Πόσες «ανατροπές» μπορούν να χωρέσουν σε μια χρονιά; Πολλές, μας απέδειξε το 2015. Πέρυσι τέτοιες μέρες ερχόταν η «Ελπίδα-Πρώτη φορά Αριστερά». Ταραχή στην πολιτική σκηνή. Φέτος, η «Ελπίδα- Μεταρρυθμιστής αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης». Ξανά ταραχή. Εν τω μεταξύ φεύγαμε από την Ευρώπη με ηχηρά δημοψηφίσματα, μείναμε και διασπάστηκαν κόμματα, εμφανίστηκαν νέα. Πολύχρωμο κοινοβούλιο!
Σαν να ξαναβλέπουμε όμως το παλιό τοπίο του δικομματισμού, με πιο σύγχρονους όρους; «Μεταρρύθμιση ή λαϊκισμός»; Ποιό το μέλλον των μικρών κομμάτων; Υπάρχει Το Ποτάμι;
Να ρίξουμε μια ματιά στα κοινωνικά αιτήματα. Περιέργως είναι τα ίδια! Τα προβλήματα που ζητούν απάντηση δεν άλλαξαν καθόλου παρόλη την κινητικότητα της τελευταίας χρονιάς.
Έχουμε δώσει λύση στο ασφαλιστικό; Έχουμε λύσει τα προβλήματα στον πρωτογενή μας τομέα; Έχουμε διασφαλίσει τα διάτρητα σύνορά μας από κάθε λογής παραβιάσεις; έχουμε θέσεις για την θεσμοθέτηση κοινής αμυντικής πολιτικής (και κοινών μηχανισμών) στην Ένωση; Έχουμε απαντήσει στο ζήτημα της αξιοκρατίας και διαφάνειας στη δημόσια ζωή; Στην αποτελεσματικότητα των κρατικών λειτουργιών; Στη βιωσιμότητα, των οικονομικών δραστηριοτήτων; Δημιουργήσαμε αίσθημα εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα και στη δικαστική εξουσία; Έχουμε εξασφαλίσει ηρεμία στον πολύπαθο χώρο της εκπαιδευτικής κοινότητας, έχουμε καθορίσει μακροχρόνια στρατηγική και στόχους; Έχουμε διευθετήσει τις σχέσεις κράτους και εκκλησίας; ‘Εχουμε τακτοποιήσει την ισοτιμία των φύλων στην κοινωνική σφαίρα; Έχουμε σκεφτεί τις θέσεις μας για την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης και την εμβάθυνση της δημοκρατικής της λειτουργίας;
Όλα ανοιχτά. Αγχομαχούμε ακόμη πάνω στα στερεότυπα της προηγούμενης ζωής μας. Που ήταν άνετη, αλλά δανεική!
Επομένως όλα είναι μπροστά, για όλα τα κόμματα. Τα οποία θα αναγκαστούν να τοποθετηθούν και να κριθούν. Πιθανά θα κοιμηθούν μεγάλα και θα ξυπνήσουν μικρά.
Ο ανεδαφικός ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ, ξεθώριασε τάχιστα. Η αγωνία στις ανάσες του ακούγεται από μακριά. Και η ελπιδοφόρα εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη, σε ένα εν πολλοίς πελατειακό, συντηρητικό κόμμα όπως η ΝΔ, θα δοκιμαστεί σκληρά.
Θα χρειαστεί υποστήριξη των μεταρρυθμίσεων από πολλούς και σε πολλά. Σύντομα, χθες, αν είναι δυνατόν!
Συγκεκριμένες θέσεις λοιπόν. Συνεργασίες, με ψυχραιμία, πάνω σε θέσεις. Προσήλωση στον στόχο των μεταρρυθμίσεων. Αυτός είναι ο ασφαλής δρόμος σήμερα. Μονόδρομος, για «μικρούς» και «μεγάλους».
Το Ποτάμι έχει λίγο χρόνο ακόμη, μέχρι το συνέδριό του, για να τα εξετάσει όλα από την αρχή. Πρόσωπα, διαδικασίες, επικοινωνία με την κοινωνία, συνεργασίες. Μόνο του ή με άλλα κόμματα, δεν έχει τόση σημασία, τον στόχο μη χάσει. Οφείλει να προσπαθήσει για τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε, μέχρι «τελικής πτώσεως». Και πιθανής διάλυσής του. Η χώρα να σωθεί!