Στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου η κάλπη ανέδειξε πολλές εκπλήξεις. Η βασικότερη έκπληξη για τον κεντρώο χώρο ήταν το ποσοστό που πήρε η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – Ενώσεις Πολιτών) που κατέλαβε την 4η θέση με 6,28% μόλις 0,7% πίσω από την 3η Χρυσή Αυγή. Η ανάλυση ως προς την επίδοση του σχήματος είναι πολύ περίεργη και κρύβει πολλές παγίδες ενώ καλλιεργούνται και κάποιες ψευδαισθήσεις
Όλοι μίλησαν για αύξηση του ποσοστού του ΠΑΣΟΚ από το 4,68% της Δημοκρατικής Παράταξης τον Ιανουάριο στο 6,28. Οι εύλογες απορίες που δημιουργούνται είναι πολλές και ποικίλουν. Πρώτα απ’ όλα πολλοί αναλυτές τον Ιανουάριο δεν σύγκριναν το ποσοστό της Δημοκρατικής Παράταξης με αυτό του ΠΑΣΟΚ το 2012 γιατί ήταν «άλλο κόμμα» ενώ τώρα οι ίδιοι συγκρίνουν το αποτέλεσμα του Γενάρη με αυτό του Σεπτέμβρη. Για μένα σύγκριση δεν υφίσταται. Δεύτερον όλοι μιλάν για επιτυχία της Δημοκρατική Συμπαράταξης. Προσωπικά η μόνη επιτυχία που βλέπω είναι ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη έλαβε ένα αξιοπρεπές ποσοστό, σε καμία περίπτωση καλύτερο από αυτό της Δημοκρατικής Παράταξης τον Γενάρη κι ας είναι υψηλότερο, και φυσικά ότι μπήκαν άξιοι βουλευτές, ξανά, στη βουλή. Από εκεί και ύστερα το 6.28 δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σπουδαίο επίτευγμα όπως για παράδειγμα ο θρίαμβος του 8.02 της Ελιάς. Κι αυτό δεν προκύπτει μόνο από το γεγονός ότι η Ελιά κατάφερε μεγαλύτερο ποσοστό από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη αλλά από τις συνθήκες υπό τις οποίες λήφθηκαν τα ποσοστά. Στις Ευρωεκλογές του 2014 η κεντροαριστερά ήταν κατακερματισμένη κι οι δημοσκοπήσεις έδειχναν για την Ελιά ότι δεν μπορεί να υπερβεί το 4%.
Παράλληλα έκανε δυναμική είσοδο στην πολιτική σκηνή Το Ποτάμι ενώ η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη αρνούνταν κάθε συνεργασία. Μέχρι τελευταία στιγμή φαινόταν ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος θα κατέβαινε με το δικό του κόμμα ενώ οι αναποφάσιστοι του κεντρώου χώρου έδειχναν μια τάση προς τη Νέα Δημοκρατία. Η εσωτερική υπονόμευση της Ελιάς είχε ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ενώ πολλά στελέχη της Ελιάς πίσω από το παραβάν δεν τη στήριξαν με την ψήφο τους. Κατόπιν διεργασιών κι ενός σύντομου προεκλογικού αγώνα η Ελιά πήρε την 4η θέση με 8,02% το Ποτάμι βρέθηκε με ποσοστό λίγο πάνω από 6% κι η ΔΗΜΑΡ καταποντίστηκε με ποσοστό κάτω του 2%.
Στις αρχές του Ιανουαρίου Λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την δημιουργία νέου κόμματος στο οποίο ηγείται και με το οποίο θα κατέλθει στις εκλογές. Το αποτέλεσμα ήταν η Δημοκρατική Παράταξη να λάβει 4,7% ενώ το ΚΙΔΗΣΟ του Παπανδρέου 2,5%, το Ποτάμι πήρε ένα οριακά μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό των ευρωεκλογών ενώ η ΔΗΜΑΡ βρέθηκε κάτω από τη μονάδα. Αν αθροίσουμε το ποσοστό της Δημοκρατικής Παράταξης με αυτό του ΚΙΔΗΣΟ και υπολογίσουμε τις διαρροές ψηφοφόρων προς Ποτάμι, ΝΔ κι Ένωση Κεντρώων ως αποτέλεσμα της διάσπασης, έχουμε το ποσοστό της Ελιάς.
