Είναι απίστευτοι! Απλώς: είναι απίστευτοι! Για τους υπουργούς της κυβέρνησης ο λόγος, οι οποίοι διοικούν μια χώρα υπό χρεοκοπία. Οχι μόνον κάνουν ό,τι μπορούν για να αναστήσουν ολόκληρο το παλιό πελατειακό τους σύστημα –με τοποθετήσεις κομματαρχών, πολιτευτών, φίλων και κολλητών σε κρίσιμες θέσεις στο Δημόσιο–, αλλά ξοδεύουν σαν να μην έχουμε το μαχαίρι των πιστωτών στον λαιμό, σαν να μην αποφάσισαν τις περικοπές μισθών και συντάξεων, σαν να μην υποχρηματοδοτούν την Παιδεία και την Υγεία, σαν να μην…
Κόβουν τις συντάξεις των 600 ευρώ για τα πανηγύρια. Βρίσκουν ευφάνταστες δικαιολογίες και ξοδεύουν το… πλεόνασμα που δεν έχουμε και δεν είμαστε σίγουροι ότι θα δούμε. Για παράδειγμα, ο επιρρεπής στα μεγαλεία (με τα λεφτά των άλλων) υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος αποφάσισε να επαναφέρει τις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών και τις βόλτες των τεθωρακισμένων στις παρελάσεις, αρχής γενομένης από την 28η Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Να υπενθυμίσουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου αποφάσισε το 2010 να εξοικονομηθεί αυτή η δαπάνη, με αποτέλεσμα, όπως αναφέρουν δημοσιεύματα, το κόστος και των δύο ετησίων παρελάσεων να έχει μειωθεί από τα από 3,1 εκατομμύρια στις 350.000 ευρώ.
Βεβαίως, ο ίδιος, ευθυτενής, θα παρακολουθεί το θέαμα από την εξέδρα, αλλά την ίδια στιγμή θα φτάνουν στα σπίτια και στις επιχειρήσεις τα φορολογικά ραβασάκια με τα υπέρογκα βάρη, σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις που στενάζουν.
Δεν είναι μόνο τα λεφτά, είναι και οι συμβολισμοί που, δυστυχώς για την κυβέρνηση, είναι αντίθετοι από εκείνους που φαντάζεται ο κ. Αβραμόπουλος. Ολο και περισσότεροι πολίτες νιώθουν απελπισμένοι· όχι μόνον διότι στενάζουν υπό το βάρος της κρίσης, αλλά διότι διαισθάνονται –και δικαίως– ότι με αυτό το πολιτικό προσωπικό, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει σ’ αυτή τη χώρα. Ούτε καν οι παρελάσεις. Ετσι απονομιμοποιείται διαρκώς η Δημοκρατία. Διότι πόσα θεάματα δίχως άρτο μπορεί να υποφέρει κάποιος; Πόση κοροϊδία για «θυσίες που πρέπει όλοι να κάνουμε» μπορούν να αντέξουν οι πολίτες;
Στη Δυτική Μακεδονία, λένε δύο παροιμίες: 1) «Τι σου λείπει κασιδιάρη; Σκούφια με μαργαριτάρι». 2) «Ας με λένε κυρά Μπίνα (σ.σ.: κάτι ανάλογο της Μαντάμ Σουσού) κι ας ψοφάω από την πείνα». Η πρώτη ταιριάζει πλήρως στις ακριβές παρελάσεις του κ. Αβραμόπουλου. Την δεύτερη δεν νομίζουμε να την ασπάζονται οι πολίτες.