκη σήμερα. Το νέο θα προέλθει μαζί και με το παλιό. Δεν γεννιέται με παρθενογένεση. Και ο Σταύρος Θεοδωράκης με την συμμαχία αυτή που επιτεύχθηκε –γιατί είναι δικό του επίτευγμα η συνάντηση με τους ΜΕΤΑρρυθμιστές, όπως είναι και του Σπύρου Λυκούδη η συνάντηση με το ΠΟΤΑΜΙ-, αυτόν ακριβώς το στόχο δεν εξυπηρετεί ; Την όσο γίνεται μεγαλύτερη συνάντηση και συμμαχία των προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων του τόπου. Αύριο θα γίνει το δεύτερο βήμα.

Η αρχή έγινε. Η συνάντηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών με το ΠΟΤΑΜΙ είναι μια πολλά υποσχόμενη κίνηση. Κυρίως για το τόπο. Γιατί η δυναμική αυτής της συμμαχίας αποτελεί την εγγύηση για τις αυριανές εξελίξεις της χώρας. Για την πολιτική σταθερότητα, για την προοδευτική πορεία της χώρας, με αδιαπραγμάτευτο και χωρίς κανένα ρίσκο το ευρωπαϊκό της πλαίσιο.