Και φτάνουμε στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Η συμμαχία ουσιαστικά Δημοκρατικής Παράταξης – ΔΗΜΑΡ καταλαμβάνει ποσοστό της τάξης του 6,28. Το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι η επιτυχία που μας παρουσιάζεται και αυτό αποδεικνύεται από το εξής γεγονός. Το Ποτάμι έχασε περισσότερο από 2 μονάδες, το ΚΙΔΗΣΟ δεν κατήλθε στις εκλογές ενώ κάποια στελέχη του προσχώρησαν στη Δημοκρατική Συμπαράταξη και η ΔΗΜΑΡ συνασπίστηκε με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Εντοπίζουμε δηλαδή 5 περίπου μονάδες του χώρου εκτός ΠΑΣΟΚ που η πλειοψηφία τους αν όχι όλες θα έπρεπε να είχαν κατευθυνθεί στη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Αυτό όμως δεν έγινε. Πιο απλά η συσπειρωμένη Δημοκρατική Συμπαράταξη με σημαντικά αποδυναμωμένους τους εκλογικούς της αντιπάλους και χωρίς εσωκομματικές υπονομεύσεις, προστριβές κλπ. δεν κατάφερε να προσελκύσει το σύνολο των ψηφοφόρων της Ελιάς-Δημοκρατικής Παράταξης-ΔΗΜΑΡ-ΚΙΔΗΣΟ-Απογοητευμένων ψηφοφόρων του Ποταμιού. Επιτυχία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θα εντοπίζαμε αν το ποσοστό της ήταν άνω του 8% και αν καταλάμβανε την 3η θέση.
Η Φ. Γενηματά θα πρέπει να τηρήσει τη δέσμευσή της και να υλοποιήσει συνέδριο πριν την άνοιξη του 2016 όπου θα ληφθούν αποφάσεις για όλα τα θέματα που αφορούν το κόμμα και να προχωρήσει στην μετεξέλιξη της παράταξης όπως δεσμεύτηκε μέσω της πλατφόρμας που ψηφίστηκε στο προηγούμενο συνέδριο.
Πρέπει επιτέλους να πετύχουμε τη διεύρυνση της παράταξης και να συγκροτήσουμε τον τρίτο πόλο. Η διεύρυνση δεν πρόκειται να επιτευχθεί ούτε με ομιλίες σαν αυτές του Κουτσούμπα σε ύφος διαγγέλματος ή αποστήθισης μαθήματος, ούτε με ανοιχτές προσκλήσεις, ούτε με την επιστροφή συνδικαλιστών που είναι κομμάτι της κρίσης ούτε με την επιστροφή στελεχών που συναλλάσσονταν με Φωτόπουλους και άλλους.
Κι επιτέλους να αναδειχθούν οι νέοι της παράταξης κι όχι οι ηλικιακά νέοι με μυαλά στη ναφθαλίνη που ήταν με το ένα πόδι στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά παρέμειναν για μια καρέκλα, όχι οι φοιτητοπατέρες και παιδιά του κομματικού σωλήνα, ούτε νεαροί σε ηλικία και αξία που μιλούσαν απαξιωτικά κι έβριζαν στελέχη και πρόσωπα του χώρου που έγραψαν ιστορία, αλλά νέοι με προτάσεις, φρέσκιες ιδέες κι αντιλήψεις που θα βοηθήσουν στη δημιουργία ενός προγράμματος (μην ξεχνάμε ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη κατέβηκε χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα).
Επίσης ας μη ξεχνάει η ηγεσία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ότι ο κόσμος της παράταξης κουράστηκε. Κουράστηκε από τα πολλά λόγια και από τα λίγα και φτωχά έργα.