Η τελευταία Κυριακή του επεισοδιακού 2012 που μας εγκαταλείπει προσφέρεται για αναστοχασμό γύρω από τα πιο σπουδαία γεγονότα της σημαντικής για τη χώρα μας αυτής χρονιάς. Δύο κατά την εκτίμησή μας είναι τα κυρίαρχα γεγονότα. Οι εθνικές εκλογές του Ιουνίου και η απόφαση του Eurogroup και της Συνόδου Κορυφής για την εκταμίευση της δόσης – μαμούθ των 52,4 δισ. ευρώ.
Στις εθνικές εκλογές επιβεβαιώθηκε η κατάρρευση του μεταπολιτευτικού δικομματισμού, με «κύριο θύμα» το ΠΑΣΟΚ, χωρίς βέβαια να μείνει αλώβητη και η ΝΔ. Αναδείχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εμφανίστηκε μια ενισχυμένη φασιστική δεξιά (Χ.Α.) και εισήλθαν στη Βουλή δύο νέα κόμμα, ένα δεξιό οι ΑΝ.ΕΛ. και ένα αριστερό σοσιαλιστικό η ΔΗΜΑΡ, ενώ το ΚΚΕ σημείωσε σημαντική εκλογική πτώση. Εγινε δηλαδή μία εκ βάθρων ανατροπή του πολιτικού σκηνικού της χώρας, η οποία απ’ ό,τι δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις της χρονιάς συνεχίζεται με «αιχμές» των εξελίξεων την περαιτέρω ενίσχυση, αφενός του ΣΥΡΙΖΑ (εμφανίζεται στην πρόθεση ψήφου πρώτο κόμμα) και αφετέρου της ναζιστικής Χρυσής Αυγής (τρίτο κόμμα!).
Στα εντυπωσιακά στοιχεία του διαμορφωθέντος νέου πολιτικού σκηνικού της χώρας είναι και ο σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ), μεταξύ δηλαδή τριών κομμάτων με σαφείς ιστορικές, πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές, στη βάση ενός πλαισίου ρεαλιστικής αντιμετώπισης της κρίσης, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Πρόκειται για επιλογή δύσκολη, υπεύθυνη, με ανάληψη υψηλού πολιτικού κόστους για όλους τους συμμετέχοντες και ιδίως για ένα κόμμα της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς όπως η ΔΗΜΑΡ, η οποία δεν είχε ψηφίσει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο μνημόνιο. Είναι σαφής επίσης η μεγάλη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, η οποία συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τα «παλαιά κόμματα» αλλά και τα «νέα πολιτικά σχήματα». Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τις έρευνες κοινής γνώμης, μόλις το 50% των ψηφοφόρων των τελευταίων εκλογών δηλώνουν ότι ταυτίζονται αρκετά ή πολύ με τα κόμματα που ψήφισαν!
Το δεύτερο σημαντικό γεγονός για την Ελλάδα είναι η απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση των 52,4 δισ. Στην ουσία μ’ αυτή την απόφαση -παρότι δεν επιλύεται οριστικά το ελληνικό πρόβλημα χρέους και το σχέδιο εξόδου από την κρίση παραμένει να έχει πολλά «σκοτεινά σημεία»- η Ευρώπη και η ευρωζώνη έκαναν μια σαφή επιλογή παραμονής της χώρας στο ευρώ, μεταθέτοντας για αργότερα (μετά τις γερμανικές εκλογές), μαζί με τις γενικότερες ευρωπαϊκές εξελίξεις, τη λύση του ελληνικού προβλήματος.
Τα δύο αυτά μεγάλα γεγονότα, το υπό διαμόρφωση ριζικά νέο πολιτικό σκηνικό της χώρας μετά τις εθνικές εκλογές σε συνδυασμό με τη σαφή ευρωπαϊκή επιλογή της παραμονής της χώρας στο ευρώ, με όλες τις αμφισημίες τους, βάζουν την αποφασιστική σφραγίδα τους στο απερχόμενο 2012.
Ως προς το διεθνές περιβάλλον (χωρίς να υποτιμούμε τα θετικά στοιχεία της επανεκλογής του Ομπάμα) το βάρος πέφτει στην εν εξελίξει ποικιλόμορφη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση, που αφενός βάθυνε αφετέρου παράλληλα -έστω με αργά βήματα- αναζητεί και δημιουργεί θεσμούς αντιμετώπισής της και στις «ωδίνες μετάβασης» της Αραβικής Ανοιξης, από την «επανάσταση» στη «δημοκρατία», με τις τραγικές εξελίξεις στη Συρία, την οπισθοχώρηση στην Αίγυπτο κ.λπ. Σημαντικά είναι επίσης τα μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με αυτά της Ευρώπης και οι πολιτικές αλλαγές στην Κίνα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 2013 θα είναι πιο «ζόρικο» από το απερχόμενο 2012, αφού… γλιτώσαμε από την προφητεία των Μάγια!