Το έγκλημα στο Μάτι δεν ήταν στιγμιαίο. Ήταν ένα έγκλημα βάσει σχεδίου συλλογικά προμελετημένου και οργανωμένου από δεκαετίες που περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να διαπραχθεί. Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς σχέδιο που εφαρμόστηκε μερικούς μήνες πριν στην Μάνδρα ή μερικούς μήνες μετά στην Χαλκιδική. Ένα – το μόνο ίσως στη χώρα μας – «άρτιο και αποτελεσματικό» σχέδιο δημιουργίας των προϋποθέσεων και χαοτικής διαχείρισης των κρίσεων που δημιουργούνται από το ξέσπασμα των φυσικών φαινομένων.

Το σχέδιο αυτό εξακολουθεί να βρίσκεται σε επιφυλακή και δεν περιμένει παρά την επόμενη φωτιά, τον αέρα, την πλημμύρα, την καταιγίδα ή τον σεισμό για να τεθεί σε άμεση εφαρμογή. Μια βόλτα στην Ελλάδα των διακοπών αρκεί για να διαπιστώσει κανείς την συλλογική και μεθοδική προετοιμασία της επόμενης καταστροφής με μόνο ζητούμενο τον αριθμό των υλικών και κυρίως των ανθρώπινων θυμάτων.

Η παρουσία του νέου πρωθυπουργού στο μνημόσυνο των θυμάτων της φωτιάς στο Μάτι είναι φυσικά θετικό γεγονός. Ένδειξη μιας αναγκαίας συμπαράστασης στους επιζώντες που θα μείνει χωρίς αντίκρυσμα αν δεν συνοδευτεί από το αποφασιστικό ξερίζωμα των αιτίων που αφήνουν τη ζωή αποκλειστικά στο έλεος των θεομηνιών. Πρώτα και κύρια όμως πρέπει ν’ αλλάξει η νοοτροπία του πολιτικού συστήματος που, μετά από κάθε καταστροφή, δεν ενδιαφέρεται παρά για την επίρριψη των δικών του ευθυνών σε κάποιους άλλους. Οι πρωθυπουργοί εκλέγονται για να διασφαλίζουν τις ζωές των πολιτών. Κι αυτό το καθήκον είναι πάνω και πέρα από κάθε πολιτικό κόστος.