O Σταύρος Δήμας είναι μια καλή υποψηφιότητα για Πρόεδρος Δημοκρατίας. Ας μη μπούμε όμως σε μια προσχηματική συζήτηση περί της καταλληλότητας ή μη αυτής της πρότασης (κεντροδεξιός σου λένε κάποιοι, λες και ο παραδοσιακός δεξιός Κωστής Στεφανόπουλος δεν υπήρξε εκ των καλυτέρων Προέδρων). Υπό άλλες συνθήκες θα συγκέντρωνε σίγουρα την ψήφο της μεγάλης πλειοψηφίας των Βουλευτών καθότι χαίρει ευρύτερης εκτίμησης και αναγνώρισης.
Πολιτικές σκοπιμότητες που σχετίζονται με την πρόκληση άμεσων εκλογών δεν καθιστά μάλλον αυτό το ενδεχόμενο σήμερα δυνατό. Όμως παρόλα αυτά μπορεί να συγκεντρώσει την αναγκαία πλειοψηφία των 180 για την εκλογή του. Η θετική ψήφος στον Σταύρο Δήμα θα αποτελούσε στις σημερινές συνθήκες, ψήφο συνείδησης που αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των καταστάσεων και έχει επίγνωση των τεράστιων κινδύνων που διατρέχει η χώρα, αν οδηγηθούμε σε εκλογές μέσα σε στις συνθήκες ακραίας πόλωσης που ήδη διαμορφώνονται και καθημερινά εντείνονται!
Αυτό που διακυβεύεται σε αυτή την κορυφαία κοινοβουλευτική ψηφοφορία είναι όπως όλοι ήδη γνωρίζουμε, το αν θα οδηγηθούμε ή όχι άμεσα σε εθνικές εκλογές , όπως επιδιώκει με κάθε δυνατό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δύο χρόνια και έχει τη δυνατότητα να πετύχει τώρα χρησιμοποιώντας την εκλογή Προέδρου, υπό καθεστώς δημοσκοπικής του υπεροχής και αφού έκανε ότι μπορούσε να τινάξει στον αέρα τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές με τις απίστευτα ακραίες τοποθετήσεις του.
Το πραγματικό όμως διακύβευμα αυτής της ψηφοφορίας είναι τελικά το αν η χώρα θα συνεχίσει μια πορεία εξόδου από την κρίση και τα μνημόνια ή θα ξαναβρεθεί μέσω μιας προεκλογικής περιόδου ακραίας πόλωσης και εντεινόμενων φόβων, εντός και εκτός συνόρων και μιας ενδεχόμενης εκλογικής επικράτησης ΣΥΡΙΖΑ, στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση που φθάσαμε το καλοκαίρι του 2012, στην πόρτα της εξόδου δηλαδή από την Ευρωζώνη!
Εκλογές βέβαια κάποια στιγμή θα γίνουν, αν δεν γίνουν τώρα θα γίνουν σε ένα ή ενάμιση χρόνο όπως προβλέπει το σύνταγμα και όπως συμβαίνει στις φιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες ο λαός θα κρίνει τελικά τα πάντα και θα αποφασίσει. Το να διακόπτεις όμως, χρησιμοποιώντας την εκλογή Προέδρου, μια κοινοβουλευτική θητεία κυβέρνησης, που σχηματίσθηκε με την βούληση του λαού φυσικά, την στιγμή που μέσα σε συνθήκες κρίσης και απίστευτων πιέσεων – απαιτήσεων από τους δανειστές και κρίσιμων διαπραγματεύσεων μηνών μαζί τους, προσπαθεί να υλοποιήσει ένα σχέδιο ανάταξης και σταθεροποίησης της χώρας, δεν είναι νομίζω ούτε σώφρων ούτε και εθνικά συμφέρον.
Από πού άραγε μπορεί να αντλήσεις την πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση για να προχωρήσεις σε τέτοια ακραία πολιτική πράξη. Μήπως από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν εκλογικό προβάδισμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης;…Εξ όσων γνωρίζουμε δεν έχουμε ακόμη θεσμοθετήσει δημοσκοπική λειτουργία του πολιτεύματος. Και αν υποθέσουμε ότι κινείσαι και αποφασίζεις με βάση τις δημοσκοπήσεις γιατί τότε δεν λαμβάνεις υπόψη σου τις καταγραφές που λένε πως η πλειοψηφία του κόσμου δεν θέλει εκλογές και επιθυμεί εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Δεν έχουν νομίζω λογική συνέχεια όλοι αυτοί οι ολίγον τυχοδιωκτικοί πολιτικοί τακτικισμοί, παρά μόνον υπηρετούν ή διευκολύνουν έναν και μόνον στόχο: την άμεση κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα ενός ετερόκλητου «αντιμνημονιακού κόσμου» και της αλλαγής πολιτικής, στην κατεύθυνση και με την συνταγή που εκείνος προβάλλει ως σωστή και «θαυματουργή». Χωρίς ωστόσο να μπορεί να δώσει πειστικές διαβεβαιώσεις πως αυτά που λέει πως θα κάνει δεν θα οδηγήσουν σε βαθύτερη κρίση, διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας και πιθανόν σε πλήρη διάρρηξη των σχέσεων με τους Ευρωπαίους εταίρους.
Έχω τη γνώμη πως αυτό εν τέλει που έχουν να αποφασίσουν τις επόμενες ημέρες οι βουλευτές, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα και υπό τις παρούσες πολιτικοοικονομικές συνθήκες, είναι το αν θα συνεχίσει να υπάρχει πολιτική και κοινωνική σταθερότητα και κανονικότητα στη χώρα ή αν θα επιτρέψουν να ανοίξει η πόρτα του φρενοκομείου, του παραλογισμού και του εθνικού διχασμού με…προβλέψιμες συνέπειες.